Michael
Rubin, AEI – Μετάφραση: Παναγιώτης Μπαλακτάρης

Στις τελευταίες δεκαετίες, η Τουρκία είναι εξωστρεφής προς
τον υπόλοιπο κόσμο με τρεις τρόπους: μέσω των σχολείων της, των επιχειρήσεών
της, και των θρησκευτικών της ηγετών.

Η προσωπική βεντέτα του Recep Tayyip Erdogan με τον σύμμαχο που μετετράπη σε αντίπαλο Fethullah Gülen έχει ξεκοιλιάσει ένα διεθνές σύστημα σχολείων του οποίου τις
αρετές κάποτε κήρυτταν οι Τούρκοι διπλωμάτες (η απάτη των θεωρήσεων εισόδου που
ερευνήθηκε από το FBI εν σχέσει με κάποια από αυτά τα σχολεία στις Ηνωμένες Πολιτείες
είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα∙ για τυχόν παραβιάσεις θα έπρεπε να εφαρμοσθεί
πλήρως ο νόμος των ΗΠΑ).

Οι τουρκικές επιχειρήσεις και οι επιχειρηματικές ενώσεις
συχνά κηρύσσουν την αξία της Τουρκίας σε όλον τον κόσμο. Οι Τurkish Airlines έχουν
μεταμορφωθεί σε μία από τις μεγαλύτερες αεροπορικές εταιρείες παγκοσμίως με ένα
επεκτεινόμενο διεθνές δίκτυο.
Οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες λειτουργούν
σε παγκόσμιο επίπεδο, και τα τουρκικά ηλεκτρονικά και βιομηχανικά προϊόντα
έχουν μια ολοένα και πιο περίοπτη θέση στην παγκόσμια οικονομία. Τα -με
πολιτικά κίνητρα- φορολογικά βάρη και οι κατασχέσεις ακινήτων έχουν μετριάσει
την εμπιστοσύνη και στο εσωτερικό της Τουρκίας και ευρύτερα σε σχέση με τις
επιχειρήσεις της.

Το τελευταίο συστατικό της
τουρκικής ήπιας ισχύος είναι η θρησκευτική της προβολή. Η Προεδρία των Θρησκευτικών
Υποθέσεων (Diyanet) ελέγχει όχι μόνο τα τζαμιά στην
Τουρκία αλλά επίσης βοηθά το προσωπικό τους στο εξωτερικό. Ιδίως υπό τον Erdogan, η Τουρκία
έχει αναλάβει ένα γιγαντιαίο διεθνές πρόγραμμα κατασκευής τζαμιών και οικοδόμησης
Ισλαμικού κέντρου, και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στην Ευρώπη, ωστόσο, κάποιες χώρες έχουν
αρχίσει να ανησυχούν ότι οι Τούρκοι ιμάμηδες είναι αφοσιωμένοι σε περισσότερα
από τις πνευματικές υπηρεσίες. Η ολλανδική κυβέρνηση, για παράδειγμα, έχει τώρα
προειδοποιήσει τον λαό για τους «ιμάμηδες πράκτορες» από την Τουρκία και έχει
υποβάλει καταγγελίες για κακοδιαχείριση.

Το Κόμμα των Πρασίνων της Γερμανίας, που δεν
είναι γνωστό ως προπύργιο αντιμεταναστευτικών συναισθημάτων ή Ισλαμοφοβίας,
έχει ζητήσει από την κυβέρνηση τους να διεξαγάγει επίσημη έρευνα για τις
δραστηριότητες πληροφοριών των ιμάμηδων της Diyanet.

Χρειάστηκαν χρόνια, αλλά ο Erdogan τώρα
έχει τον πλήρη έλεγχο όλων των μηχανισμών του κράτους – επισήμων, ανεπισήμων,
και θρησκευτικών. Εάν αυτά τα πεδία διαπράττουν κακοδιαχείριση στο εξωτερικό,
με κατεύθυνση εναντίον της τουρκικής διασποράς ή εναντίον ξένων στόχων, δεν θα
πρέπει να υπάρχει σύγχυση σχετικά με τις ευθύνες. Το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές
κυβερνήσεις εκφράζουν ανησυχίες για τις δραστηριότητες της Diyanet που
έχουν εκτραπεί από τα θρησκευτικά στην κατασκοπεία, θα πρέπει να προκαλέσουν
παγκόσμιο προβληματισμό όχι μόνο για το τί κάνουν τα τουρκικά ιδρύματα που
λογοδοτούν στην τουρκική κυβέρνηση, αλλά και γιατί.  

http://www.aei.org/publication/europeans-worry-about-turkish-espionage/