Η αποτυχία της δεύτερης φάσης των συνομιλιών για το εδαφικό και όχι μόνο, στο ελβετικό θέρετρο Μον Πελεράν διέλυσε τις ευφραντικές ψευδαισθήσεις κάποιων και  προκάλεσε σχετική απογοήτευση λόγω του τεχνητού κλίματος αισιοδοξίας και υψηλών προσδοκιών που είχε καλλιεργηθεί από κύκλους στο εξωτερικό αλλά και στο… εσωτερικό. Για ένα όμως σημαντικό τμήμα του Ελληνισμού της Κύπρου αλλά και αρκετών Ελλαδιτών, ήταν μία προσωρινή  διέξοδος στο αδιέξοδο που φαινόταν ότι πήγαινε να δημιουργηθεί λόγω της συνεχούς υποχωρητικότητας της Ελληνικής πλευράς και της συνεχιζόμενης τουρκικής αδιαλλαξίας. Και άλλο βάρος έχει η υποχώρηση του θύματος και άλλο η υποχώρηση του θύτη.

Στα πρωινά δημοσιεύματα της χθεσινής ημέρας σχετικά με τους λόγους αποτυχίας των συνομιλιών και τις πρώτες αποτιμήσεις,  προστέθηκαν οι  αξιόπιστες πληροφορίες ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός σε μία προσπάθεια διασώσεως (!)  των συνομιλιών για την «επανένωση» της Μεγαλονήσου, προτίθεται να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρόεδρο κ. Ερντογάν. Κρίνεται όμως σκόπιμο  να επισημανθεί ότι οι πληροφορίες για συνάντηση των δύο ηγετών είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν πριν την κατάρρευση των συνομιλιών και το γεγονός αυτό δημιουργεί πρόσθετα ερωτήματα.

Και εδώ αρχίζουν λοιπόν τα παράξενα και τα δύσκολα της όλης υπόθεσης. Είμαστε πάρα πολλοί που δυσκολευόμαστε να εξηγήσουμε την επιμονή του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρόεδρο κ. Ταγίπ Ερντογάν για το Κυπριακό και μάλιστα εσπευσμένα όπως έχουν αφήσει να διαρρεύσει κύκλοι προσκείμενοι σε αυτόν. Για να πούμε όλη την αλήθεια διακατεχόμαστε από μία τεράστια ανησυχία ιδιαίτερα μιας και μία τέτοια συνάντηση κρύβει τεράστιες παγίδες.

Για τη συνέχεια Liberal