Στην Ελλάδα το τρίτο δημοφιλέστερο σπορ, μετά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, είναι η ρίψη μούντζας στους Ευρωπαίους. Στους Αυστριακούς και τους Ούγγρους σήμερα, παγίως στους Γερμανούς (εκτός κι αν μάς στηρίξει η Μέρκελ στο θέμα των συνόρων), στους Ολλανδούς ή τους Φινλανδούς παλιότερα, έως και στους Κύπριους τά’χουμε ψάλει για την προσήλωσή τους στην υλοποίηση του δικού του μνημονίου.

Κι επειδή το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει περιέλθει στην απόλυτη ανυποληψία (μέχρι και οι Νήσοι Φερόε μάς έχουν κάνει πελάτες), αλλά και το μπάσκετ περνάει την κρίση του, ενδέχεται οι χριστοπαναγίες για την Ευρώπη να έχουν καταστεί το πιο αγαπημένο σπορ στην Ελλάδα. Τώρα, τί σχέση έχει αυτό με την Ειδομένη και το ανθρώπινο δράμα των προσφύγων/μεταναστών; Εχει να κάνει με την ενωμένη Ευρώπη και πολλές στρεβλές αντιλήψεις γι’αυτήν.

Η ΕΕ δεν είναι ομοσπονδία, αλλά ένωση κυρίαρχων κρατών. ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ κρατών. Οπερ σημαίνει ότι ναι μεν συζητούν και συντονίζονται στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό, αλλά διατηρούν το δικαίωμα να εκφράζουν απόψεις με γνώμονα το εθνικό τους συμφέρον. Και σε πολλούς τομείς έχουν το δικαίωμα να πράττουν με γνώμονα το εθνικό τους συμφέρον.

Σίγουρα δεν είναι η Ευρώπη που θα θέλαμε, σίγουρα έχει απογοητεύσει πολλούς ευρωπαϊστές, αλλά είναι αυτή που είναι. Και το γεγονός ότι δεν μάς αρέσει αυτή η Ευρώπη δεν σημαίνει ότι πρέπει να την κοντράρουμε για κάθε θέμα που ανακύπτει ή να αποχωρήσουμε απ’αυτήν. Διότι εκτός Ευρώπης η Ελλάδα θα είναι πούπουλο στον άνεμο κι αυτό φάνηκε με την προσφυγική/μεταναστευτική κρίση

Για τη συνέχεια Liberal