Τα πράγματα είναι απλά. Στον καπιταλισμό τα προϊόντα κάνουν ουρά για τους καταναλωτές και στον σοσιαλισμό οι καταναλωτές κάνουν ουρά για τα προϊόντα. Στον καπιταλισμό μια μέρα το χρόνο άνθρωποι θα ποδοπατηθούν για ένα smart phone και στον σοσιαλισμό μαλλιοτραβιούνται για μια φρατζόλα ψωμί η ένα κιλό γάλα σε σκόνη. 
Μιλάω και γράφω όπως πάντα για την Βενεζουέλα και με τις εμπειρίες που απέκτησα στα πέντε και κάτι χρόνια της ζωής μου στην χώρα του Σοσιαλισμού του 21ου αιώνα του Chavez.

Διάβασα πολλά σχόλια και πολλές σκέψεις, άλλες ψύχραιμες και λογικές και άλλες εντελώς αφοριστικές για την εφαρμογή του Black Friday για πρώτη φορά στην Ελλάδα και σαν ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, εντόπισα δίκαια και άδικα και στις δύο πλευρές και έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα πάντα σε συνδυασμό με την εμπειρία ζωής και σε συνθήκες καπιταλισμού και σε συνθήκες σοσιαλισμού. Στα πέντε χρόνια της ζωής μου στην Βενεζουέλα έχω στηθεί σε αμέτρητες ουρές, για ατελείωτες ώρες, μόνο και μόνο με την ελπίδα ότι στο τέλος της ουράς θα βρω λίγο γάλα για να δώσω στο παιδί μου, λίγο λάδι, λίγο αλεύρι η ακόμα και μια φρατζόλα ψωμί. Ότι δηλαδή κάνουν όλοι οι Βενεζολάνοι καθημερινά χωρίς εξαίρεση. Ο μόνος τρόπος να το αποφύγεις είναι να έχεις καλές και πολλές γνωριμίες με μαυραγορίτες που συνήθως από την πλευρά τους έχουν καλές και πολλές γνωριμίες με κυβερνητικούς αξιωματούχους, την αστυνομία ή τον στρατό. Και φυσικά για την μαύρη αγορά χρειάζονται πολλά, παρά πολλά μετρητά.

Για τη συνέχεια Liberal