Η αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή μοιάζει τώρα “κομμάτια και θρύψαλα”, λίγο σαν τα ερείπια που επισώρευσε σε μεγάλο τμήμα της περιοχής, με διάφορα κέντρα ισχύος ανταγωνιζόμενα να επιβάλουν τη δική τους ατζέντα, σε συνθήκες πρωτοφανούς αστάθειας στις ίδιες τις ΗΠΑ γενικά και στον κρατικό μηχανισμό τους ειδικά.
Ο ελλοχεύων κίνδυνος, σε παρόμοιες συνθήκες, μιας πυρηνικής ανάφλεξης μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων έγινε και πάλι σαφής την περασμένη εβδομάδα με τις εξελίξεις στο συριακό.
Το αμερικανικό Υπουργείο ‘Αμυνας απείλησε την Πέμπτη, δια του εκπροσώπου του, τους Ρώσους ότι, αν επιμείνουν στην πολιτική τους στη Συρία, θα δουν τους στρατιώτες τους να γυρνάνε σε φέρετρα, αλλά και να πλήττονται ρωσικά συμφέροντα στον κόσμο, ίσως και ρωσικές πόλεις!
Την ίδια μέρα, στο κύριο άρθρο τους, οι New York Times, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ονόμαζαν τη Ρωσία “το εκτός νόμου κράτος του Πούτιν” και ζητούσαν επιβολή επιπλέον κυρώσεων, άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και παραπομπή των Ρώσων ηγετών στη διεθνή δικαιοσύνη για “εγκλήματα”.

Νωρίτερα, καταθέτοντας στην Γερουσία, ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ στρατηγός Joseph Dunford, δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το εύρος των διλημμάτων στη Συρία, όταν δήλωσε ότι η επιβολή μιας “ζώνης απαγόρευσης πτήσεων” σε αυτή τη χώρα, συνεπάγεται πόλεμο των ΗΠΑ με τη Συρία και με τη Ρωσία. Την επιβολή τέτοιας ζώνης ζητούν και οι δύο βασικές τάσεις που κυριαρχούν στους Ρεπουμπλικανούς και η Κλίντον. “Δεν ανήκει ασφαλώς στη δική μου δικαιοδοσία να πάρω μια τέτοια απόφαση”, είπε μάλλον ξερά ο στρατηγός στους γερουσιαστές, που κατά τεκμήριο είναι πιο πολεμοχαρείς από τους επαγγελματίες στρατιωτικούς.

Περισσότερα στο ιστολόγιο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου