Καλά, από το 1973, οπότε προσελήφθη στο ΕΜΠ, η κ. Θεανώ Φωτίου δεν πήρε καν μυρωδιά για το πώς λειτουργεί το Δημόσιο; Επρεπε να γίνει (προς ζημίαν της χώρας) υπουργός για να διαπιστώσει ότι αντιμετωπίζει ένα εχθρικό κράτος (εμείς οι πολίτες να δει…) και ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι «δεν κάνουν τίποτα… Αυτή είναι η εμπειρία μας πια από μέσα για το πώς δουλεύουν τα υπουργεία. Είναι ένα κράτος που καθόμαστε εμείς από πάνω και από κάτω μάς υπονομεύει το σύμπαν. Μας υπονομεύουν… Το 15% του υπουργείου είναι νέα παιδιά και αυτά… είναι άνθρωποι που ξέρουν γράμματα και μας βοηθάνε» (nstv webtv 21.9.2016).

Και το πρόβλημα είναι ότι μετά 42 χρόνια υπηρεσίας στο Δημόσιο και δύο χρόνια στον υπουργικό θώκο, πάλι δεν κατάλαβε ότι ουδείς υπονομεύει τη «λαοσωτήριο», αλλά έτσι όπως λειτουργεί το Δημόσιο υπονομεύει κάθε πολιτική. Δεν άκουσε άραγε ποτέ δηλώσεις πρώην υπουργών για το πώς λειτουργεί το Δημόσιο; Δεν διάβασε κανένα από τα δεκάδες άρθρα βιβλία, μελέτες κ.ά. για το πώς το Δημόσιο παίρνει νέα παιδιά γεμάτα όρεξη για δουλειά και τα μεταμορφώνει σε… δημοσίους υπαλλήλους; Αλλά τι να λέμε τώρα;

Η σχέση της νέας Αριστεράς με το διάβασμα γίνεται ίδια με τη σχέση που είχε η παλιά   Δεξιά με το βιβλίο: από μακριά και μαλωμένοι.

Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι οι άνθρωποι κι ας αγριεύονται αδαπάνως οι πάντα έτοιμοι να λύσουν το ζωνάρι συνδικαλιστές. Είναι πως ένα σύστημα χωρίς την παραμικρή αξιολόγηση δημιουργεί υπαλλήλους χωρίς διάθεση να βελτιωθούν, να προσφέρουν κάτι παραπάνω. Ξέρουν ότι ακόμη κι εκείνοι που υπονομεύουν διά της ραθυμίας τους τις πολιτικές κάθε κυβέρνησης θα «δικαιωθούν» στις προαγωγές και στις αυξήσεις. Γνωρίζουν επίσης πως, ακόμη κι αν δεν κάνουν τίποτε, δεν θα αντικατασταθούν από κάποιον νέο που θα προσφέρει, αλλά διά των «αγώνων» τους θα συνεχίζουν να τεμπελιάζουν.


Για τη συνέχεια kathimerini