Δεν υπάρχει “πάγωμα” στην πραγματική οικονομία. Οι οικονομικές δραστηριότητες θα λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν. Όσο, τουλάχιστον, θα υπάρχει ανθρωπότητα.
Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει πάγωμα οφειλών, δεν υπάρχει πάγωμα πλειστηριασμών, δεν υπάρχει πάγωμα δανείων, που να μην υπερθερμαίνει άλλες οικονομικές λειτουργίες. Το “πάγωμα” είναι μια έννοια στο εσωτερικό παγωμένων εγκεφάλων, που έχουν τεθεί εδώ και πολλά χρόνια εκτός λειτουργίας αλλά δεν το έχουν αντιληφθεί. Δυστυχώς δεν το έχουν αντιληφθεί ούτε και οι ψηφοφόροι τους.
Αν παγώσεις τις “οφειλές” προς τον ΟΑΕΕ, θα παγώσεις και τις παροχές υγείας, ας πούμε προς τον “παγωμένο” οφειλέτη; Αν ναι, είναι δώρο άδωρο. Αν όχι, αυτό σημαίνει ότι όσοι πληρώνουν και όσοι δεν πληρώνουν μπαίνουν αυτόματα στην ίδια κατηγορία: έχουν παροχές (άθλιες, βέβαια), οι μεν με κόστος οι δε χωρίς. Άρα θα σταματήσουν να πληρώνουν κι όσοι συνέχιζαν να πληρώνουν. Ίσως όχι όλοι, αλλά σίγουρα αυτοί που είναι στη γκρίζα ζώνη του “βγαίνω, δεν βγαίνω”. Άρα το ταμειακό πρόβλημα του ΟΑΕΕ μεγεθύνεται και αυτό δημιουργεί αλυσιδωτές –καθόλου παγωμένες– αντιδράσεις: ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία καταβολής συντάξεων και παροχών υγείας, μεγαλύτερο κονδύλι στον προϋπολογισμό για την κάλυψη της τρύπας, μεγαλύτερα ελλείμματα, μεγαλύτερη επιβάρυνση στον φορολογούμενο, μεγαλύτερη άρνηση του τελευταίου, μεγαλύτερη υστέρηση στα δημόσια έσοδα, μεγαλύτερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, μεγαλύτερο αριθμό οφειλετών και ξανά μανά απ’ την αρχή. 
Για τη συνέχεια Capital