Του Στέφανου Πέππα*

Όπως είναι γνωστό, το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας αποτελεί την κοιτίδα του του Ισλάμ και μάλιστα του Σουνιτικού Ουαχαμπισμού, καθώς εκεί βρίσκεται η πόλις Μέκκα, που γεννήθηκε ο προφήτης Μωάμεθ και η πόλις Μεδίνα, στην οποία και τάφηκε. Ο Ουαχαμπισμός χαρακτηρίζεται ως ένα υπερσυντηριτικό, φονταμενταλιστικό ισλαμικό κίνημα και είναι η αυστηρότερη μορφή της εν λόγω θρησκείας. Την ασπάζονται άνω του 80% των κατοίκων της, που αριθμεί περί τα 31 εκατομμύρια.

Οι Διπλωματικές σχέσεις της Σαουδικής Αραβίας με το Ιράν και το Λίβανο είναι στο κόκκινο. Κι αυτό, διότι  η κυβέρνηση του Λιβάνου αποφάσισε να μην καταδικάσει την επίθεση, που δέχθηκε η σαουδαραβική πρεσβεία στην Τεχεράνη, τον Ιανουάριο του 2016. Παρόλο, που ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, καταδίκασε για πρώτη φορά την επίθεση που σημειώθηκε στις 2 Ιανουαρίου κατά της πρεσβείας της Σαουδικής Αραβίας στην Τεχεράνη, μετά τις διαδηλώσεις που έγιναν στην Ιρανική πρωτεύουσα σε διαμαρτυρία για την εκτέλεση από το Ριάντ, γνωστού Σαουδάραβα σιίτη ιερωμένου.

Εν τω μεταξύ, η άτυπη συμμαχία του Βασιλικού Οίκου του Αλ Σαούντ και του Ισραήλ φαντάζει ως κίνηση τακτικής, αφού και το Ισραήλ πνέει τα μένεα εναντίον του Ιράν. Άρα ,οι δύο χώρες ουσιαστικά κρατούν λυκοφιλικές σχέσεις, απλά διότι εξυπηρετούνται οι μεταξύ τους εχθρικές διαθέσεις προς την Τεχεράνη. Το σχίσμα των Μουσουλμάνων σε Σιίτες-Σουνίτες παραμένει όχι μόνο αγεφύρωτο, αλλά ενέχει βαθύ μίσος.

Άλλος ένας λόγος, που το Ισραήλ αν και “Σιωνιστική οντότητα”, κατά τους Άραβες, διατηρεί “διαύλους” με την Σ.Α, είναι διότι έχει διαφανεί η αλλαγή προτεραιοτήτων της ατζέντας των ΗΠΑ και του Η.Β εις βάρος της περιοχής τους, οπότε η ανάπτυξη σχέσεων με ισχυρές χώρες της περιοχής φαντάζει μονόδρομος.

Για τη συνέχεια liberal