Σιωπηλή στέκει η Ιερά Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Σουμελά εδώ και μήνες, λόγω των έργων αναστήλωσης που πραγματοποιούνται από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας.

Η πρόσβαση στην περίμετρο της μονής ήταν από καιρό πολύ περιορισμένη, όπως είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο μας. Σήμερα, λόγω της επέκτασης των έργων στον ευρύτερο χώρο του εθνικού δρυμού του όρους Μελά, η πρόσβαση είναι απαγορευμένη.

Στην είσοδο υπάρχουν μεταλλικά κιγκλιδώματα, από την είσοδο του μονοπατιού που βρίσκεται μετά τα καταστήματα αναμνηστικών δώρων στις όχθες του Πυξίτη ποταμού, αλλά και από την άλλη πλευρά, 300 μέτρα από το σημείο όπου σταματούν τα τουριστικά λεωφορεία, στην πάνω πλευρά του όρους Μελά. Σάκοι με άμμο και άλλα οικοδομικά υλικά, πλαστικό που καλύπτει όλο το μονοπάτι (προφανώς για την αποκατάστασή του), τόνοι από πέτρες, και σκάλες συνθέτουν το σκηνικό τον Αύγουστο του 2016.

Το μοναδικό «κοντινό» σημείο από όπου μπορεί κάποιος να έχει καλή θέα της μονής, αλλά πάντα από μακριά, είναι το παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας.

Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει πρόσβαση στη Σουμελιώτισσα, πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν στον κόπο να κάνουν το ταξίδι έως εκεί, έστω και για να νιώσουν βαθιά μέσα τους την ευλογία της Παναγίας που πλανάται στο χώρο. Μια προσευχή, ένα κερί, μια σκέψη για όλους εκείνους που για εκατοντάδες χρόνια προσέρχονταν από όλον τον Πόντο για να προσκυνήσουν τη Χάρη Της, ολοκληρώνουν τη… λειψή επίσκεψη στον ιερότερο τόπο του ποντιακού ελληνισμού.

Η Παναγία Σουμελά δεν θα ακούσει φέτος τον Θείο Λόγο ούτε τους ήχους της ποντιακής λύρας, αλλά θα περιμένει με αδημονία τους πιστούς στο σπίτι της το συντομότερο δυνατό. Έως τότε, αλλά και πάντα, θα έχει υπό τη Σκέπη Της τους χριστιανούς.

Βασίλης Καρυοφυλλίδης