Γενικά θέματα 12 Ιουλίου 2016

Οι νεκροί δεν ησυχάζουν I

του Γιάννη Κουζηνού

Δύο πράγματα είναι σίγουρα στην ζωή. Ο θάνατος και οι φόροι.

Ακόμα και αυτό το ρητό με τις “βεβαιότητες” της ζωής στις σύγχρονες κοινωνίες έχει ανατραπεί στην Βενεζουέλα όπως και κάθε άλλη μορφή κανονικότητας. Στην Βενεζουέλα του 2016 οι φόροι είναι μια σταθερή σιγουριά, ναι ακόμα και με “σοσιαλιστική” κυβέρνηση, οι ελλείψεις τροφίμων και βασικών ειδών διαβίωσης είναι μια δεύτερη, όπως και οι ατελείωτες ουρές που συμπληρώνουν την τριάδα.

Η Βενεζουέλα μπορεί πλέον να μην παράγει σχεδόν τίποτα, μπορεί πλέον η ανάπτυξη η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία να είναι άγνωστες λέξεις αλλά μπορεί να είναι περήφανη καθώς σε έναν τομέα κρατάει την παγκόσμια πρωτιά παραγωγικότητας. Η Βενεζουέλα στα χρόνια της “μπολιβαριανής επανάστασης” παράγει θάνατο.

Με τέσσερις πόλεις στην δεκάδα των πιο επικίνδυνων στον πλανήτη και με το Καράκας στην κορυφή, παράγει περισσότερους νεκρούς από οποιαδήποτε άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης αλλά και περισσότερους ακόμα και από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Και επειδή αυτό δεν φτάνει, ήρθε και η κατάρρευση της οικονομίας που δημιούργησε νέες μορφές παραγωγής θανάτου από υποσιτισμό, από την έλλειψη φαρμάκων, ιατρικών αναλωσίμων και ιατρικού εξοπλισμού.

Για τη συνέχεια Liberal