Του Σάκη Μουμτζή

Η είδηση της εβδομάδας-για να μην πω του μήνα- είναι πως ο Π. Καμμένος έκανε δεκτή την πρόταση 27 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για να συνδικαλίζονται και οι στρατιωτικοί. Στην αρχή νόμισα πως ήταν κάποιο πρωταπριλιάτικο αστείο εξ αναβολής. Δυστυχώς, δεν είναι. Τα κόμματα –μέσω των συνδικαλιστικών παρατάξεων τους –θα επεκτείνουν νομίμως τις δραστηριότητες του και στο στράτευμα. Γιατί δεν νοείται συνδικαλισμός χωρίς παρατάξεις, χωρίς ψηφοφορίες και συνελεύσεις, χωρίς αντιπαλότητες.

Έτσι ένας κοινωνικός χώρος – όπως είναι το στράτευμα- που από την φύση του και τον προορισμό του πρέπει να είναι συμπαγής, ενωμένος και με ενιαίο φρόνημα, κινδυνεύει –αν δεν επικρατήσουν δεύτερες, ψυχραιμότερες, σκέψεις- να μετατραπεί σε νέο πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων. Επιπροσθέτως, η πολιτικοποίηση του θα επιφέρει την κατάλυση των δύο βασικών αρχών πάνω στις οποίες στηρίζεται, από καταβολής κόσμου, η λειτουργία του : την ιεραρχία και την πειθαρχία.

Γιατί σε μία συνδικαλιστική οργάνωση μπορεί να προΐσταται άτομο ιεραρχικά κατώτερο στην δομή της υπηρεσίας, καθώς τα κριτήρια της καταξίωσης του και της εκλογής του δεν είναι οι βαθμοί του, αλλά η αγωνιστική του δράση. Δηλαδή, μπορεί ένας λοχαγός να είναι ανώτερος στην συνδικαλιστική ιεραρχία από έναν ταξίαρχο και να του επιβάλλει και πειθαρχικές κυρώσεις στο πλαίσιο του συνδικάτου. Όλα αυτά τα είδαμε να συμβαίνουν, με ολέθρια αποτελέσματα για την χώρα και για το στράτευμα, στην Μ. Ανατολή το 1943-44. Για να μην αναφερθώ σε ΙΔΕΑ και ΑΣΠΙΔΑ.

Για τη συνέχεια Liberal