Κάθε χρόνο, όταν ανοίγουν τα σχολεία, διαβάζουμε για τους πολύ μεγάλους αριθμούς καθηγητών και δασκάλων που λείπουν από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Είναι ένα θέμα πολύ αγαπητό, ειδικά στους πολιτικούς κάθε κατάστασης (κυβερνώντες, αντιπολιτευόμενους) καθώς αφορά έμμεσα σε μια χαλαρή αλλά γιγάντια δημογραφική ομάδα (τους γονείς) και άμεσα σε μια σφιχτή και λίγο μικρότερη, αλλά πολύ ισχυρή ομάδα (τους δάσκαλους και τους καθηγητές). Αφορά και στους μαθητές, βεβαίως, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Τι ισχύει στην πραγματικότητα μ’ αυτό το πρόβλημα, όμως; Πώς είναι δυνατό να λείπουν τόσοι εργαζόμενοι (δεκάδες χιλιάδες!) από έναν θεωρητικά πολύ σημαντικό κλάδο;

Ας δούμε, πολύ συνοπτικά, επτά γραφήματα. Όλα πλην του τελευταίου προέρχονται από την περυσινή έκθεση “Education At A Glance” του ΟΟΣΑ. Το “at a glance” εικάζω ότι είναι ειρωνικό -η έκθεση είναι 550 σελίδες. Τέλος πάντων. Να τα γραφήματα.

Για τη συνέχεια georgakopoulos.org