Του Ιωάννη Λ. Κωνσταντόπουλου

Το
θέμα του παρόντος άρθρου εντάσσεται στον υποτομέα των Στρατηγικών
Σπουδών που ονομάζεται «Πληροφόρηση» (Intelligence), ο οποίος για χρόνια
αποτελούσε την παραμελημένη διάσταση των Διεθνών Σχέσεων και των
Στρατηγικών Σπουδών στο εξωτερικό, αλλά σήμερα αναπτύσσεται ραγδαία σε
ακαδημαϊκό επίπεδο παγκοσμίως. Δυστυχώς, στη χώρα μας παραμένει ακόμη
μία παραμελημένη διάσταση, επιβεβαιώνοντας τον Καθηγητή κ. Αθανάσιο
Πλατιά, ο οποίος είχε γράψει το 2000 ότι: «…στη χώρα μας δεν έχει δοθεί η
βαρύτητα που θα έπρεπε στην ενασχόληση με τα ζητήματα των πληροφοριών
(intelligence)».1

Το παρόν άρθρο φιλοδοξεί να αποτελέσει
το εφαλτήριο μίας συζήτησης για ζητήματα Πληροφόρησης και στη χώρα μας.
Απαραίτητη προϋπόθεση για αυτό είναι να αποσαφηνίσουμε τι εννοούμε με
τον όρο «Πληροφόρηση». Αν και στην εξειδικευμένη διεθνή βιβλιογραφία δεν
υπάρχει συμφωνία σχετικά με τον ορισμό της Πληροφόρησης, για τις
ανάγκες του άρθρου θα υιοθετήσουμε τον ορισμό του Michael Turner, ο
οποίος ορίζει την πληροφόρηση ως «πληροφορίες που συλλέγονται μέσω
ανοικτών και μυστικών μέσων και υπόκεινται σε ανάλυση με σκοπό την
εκπαίδευση, διαφώτιση και βοήθεια των διαμορφωτών των αποφάσεων για τη
διαμόρφωση και την εφαρμογή της πολιτικής εθνικής ασφάλειας και της
εξωτερικής πολιτικής».2

Για τη συνέχεια Liberal