Οι «τενόροι» του ευρωσκεπτικισμού και οι λοιποί λαϊκιστές της ευρωασυναρτησίας, θα βρεθούν προ εκπλήξεων αν το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αρνητικές συνέπειες. Γράφει ο Α. Παπανδρόπουλος.

Η φιλελεύθερη Αγγλίδα πρωθυπουργός είχε εναντιωθεί στα σχέδια του σοσιαλδημοκράτη Γάλλου προέδρου της Επιτροπής γιατί τα θεωρούσε συγκεντρωτικά, πολυδάπανα και στερητικά της ελευθερίας ενός κράτους να επιλέξει τους θεσμούς του.
Έτσι, με αφετηρία τις αντισυγκεντρωτικές θέσεις της Μ. Θάτσερ, ο βρετανικός Τύπος άρχισε να κάνει λόγο για ευρωσκεπτικισμό –έκφραση που επιβεβαιώθηκε με την περίφημη ομιλία της Βρετανής πρωθυπουργού στο Κολλέγιο της Ευρώπης, στην βελγική πόλη Μπρυζ, στις 22 Σεπτεμβρίου 1988.
Συνοπτικά μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο ευρωσκεπτικισμός ήταν ένα αμιγώς βρεταννικό φαινόμενο στην εποχή του, χωρίς όμως ιδιαίτερο θεωρητικό περιεχόμενο, πέρα από την δημοσιογραφική υπεραπλούστευση. Εξάλλου, με αφετηρία την έκφραση αυτή, ο βρετανικός τύπος έφερε στο προσκήνιο και άλλες εκφράσεις, όπως την ευρωφοβία, τον ευρωκυνισμό, την ευρωαπαισιοδοξία κα την ευρωακινησία. Εκφράσεις με σαφέστατη συναισθηματική φόρτιση, οι οποίες χρησιμοποιούνται από τα μέσα για ιδεολογικούς κυρίως λόγους.
Για τη συνέχεια Euro2Day