Την εποχή της πασοκικής γραφικότητας, περνώντας το διάσελο για Άνω Ραχούλα, έβλεπες μια βαρυσήμαντη πινακίδα σε άπταιστα πασοκικά: ΑΝΟ ΡΑΧΟΥΛΑ: ΑΠΟΠΗΡΥΝΙΚΟΠΗΟΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. Στο καφενείο, ο πρόεδρος σού εξηγούσε ότι το ψήφισμα πάρθηκε ομόφωνα από το κοινοτικό συμβούλιο, οπότε, σε περίπτωση που η Σοβιετία  με τις ΗΠΑ αποφάσιζαν να κάνουν τον κόσμο μπουρλότο, οι Ανωραχουλιώτες θα ήταν, μαζί με τις κατσαρίδες, τα μοναδικά είδη που θα επιβίωναν.

Ήταν η πρώτη φορά που η γελοιότητα ως μαζικό, κυρίαρχο φαινόμενο (πάντα υπήρχε ένα μεγάλο ποσοστό γελοιότητας στην πολιτική) εισέβαλε στον δημόσιο βίο. Δυστυχώς επικράτησε και ανέθρεψε γενιές ηλιθίων, επαναστατών του φραπέ, οι οποίοι είναι πλέον βέβαιοι ότι οι προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου αντιμετωπίζονται με πορείες, ταμπέλες και ψηφίσματα. Έκανε επιθετικές μεταστάσεις σε όλα τα κόμματα, μέχρι που βρήκε την απόλυτη, καθολική έκφανσή της στο κωμικοτραγικό μόρφωμα του συριζαϊκού θιάσου. Κι επειδή, πλέον, πυρηνική απειλή δεν υφίσταται (άμεση τουλάχιστον) κάποιον μεγάλον εχθρό πρέπει να βρούμε να αναμετρηθεί το μπόι μας και να θυμίσουμε στο πόπολο ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοι του Άρη και των μαυροσκούφηδων.

Κάπως έτσι θα σκέφτηκε στην Περιφέρεια Αττικής η πνευματική εγγονούλα τού καπετάν Γιαννούτσου που, τι κρίμα, έφυγε πριν να την καμαρώσει να διατάζει “ένα βήμα πίσω όλοι”. Κι επειδή την αλλαγή της Ευρώπης την ανέλαβε ο Τσίπρας προσωπικά (με τη στρατηγική βοήθεια του Καρανίκα), ετούτη εδώ το πήγε ακόμα μακρύτερα. Άλλωστε μια πασιονάρια, μπαρουτοκαπνισμένη από τις μάχες στο γραφείο του Τσοχατζόπουλου, Ρένα ΜαΔούρου, με τ’ όνομα, ήταν δυνατόν να περιοριστεί στα όρια της γηραιάς ηπείρου;

Για τη συνέχεια Liberal