Ο​​λοι οι Ελληνες πολίτες γνωρίζουν ότι έχουν έναν αφανή συνεταίρο στην τσέπη τους. Λέγεται κράτος και δεν χαρίζεται σε κανέναν. Μέχρι και οι άνεργοι, ακόμη και όσοι ζουν από την επαιτεία, πληρώνουν διά των έμμεσων φόρων τη λειτουργία του. Βεβαίως η φορολογία είναι αναγκαία για τη συντήρηση κάποιων βασικών υπηρεσιών που πρέπει να προσφέρει το κράτος (παιδεία, υγεία, ασφάλεια), αλλά το ερώτημα πολιτικής σε κάθε κοινωνία είναι πόση φορολογία πρέπει να πέφτει στους ώμους των πολιτών και πόσες κρατικές δαπάνες πρέπει να υπάρχουν. Παντού πλην της Ελλάδος, όπου πολίτες και κόμματα είναι υπέρ των υψηλών κρατικών δαπανών και κατά της φορολογίας. Μετά την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, κατανοήσαμε ότι φόροι και κρατικές δαπάνες κάπως συνδέονται. Ετσι, για πρώτη φορά ίσως στη μεταπολιτευτική ιστορία, λόγω δημοσιονομικής στενότητας και κλειστών αγορών για δανεικά, η ελληνική κοινωνία θα αναγκαστεί να συζητήσει σοβαρά πόσους φόρους αντέχει και ποιες κρατικές δαπάνες θα δεχθεί να χρηματοδοτήσει. Πριν απ’ όλα όμως, για να είναι σοβαρή η συζήτηση, πρέπει να ξέρουμε τους αριθμούς. Ποιο είναι το φορολογικό βάρος που σηκώνει ο μέσος Ελληνας.

Για τη συνέχεια Kathimerini