Η λογική πίσω από την κλιμάκωση του Ερντογάν

Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να κλιμακώσει τον πόλεμό της με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) διώκοντας ποινικά [1] εκλεγμένους Κούρδους πολιτικούς. Πολλοί παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων υποστηρικτών της κυβέρνησης, φοβούνται ότι η κίνηση αυτή θα αποδειχθεί εξίσου αντιπαραγωγική όσο και οι προηγούμενες προσπάθειες για την ποινικοποίηση της κουρδικής πολιτικής σκηνής κατά την διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών. Πράγματι, από την δεκαετία του 1980, η τουρκική κυβέρνηση έχει συλλάβει τακτικά Κούρδους πολιτικούς και απαγόρευσε μισή ντουζίνα κουρδικά πολιτικά κόμματα, χωρίς να έλθει καθόλου πιο κοντά στο να νικήσει το κίνημα που εκπροσωπούν. Αν μη τι άλλο, οι προσπάθειες αυτές βοήθησαν μόνο να οικοδομηθεί υποστήριξη προς το ΡΚΚ και τις βίαιες τακτικές του.

Γιατί λοιπόν η τουρκική κυβέρνηση περιμένει τώρα καλύτερα αποτελέσματα από μια στρατηγική που έχει επανειλημμένα αποτύχει; Η πιο κυνική ανάλυση υποστηρίζει ότι όλα είναι μια βραχυπρόθεσμη τακτική που αποσκοπεί στην διασφάλιση ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα έχει τις ψήφους που χρειάζεται για να ενισχύσει την εξουσία του ως πρόεδρος. Αλλά το πιο τρομακτικό ενδεχόμενο είναι ότι ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του να πιστεύουν πραγματικά στην ρητορική τους και να φαντάζονται ότι, εν μέρει ως αποτέλεσμα της πραγματικής προόδου που κάποτε έκαναν για τα δικαιώματα των Κούρδων, βρίσκονται επιτέλους στα πρόθυρα μιας άνευ προηγουμένου νίκης: Στρατιωτικά εναντίον του ΡΚΚ και πολιτικά εναντίον του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP).

Για τη συνέχεια FA