Κείμενο οπισθόφυλλου:«Της ζήσης χαρμολύπες» μέσα από πέντε επιλεγμένα αφηγήματα. “Το σάζι του πατέρα μου” αναφέρεται στην υποδοχή και αντιμετώπιση των προσφύγων του 1922 από τον κρατικό μηχανισμό και τον ντόπιο πληθυσμό, θίγοντας το σημαντικό ζήτημα της προσφυγικής αποκατάστασης. Μια ιστορία γι’ αυτά που δένουν τους ανθρώπους με το παρελθόν τους αλλά και για τις ανέμελες νύχτες της αγγελόπλαστης Σμύρνης. Τιμήθηκε με το 1ο Βραβείο Διηγήματος από το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού το 2012. “Το ύστατο χαίρε” είναι μια δραματική ιστορία με κωμικά στοιχεία, που εξετάζει με μια εναλλακτική ματιά τη διαχείριση του πένθους. Τιμήθηκε με το 1ο Βραβείο Διηγήματος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών το 2009. “Ο θησαυρός” είναι ένα ηθογραφικό ταξίδι, που εστιάζει στις πατροπαράδοτες αξίες του ελληνικού λαού. Τιμήθηκε με το 1ο Βραβείο Διηγήματος από το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος το 2011. Η “Επιστροφή στην Πετροράχη” είναι ένα ευρηματικό διήγημα που αναδεικνύει τη μεταπολεμική “μνήμη” των ανθρώπων, μέσα από κωμικοτραγικά περιστατικά. Τέλος, το διήγημα «Εν βρασμώ ψυχής» είναι ένα ψυχογράφημα, που βασίζεται πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές, που μπορούν να διαμορφωθούν μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο της επαρχίας.