Όπως, βέβαια, δεν αμφισβητείται και η αποτελεσματική αξιοποίηση των αμερικανικών κεφαλαίων
–τα οποία, όπως συνέβη αλλού, θα μπορούσαν να είχαν κατασπαταληθεί.
Κάτι παρόμοιο, όμως, ήταν αδιανόητο στην γερμανική περίπτωση.

«Πέρα
από ανάπτυξη, η μεταπολεμική Γερμανία έπρεπε να αποκαταστήσει κύρος,
αξιοπρέπεια και να δείξει ότι δεν ήταν μία ηττημένη, περιθωριοποιημένη
και διαιρεμένη χώρα», μάς έλεγε πριν αρκετά χρόνια ο συνάδελφος Γκούντερ Βαγκενλένερ –ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης που αποφυλακίστηκε από τους Σοβιετικούς, το 1947.
Απέναντι λοιπόν στο γερμανικό «οικονομικό θαύμα», το ερώτημα που προβάλλει είναι πώς ανοικοδομήθηκε και ποια είναι η φιλοσοφία πάνω στην οποία στηρίχθηκε.
«Η απάντηση δεν είναι δύσκολη», μάς λέει ο Γάλλος οικονομολόγος Ζαν-Μαρκ Ντανιέλ,
που πολλά χρόνια τώρα αναλύει και παρακολουθεί την γερμανική οικονομία.
«Ο αποκαλούμενος ρηνανικός καπιταλισμός στην ουσία είναι ο φιλελευθερισμός των κανόνων και της τάξης.
Πρόκειται γερμανιστί για τον Ordoliberalismus, που διαφέρει αισθητά από
τις κεϋνσιανής εμπνεύσεως πολιτικές οι οποίες ακολουθούνται στην Δύση.

Για τη συνέχεια Euro2Day