Η Μέση Ανατολή μετά την συμφωνία Sykes-Picot

Πολλοί ιστορικοί παρεξηγούν την Sykes-Picot, την συνθήκη που τεμάχισε την Μέση Ανατολή, ως μια τυχαία πράξη αποικιακής χαρτογράφησης. Στην πραγματικότητα, η μυστική συμφωνία μεταξύ της Γαλλίας [1] και του Ηνωμένου Βασιλείου [2] στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε πάντα να κάνει με το πετρέλαιο. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και η Γερμανία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, γνώριζαν για τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου της Μέσης Ανατολής [3] και είχαν δημιουργήσει μια κοινοπραξία για να μοιραστούν το πετρέλαιο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου. Μέσω της Sykes-Picot [4], η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο σχεδίαζαν να απορροφήσουν το γερμανικό μερίδιο και να κατασκευάσουν αγωγούς προς τα λιμάνια κατά μήκος της Μεσογείου. Ωστόσο, οι δύο χώρες δεν ήθελαν να μοιραστούν έναν αγωγό, φοβούμενες ότι συμμαχία τους θα μπορούσε κάποια μέρα να ξεφτίσει. Τα σχέδια για δύο ξεχωριστούς αγωγούς –ο γαλλικός από το Κιρκούκ, στο σύγχρονο Ιράκ, ως την Τρίπολη στον σύγχρονο Λίβανο, και ο βρετανικός από το Κιρκούκ ως την Χάιφα, στο σύγχρονο Ισραήλ- προσδιορίζουν το πώς ο Sir Mark Sykes και ο Francois Georges-Picot χώρισαν την περιοχή.

Οι ιστορικοί συνήθως παραθέτουν την δήλωση του Sykes το 1915 [5] στο βρετανικό πολεμικό συμβούλιο –«Θα ήθελα να σχεδιάσω μια γραμμή από το e στην Acre ως το τελευταίο k στο Kirkuk»- ως απόδειξη ότι τα σύνορα που χάραξε ήταν αυθαίρετα. Στην πραγματικότητα, περιέγραφε την πορεία που η βρετανική κυβέρνηση είχε στο μυαλό της για τον αγωγό της. Ο Herbert Kitchener, ο Βρετανός υφυπουργός Εξωτερικών για τον πόλεμο, διόρθωσε τον Sykes: «Νομίζω ότι αυτό που ο Sir Mark Sykes εννοεί είναι ότι η γραμμή θα αρχίσει στην θαλάσσια ακτή στην Χάιφα». Και έτσι έκανε. Μετά τον πόλεμο, η οριοθέτηση ήρθε για να καθορίσει το πετρελαιοπαραγωγό κράτος του Ιράκ, τα κράτη διαμετακόμισης του πετρελαίου Ιορδανία και Συρία, και τα κράτη πετρελαϊκού τράνζιτ Λίβανο και Παλαιστίνη.

Για τη συνέχεια FA