Ευθύνεται το πιο ηλικιωμένο εργατικό δυναμικό για την χαμηλή οικονομική ανάπτυξη;

Είναι γνωστό ότι οι Δυτικές κοινωνίες γηράσκουν και ότι η σχετική σπανιότητα των νέων εργαζομένων [1] θα φέρει όλα τα είδη των δημοσιονομικών προκλήσεων. Αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι χειρότερο από ό, τι φαντάζονται οι περισσότεροι άνθρωποι: Οι «γκρίζες» κοινωνίες είναι εγγενώς λιγότερο παραγωγικές από τις «πράσινες». Αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι η οικονομική ευημερία της Δύσης [2], καθώς και η ικανότητα των κυβερνήσεων να προνοήσουν για ένα αυξανόμενο μερίδιο ανενεργών ατόμων.
Για χρόνια, η επιβράδυνση της παραγωγικότητας [3] έχει στοιχειώσει τις προηγμένες οικονομίες. Στην δεκαετία του 1960 και του 1970, οι οικονομίες του G-7 είδαν κατά μέσο όρο αύξηση 4,4% της παραγωγής ανά ώρα εργασίας ετησίως. Μεταξύ της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου και της οικονομικής κρίσης του 2008, η αύξηση της παραγωγικότητας επιβραδύνθηκε στο 1,8%. Και τώρα ο ρυθμός της επέκτασης είναι ένα απλό 0,4%. Θα μπορούσε να είναι η ώρα να αρχίσουμε να ανησυχούμε, όπως δήλωσε ο Ανχέλ Γκουρία [4], επικεφαλής του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, «Εισερχόμαστε τώρα σε μια περίοδο αργής ανάπτυξης και δημιουργίας λίγων θέσεων εργασίας».
Για τη συνέχεια FA