του Daniel Gros
Το έπος συνεχίζεται. ‘Έξι χρόνια αφότου η ελληνική κυβέρνηση έχασε, για πρώτη φορά, την πρόσβαση στις αγορές και τέσσερα χρόνια μετά από τη μεγαλύτερη αθέτηση πληρωμών χρέους στα χρονικά, η ελληνική οικονομία βρίσκεται ακόμη σε τέλμα και η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να έρχεται σε αντιπαράθεση με τους πιστωτές της για τις λεπτομέρειες του προϋπολογισμού της. 
Γιατί διαφέρει η Ελλάδα; Όλες οι υπόλοιπες χώρες που ακολούθησαν πρoγράμματα προσαρμογής, έχουν ήδη εξέλθει από αυτά και βλέπουν “φως” στο τέλος του τούνελ.
Αυτό που θέτει την Ελλάδα σε άλλη κατηγορία είναι η συνεχιζόμενη ύφεση. Χωρίς ανάπτυξη, η κυβέρνηση θα “αγωνίζεται” συνεχώς, προκειμένου να επιτύχει ακόμη και καθόλου φιλόδοξους στόχους, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για σταθερά μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα. Κάποιοι ισχυρίζονται, ασφαλώς, πως η λιτότητα είναι το πρόβλημα: Εάν η κυβέρνηση μπορούσε να δαπανά περισσότερα, τα έσοδα θα αυξάνονταν και η ανάπτυξη θα επέστρεφε. Όμως αυτή η άποψη δεν είναι ρεαλιστική: Δεδομένου του χρέους της, η Ελλάδα δεν μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη σε ακόμη μεγαλύτερο δανεισμό. Η υψηλότερη ανάπτυξη μπορεί να επιτευχθεί σε βιώσιμη βάση, μόνο εάν η χώρα εξάγει περισσότερο.
Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας, συνεπώς, δεν είναι η λιτότητα, αλλά η υποαπόδοση των ελληνικών εξαγωγών. 

Για τη συνέχεια Capital