του Παναγιώτη Μπαλακτάρη*
[email protected]
Η Ελλάδα συνεχώς υποτροπιάζει. Τον Δεκέμβριο του 2014 οι δείκτες έδειχναν μια καλύτερη κατάσταση των οικονομικών μεγεθών, από αυτήν του 2012 και του 2013. Το κυριότερο, η ψυχολογία στην πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών είχε αλλάξει και φαινόταν – έστω και μακρυά – ένα φως εξόδου από το τούνελ της κρίσης. Ο ελληνικός λαός, που είναι κυρίαρχος, αποφάσισε να δώσει την διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια των ιδεοληπτικών «συντρόφων» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Στα χέρια των υποστηρικτών των θεσφάτων «η αριστεία είναι ρετσινιά», «η καριέρα είναι χολέρα», «η Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής δεν ήταν Γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση» και πολλών άλλων «μαργαριταριών».
Στα χέρια των αρνητών της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, των δημιουργών των συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ του κόμματός τους και της τρομοκρατίας. Ο λαός εμπιστεύτηκε την ανάληψη της εξουσίας, σε μια πολύ κρίσιμη ιστορική στιγμή, στους φαντασιόπληκτους εγκεφάλους των αρνητών οτιδήποτε ελληνικού και οπαδών κάθε προοπτικής διεθνισμού.
Ο λαός κατάπιε αμάσητο, ψέμα το ψέμα, τον μύθο της διαγραφής του χρέους, του σκισίματος των Μνημονίων και της κατάργησης «με ένα νόμο και ένα άρθρο» όλων των μνημονιακών εφαρμοστικών νόμων. Ο λαός είχε ανάγκη να πιστέψει τα ψέματα αυτά και επιβράβευσε όποιον τα έλεγε. Την επομένη των χορών στην πλατεία Συντάγματος, όμως, ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός της ιδεοληψίας, της ανικανότητας, της τεμπελιάς και του κρατικοδίαιτου πολιτικού ακτιβισμού, έδειξε το πραγματικό του μνημονιακό πρόσωπο. Την τραχύτητα αυτού του προσώπου φοβήθηκαν πρώτοι οι πρώην σύντροφοί του και ο λαός άρχισε σιγά-σιγά να αντιλαμβάνεται το μέγεθος του…λογαριασμού, ο οποίος έπεφτε – ω του θαύματος! – ξανά στις πλάτες του.
Επικίνδυνοι άνθρωποι βρίσκονται στις θέσεις των εθνικών μας διαπραγματευτών και ήδη, κάποιοι συμπολίτες μας έχουν βεβαιωθεί, ότι έκαναν λάθος όταν στήριζαν την παρέα του κ. Τσίπρα και των «λοχαγών» του.
Πέρυσι, που η «σκληρή» διαπραγμάτευση διήρκεσε μήνες, η κυβέρνηση του λάθους, αφού πρώτα μάζεψε όλα τα χρήματα του Κράτους για να αυτοοδηγηθεί στην οικονομική ασφυξία, πήγε ξέπνοη στο συγκλονιστικό 17ωρο κρεσέντο του Αλέξη Τσίπρα, φέρνοντας σε εμάς το Τρίτο και φαρμακερό Μνημόνιο. Λοιπόν, την ίδια αυτοκτονική τακτική ακολουθεί και τώρα. Κάθε μέρα πληροφορούμαστε, ότι ζητάει τα διαθέσιμα οργανισμών (ΕΟΠΥΥ, ΟΑΕΔ, Νοσοκομείων, Βουλής και λοιπών), ώστε να τα συγκεντρώσει για να είναι σε θέση να αντέξει στην κονίστρα της διαπραγμάτευσης. Είναι ανίκανη, ωστόσο, να δει ότι με τον τρόπο αυτόν προδίδει την τακτική της και οδηγείται σε μια καλοστημένη παγίδα, η οποία πέρυσι εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία εις βάρος της ίδιας, αλλά και της Ελλάδας.
Μέσα στην πολιτική τους μυωπία οι κυβερνώντες είναι αδύνατον να προβλέψουν τις κινήσεις των πιστωτών. Οι τελευταίοι εκμεταλλευόμενοι την α(προ)νοησία του κ. Τσίπρα και των υποβολέων του επιχειρηματολογούν υπέρ της ανάγκης λήψης και άλλων, επιπλέον, μέτρων ύψους 3,6 δις για λόγους προληπτικούς. Αν, δηλαδή, αποτύχει η εφαρμογή των μέτρων της αξιολόγησης, αυτομάτως θα ενεργοποιούνται μέτρα συμπληρωματικά. Η πίεση αυτή από πλευράς των πιστωτών έχει συγκεκριμένη διττή στόχευση. Αφενός μεν, αν η κυβέρνηση ψηφίσει τα επώδυνα μέτρα, οι πιστωτές θα έχουν επιτύχει τον σκοπό τους για τη σωστή υλοποίησή τους. Αφετέρου δε, αν η κυβέρνηση δεν ψηφίσει τα μέτρα θα αναγκαστεί να προβεί σε πολιτικό απονενοημένο διάβημα και κατόπιν αυτού να αποχωρήσει, παραδίδοντας στην επόμενη, στην οποία θα έχουν μείνει αμανάτι τα μέτρα αυτά. Όπως και να το δει κάποιος, η τακτική των πιστωτών παίρνει οξυγόνο και τρέφεται από τις παράλογες(;) επιλογές οικονομικών και πολιτικών τακτικών της κυβέρνησης.
Τα παραπάνω επιγραμματικώς αναφερθέντα αφορούν τη μία κρίση, την οικονομική, την οποία σε πείσμα της εξαπάτησής μας από τον κ. Τσίπρα ζούμε και ξαναζούμε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο κάθε φορά. Για την άλλη κρίση, την ανθρωπιστική, που δημιουργήθηκε, εξαιτίας της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων και της ενθάρρυνσης της παράνομης μετανάστευσης, δεν θα θέλαμε να μιλήσουμε. Άλλωστε, γι’ αυτήν οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Οι εικόνες και ο κ. Κουρουμπλής, που είπε, ότι «η Ειδομένη είναι ένα σύγχρονο Νταχάου»…