Πρώτον, η καταδίκη της ιστορίας για ηθικούς λόγους δεν έχει κανένα νόημα. Ο Edward H. Carr στο Η Εικοσαετής Κρίση (σελίδα Facebook)
υπό αυτό το πρίσμα σωστά μνημονεύει τον Βενιζέλο ο οποίος όταν του
είπαν ότι το εγχείρημα στην Μικρά Ασία ήταν λάθος απάντησε πως «κάθε
εγχείρημα που δεν στέφεται με επιτυχία είναι λάθος».Αυτό
έχει την έννοια ότι τα τετελεσμένα της ιστορικής δίνης δημιουργούν την
νέα διεθνή λογική η οποία όταν κωδικοποιηθεί και επικυρωθεί με διεθνείς
Συμβάσεις αλλά και τις σχέσεις ισχύος όπως εξελίσσονται αποτελεί πλέον
την νέα διεθνή τάξη.Η δε διεθνής τάξης δεν είναι δίκαιη ή άδικη.
Είναι αυτή που απορρέει από τις αποφάσεις των κρατών και των κοινωνιών ή
και προσδιορίζεται από τυχαία γεγονότα.Δεύτερον, η αλλαγή της διεθνούς τάξης στον
σύγχρονο κόσμο δεν είναι κάτι το εύκολο ή και εφικτό. Βασικά εάν οι
Έλληνες «αποφασίσουν» να δώσουν την Κύπρο στους νέο-Οθωμανούς όπως κατά
βάση γίνεται αυτή την στιγμή θα είναι το πρώτο σύγχρονο κράτος που
εθελούσια θα καταργηθεί. Και εάν το νεοελληνικό κράτος συνεχίσει να
παραμελεί να ασκήσει τα δικαιώματα που του προσφέρει στο Αιγαίο η
διεθνής νομιμότητα ή να αφήνει την Θράκη να σύρεται στην αγκαλιά της
Τουρκίας θα υποστεί τις συνέπειες της αμέλειας και ή της αδυναμίας.
Ιστορικά μιλώντας, οι παθολογίες των Ελλήνων ήταν, συνήθως, πρωτίστως
αποτέλεσμα του πνευματικού ροκανίσματός τους και της συνεπαγόμενης
παρακμής τους. Εάν αυτό ισχύει σήμερα πως θα κριθεί αυτό μελλοντικά και
τι θα σημαίνει μια μελλοντική «κριτική αποτίμηση της ιστορίας»; Τίποτα
απολύτως δεν θα σημαίνει. Οι δικαστές της ιστορίας είμαστε εμείς οι
ίδιοι καθημερινά με τις πολιτικές μας αποφάσεις οι οποίες είναι είτε
πολιτικά ορθολογικές και επιτυχείς είτε το αντίθετο. Το αποτέλεσμα είναι
μια νέα διεθνής τάξη και με αυτή θα ζούμε.Στο Βίντεο της Ρωσικής ταινίας που ακολουθεί,
προς το τέλος, αναφέρεται στην γενικευμένη απαισιοδοξία και στο
πνευματικό ροκάνισμα που προηγήθηκε της πτώσης της Βασιλεύουσας Πόλης.
Κυριολεκτικά θυμίζει την κατάσταση των νεοελλήνων σήμερα και το
γενικευμένο κλίμα απαισιοδοξίας και εκτιμήσεων ότι βρισκόμαστε σε
αδιέξοδο ή καλύτερα στο χείλος της Αβύσσου.Τρίτον, ότι και να πάθουμε και μάλλον θα πάθουμε
πολλά τους μήνες και χρόνια που έρχονται, υπάρχει κάτι που δεν θα
αλλάξει. Η υπόστασή μας είναι οι πολιτικές μας παραδόσεις. Το ίδιο και ο
πολιτισμός μας εν γένει. Είναι ο ωκεανός της διαχρονικής Ελληνικότητας
με οτιδήποτε και εάν σημαίνει αυτό. Μέσα σε αυτό τον ωκεανό θα κολυμπάμε
όσοι νεοέλληνες επιβιώσουν και όπως θα επιβιώσουν.Εν τέλει, η σημασία της κατανόησης των
εθνοκρατοκεντρικών προϋποθέσεων του σύγχρονου διεθνούς συστήματος είναι
προϋπόθεση πολιτικού ορθολογισμού. Στην σύγχρονη Ελλάδα η γνώση αυτών
των προϋποθέσεων είναι σχεδόν μηδενική. Ποταμοί μεταμοντέρνου
εθνομηδενιστικού χυλού καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες συρρικνώνοντας
ανθρωπολογικά τους νεοέλληνες.
Ο ορθολογιστικός πολιτικός στοχασμός στην Ελλάδα
είναι εδώ και πολλές δεκαετίες υπό δίωξη. Το ίδιο και μετά τα παθήματα
των τελευταίων ετών που δεν έγιναν μαθήματα. Ιδιαίτερα καρεκλοκένταυροι
 της εξουσίας και του επιστημονικού παρασιτισμού είναι όχι μόνο οι ίδιοι
αλλά και σε θέσεις ευθύνης.Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιους θέλουν να
κατανοήσουν καλύτερα την φυσιογνωμία και τα αίτια άλωσης της
Βασιλεύουσας Πόλης να βρουν μια ώρα να παρακολουθήσουν την Ρωσική ταινίαhttps://www.youtube.com/watch?v=TOJl91nHGAM (ή και στην διεύθυνση http://vimeo.com/2193105)
με τίτλο «Η κατάρρευση της Αυτοκρατορίας το Βυζαντινό μάθημα»Πρόκειται
για μια πολύ επιμελημένη ταινία. Δεν εκφράζει μόνο το ενδιαφέρον των
Ρώσων για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αποτελεί επίσης μια
χρήσιμη ιστορική εξιστόρηση επί ενός πολύ σημαντικού ιστορικού
ζητήματος. Προσέξτε ιδιαίτερα, επαναλαμβάνω, τις ροκανισμένες
πνευματικές προϋποθέσεις της Βυζαντινής Οικουμένης πριν την άλωση, καθώς
επίσης και τους λόγους για τους οποίους ακολούθησε μια κατασυκοφάντηση
της ιστορικής μνήμης του σημαντικότερου μετά-κρατικού συνάμα και
ανθρωποκεντρικού εγχειρήματος στην ιστορία των ανθρώπων.