– Καλώς τον, είχες πάει στην πορεία για το Ασφαλιστικό μού είπε η μάνα σου. Είχε πολύ κόσμο, ε;

– Πάρα πολύ και φώναζαν όλοι, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα.

– Έτσι είναι το Ασφαλιστικό, κατεβάζει τον κόσμο στον δρόμο. Έτσι είχε γίνει και το 1992 με τον Σιούφα, έτσι και με τον Γιαννίτση το 2001. Το 1992 είχα πάει κι εγώ, ήμουν νέος τότε και έβραζε το αίμα μου. Τι τα θες όμως, όσο και να φωνάζει ο κόσμος, οι κυβερνήσεις κάνουν αυτό που θέλουν. Γι’ αυτό σου λέω, γιε μου, άσ’ τους να φωνάζουν, τη δουλειά σου εσύ.

– Όχι, ρε πατέρα, δεν είναι έτσι, όλοι πρέπει να φωνάξουμε. Αυτό το Ασφαλιστικό είναι έκτρωμα, δεν πρέπει να περάσει. Τη δική μου τη γενιά τη σκοτώνει.

– Γιατί; Δεν το καταλαβαίνω αυτό.

– Γιατί μας βάζει να πληρώνουμε πολύ περισσότερα για να πάρουμε πολύ λιγότερα, αυτό μάς λέει ο Κατρούγκαλος.

– Πάντα έτσι γίνεται. Εσείς οι νέοι πληρώνετε όσο δουλεύετε, για να μπορούμε εμείς οι μεγαλύτεροι να παίρνουμε τη σύνταξή μας. Έτσι πλήρωνα κι εγώ για τη σύνταξη του πατέρα μου, έτσι θα πληρώνουν και τα δικά σου παιδιά για να παίρνεις εσύ σύνταξη.

Για τη συνέχεια Euro2Day