ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ*

Μ​​ετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και τη μεγάλη ροή μεταναστών από τις ανατολικές χώρες προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η Ευρώπη σχεδόν από τις αρχές του 21ου αιώνα βιώνει και πάλι έντονες μεταναστευτικές ροές. Η επέμβαση στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αλλά κυρίως οι εξεγέρσεις της Αραβικής Ανοιξης στη Βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία, από το φθινόπωρο του 2010 εξώθησαν ανθρώπινες μάζες στην αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος.

Οι νέες μεταναστευτικές ροές εμπεριέχουν έναν μεγάλο κίνδυνο, την ισλαμοποίηση της Ελλάδας. Οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα το 2010 αριθμούσαν 500.000 και έως το 2015 είχαν αυξηθεί σε 610.000 (αύξηση 20%), ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, που αποτελείται από τους γηγενείς Ελληνες μουσουλμάνους, αριθμούσε 114.000. Η πρόσφατη αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας, που σημαδεύτηκε από τη θέσπιση νέων ελαστικών κριτηρίων απονομής της ελληνικής υπηκοότητας, σε συνδυασμό με την απόφαση της κατάργησης της Αμυγδαλέζας τον Φεβρουάριο 2015, ήταν όπως αποδείχθηκε εγκληματική. Αν συνεχισθεί αυτή η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος, τότε η προϊούσα ισλαμοποίηση της Ελλάδας είναι απλά θέμα χρόνου, χωρίς αυτό να αποτελεί συνωμοσιολογία αλλά ρεαλιστική εκτίμηση.

Για τη συνέχεια Kathimerini