Του Γιώργου Μπιλλίνη

Φεύγοντας από την Ελλάδα οι εκπρόσωποι των Θεσμών παρέδωσαν στον υπουργό εργασίας ένα ογκώδη φάκελο με τις θέσεις του κουαρτέτου για το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό θέμα. Στο σύνολο τους διαφέρουν από τις προτάσεις Κατρούγκαλου σχεδόν στο σύνολο τους.

Η βασική τους θέση είναι πως το ασφαλιστικό που θα θεσπιστεί οφείλει να είναι απολύτως βιώσιμο για το επόμενο διάστημα μέχρι την λήξη του χρηματοδοτικού προγράμματος στο οποίο έχει προσχωρήσει η χώρα μας. Για να συμβαίνει αυτό οι δαπάνες πρέπει να καθηλωθούν μόνιμα κάτω από το όριο των σημερινών, που ανέρχονται σε περίπου 30 δισεκατομμύρια. Το σύνολο δε της ετήσιας δαπάνης πρέπει να είναι απολύτως γνωστό εκ των προτέρων, ώστε τα μεγέθη να είναι μετρήσιμα και προσδιορισμένα.

Οι συνταξιοδοτικές δαπάνες είναι οι υψηλότερες κρατικές δαπάνες και χωρίς την διευθέτησή τους εντός συγκεκριμένων ορίων είναι αδύνατη οιαδήποτε προσπάθεια αναδιάρθρωσης του χρέους. Αφού η οικονομία είναι αδύνατον να παράγει τόσο τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε και το δημόσιο χρέος να εξυπηρετεί και τις συντάξεις να καλύπτει. Όσο μικρότερη, υποστηρίζουν οι Θεσμοί, είναι η προσαρμογή των συνταξιοδοτικών δαπανών, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η επιβάρυνση των ευρωπαίων φορολογουμένων μέσω της αναδιάρθρωσης του χρέους. Και το δεύτερο δεν είναι ούτε ηθικά αποδεκτό, ούτε επιθυμητό.

Για τη συνέχεια Liberal