Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΛΛΙΑ*

Ο  δρόμος  της αναζήτησης εξόδου από το τέλμα στο οποίο, μετά τον Δεκέμβρη του 2009,  βρίσκεται ο σκληρός πυρήνας των σχέσεων μας με τα Τίρανα  είναι  ανηφορικός. Παρά τις κάποιες νότες  αισιοδοξίας, προϊόν δηλώσεων που οφείλονται σε συγκυριακούς λόγους πολιτικής–κομματικής   διαχείρισης και σκοπιμότητας. Τόσο στην Αθήνα όσο και στα Τίρανα.

Τούτο συμβαίνει, κυρίως, στην Ελλάδα, την προηγούμενη και την  επομένη μέρα των εκλογών  στην Αλβανία, λόγω των διαχρονικών προσδοκιών  των  κυβερνητών των Αθηνών  γι’ «αλλαγή στάσης των Τιράνων». Άλλωστε αυτή είναι η εποχή που συνήθως ευδοκιμούν οι πάσης φύσεως αυτόκλητοι αγγελιοφόροι μεταξύ Αθηνών και Τιράνων.

Οι προσδοκίες  όμως δεν στηρίζονται στην  γνώση άλλα στην  ανθρώπινη  φιλοδοξία και ματαιοδοξία, σε έωλες προθέσεις  και ψευδαισθήσεις. Έχουν  ονοματεπώνυμο και υπογραφή. Ας αντιληφθούμε στην Αθήνα  ότι στα σύνορα της Ελλάδος  υπάρχουν  πλέον περισσότερες από μια χώρες που έχουν  σταθερή πολιτική και μακροχρόνιο σχεδιασμό στις  θέσεις και στόχους τους. Παρά τις αδυναμίες τους, η πολιτική των γειτόνων μας δεν εξαρτάται από την πολιτική ταυτότητα ή το όνομα των Πρωθυπουργών.

Για τη συνέχεια mignatiou