Η ταυτότητα της συμφωνίας με την Ισλαμική Δημοκρατία
Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ (δεύτερος από δεξιά), ο
Αμερικανός υπ. Εξωτερικών Τζον Κέρι (δεξιά) και η Ύπατη Εκπρόσωπος της
ΕΕ για τις Εξωτερικές Υποθέσεις Φεντερίκα Μογκερίνι (αριστερά)
συνομιλούν με τον Ιρανό υπουργό Εξωτερικών Ζαβάντ Ζαρίφ περιμένοντας τον
Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ (που δεν είναι στην φωτογραφία)
για ένα στιγμιότυπο στις 14 Ιουλίου 2015 στην Βιέννη αφότου επετεύχθη η
πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. REUTERS/Carlos Barria
Κλεάνθης Κυριακίδης
Στις 14 Ιουλίου 2015 στην Βιέννη, σε μια αναμφίβολα ιστορική στιγμή, η ΕΕ
και 6 χώρες, ήτοι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο, η
Γαλλία και η Γερμανία (P5+1), ήρθαν σε συμφωνία δεκαετούς διάρκειας με
το Ιράν για το Πυρηνικό του Πρόγραμμα, μια συμφωνία που ονομάστηκε
«Σχέδιο Δράσης» (συγκεκριμένα JCPOA – Joint Comprehensive Plan Of
Action). Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων κράτησε 2 χρόνια, αν και
κάποιος μπορεί να εικάσει ότι δεν σταμάτησε ποτέ τα τελευταία 13 χρόνια,
από τότε δηλαδή που αποκαλύφθηκε το μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα της
Τεχεράνης [1]. Η κλιμάκωση των οικονομικών κυρώσεων, η άνοδος του
Ισλαμικού Χαλιφάτου το τέλμα στις διαμάχες της Μέσης Ανατολής, και
κυρίως το κλίμα πολιτικής αλλαγής με τον μετριοπαθή Ρουχανί στο Ιράν και
τον τιμηθέντα με το νόμπελ ειρήνης Ομπάμα στις ΗΠΑ, συνέτειναν στο να
βρεθεί λύση.
Συνέχεια: foreignaffairs
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα