Παρήλθε και έτερον έτος του πολιτικού ημών βίου, έτος ολόκληρον, και αι ημέραι αυτού πάσαι ήσαν δια την Ελλάδα νύκτες απατηλών και ψευδών ονείρων και ελπίδων! ήσαν νύκτες ασθενούς, όστις γελά και χαίρει υπνώττων, και όταν εξυπνά, τότε βλέπει την κατάστασίν του, τότε αισθάνεται τους πόνους και την πληγήν, ήτις έρριψεν αυτόν επί της κλίνης! Νύκτας διήλθεν η Ελλάς και νύκτες απατηλών ονείρων θα ήνε πάσαι αι ημέραι της ζωής αυτής!

Και δεν θα εξυπνήσωμεν ποτέ; δεν θα ίδωμεν ποτέ πλέον το φως της ημέρας; Κατεδικάσθημεν λοιπόν διαρκώς εις τοιούτον νήδυμον ύπνον, τον ύπνον της πλάνης, τον ύπνον της απάτης, όστις είνε ύπνος της εντροπής και καταισχύνης;
Όχι, δεν θα εξυπνήσωμεν ποτέ· δεν θα ίδωμεν ποτέ το φως της ημέρας και δεν θα πανηγυρήσωμεν ποτέ, ως ελεύθεροι, ως μαχηταί, ως νικηταί και τροπαιούχοι, διότι παρεδόθημεν αιχμάλωτοι εις την απραξίαν, εις την νάρκην, εις την χαυνότητα, ων βασίλειον είνε ο ύπνος, και τρόπαια αυτού η αδοξία και η χλεύη!
Όχι, δεν θα εξυπνήσωμεν ποτέ, ουδέ θα ίδωμεν το φως της ημέρας, και ευχηθήτε να μη αναβλέψωμεν, διότι εις το φως αυτής θα ίδωμεν τα αίσχη μας, τα ράκη μας, το παρελθόν ημών το άδοξον! Το φως είνε δια τους ελευθέρους, δια τους ανδρείους και ενδόξους λαούς· δια τους δούλους, δια τους νωθρούς, δια τους αναξίους πάσης ελευθερίας και μέλλοντος καλλιτέρου, δι’ αυτούς είνε το σκότος…
Εις τοιαύτην διατελείτε οι Έλληνες νύκτα, εις τοιούτον σκότος, εις νύκτα και σκότος αδοξίας και καταισχύνης, εις ύπνον απατηλών ονείρων, από τον οποίον πρέπει να εγερθήτε πλέον! Συντρίψατε τα δεσμά αυτού, ορθωθήτε άπαξ εις τους πόδας σας, και θα ιδήτε εκείνους οίτινες σας επότισαν μανδραγόραν, θα τους ιδήτε ορχομένους περί υμάς, ευωχούντας και οργιάζοντας, άδοντας και χαίροντας, διότι κατώρθωσαν να σας αποκοιμίσουν και να ήνε ο βίος υμών νυξ διαρκής και ατελεύτητος!
Η συνέχεια στο Pontos-news