Βέβαια, ὅ,τι ἔγινε ἔγινε, βγάλανε τά χρήματά τους στό ἐξωτερικό, καί τό θέμα εἶναι πῶς θά τά γυρίσουν, καί ἄν θά φορλογηθοῦν. Κακῶς ἐπιτράπηκε σέ Ἕλληνες πολίτες πού δέν ἔχουν ἄλλη ὑπηκοότητα, οὔτε κατοικοῦν σέ χώρα τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐπί χρόνια, καθώς καί γενικά σέ μονίμους κατοίκους τῆς Ἑλλάδος, νά βγάλουνε τά χρήματά τους στό ἐξωτερικό. Σαφῶς. Τό θέμα, εἶναι ἀπό δῶ καί πέρα τί θά γίνῃ. Καί τί μπορεῖ νά γίνῃ.
Νομίζω ὅτι, λόγῳ τῶν ἐκτάκτων ἀναγκῶν τῆς Ἑλλάδος, τόσο γιά τό ἐνδεχόμενο, ὁσονδἠποτε ὑποθετικό,  νά βγοῦμε ἀπό τό εὐρώ, ὅσο καί ἄν εἶναι νά μείνουμε στό εὐρώ, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΩΤΕΡΟ ἡ Ποινικοποίηση, γιά ὅποιον Ἕλληνα πολίτη, κάτοικο Ἑλλάδος, διατηρεῖ λογαριασμό στό ἐξωτερικό, ἀπό δῶ καί πέρα, ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ  (ὄχι γιά ἐπενδύσεις ἐκεῖ, ὄχι γιά δαπάνες σπουδῶν κ.λ.π.).
 Ἀκόμη καί κακούργημα, θά μποροῦσε νά θεσπισθῆ, ἀλλά μέ μία προϋπόθεση (γιά νά εἶναι πραγματικά μέτρο ἔκτακτο, ὑπαγορευόμενο ΚΥΡΙΩΣ ἀπό τό δημόσιο συμφέρον, καί ὄχι ΚΥΡΙΩΣ ἀπό συμφέροντα ἰδιωτῶν, ὅπως εἶναι οἱ ἰδιωτικές Τράπεζες):
Οἱ καταθέσεις αὐτές, νά ἐπιστρέφουν ὑποχρεωτικῶς σέ Εἰδική Τράπεζα τοῦ ΔΗΜΟΣΙΟΥ πού νά τοῦ ἀνήκει 100%. Στήν ἴδια Τράπεζα πού θά ἀναλάβῃ τήν σωτηρία (δηλ. ἐγγύηση) τῶν καταθέσεων τῶν χιλιάδων μικροκαταθετῶν Τραπεζῶν οἱ ὁποῖες ΠΡΕΠΕΙ νά πτωχεύσουν γιά νά μήν πτωχεύσῃ γιά χάρη τους ὅλη ἡ χώρα, καί ὡς κοινωνία καί ὡς κράτος.
Θά μποροῦσε νά τεθῆ ἐγγύηση περίπου ἕως 8 ἤ 12χιλιάδες  εὐρώ πλήρως, καί ἀπό κεῖ καί πάνω, μερική ἐγγύηση, σέ ποσοστά μέχρι 50% καί μετά μειούμενα, ὅσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ κάθε κατάθεση.
 Νά δεσμευθοῦν λοιπόν στήν Τράπεζα αὐτήν τοῦ Δημοσίου τά ἐπιστρέφοντα ποσά, μέχρι τό 90% αὐτῶν, μέχρι νά ξεκαθαρίσει, διοικητικῶς κατά κανόνα, τό θέμα τῆς φορολογήσεώς τους (χωρίς πρόσθετα, προσαυξήσεις κ.λ.π.  πάνω ἀπό τό 50% τοῦ τυχόν ὀφειλομένου κυρίου φόρου  – τόσο γιά νά μήν γίνουν καταχρήσεις ἀπό τίς ΔΟΥ, ὅσο καί γιά νά μειωθῆ τό κίνητρο ἀποφυγῆς ἐπιστροφῆς τῶν καταθέσεων).
Νά δοθῆ καί ἕνας μικρός τόκος, πού θά βρεθῆ ἀπό καταθέσεις τῶν ποσῶν αὐτῶν (τοῦ 90%) σέ ἄλλες τράπεζες. Κυρίως τοῦ ἐσωτερικοῦ καί μόνον ἐφ ὅσον μέ τήν τοποθέτηση αὐτήν ἀπομακρύνεται ὁ κίνδυνος χρεωκοπίας τους. Ἀλλιῶς, ἀκόμη καί σέ τράπεζες τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ἀλλά, ὅλα αὐτά, ἀπό τήν Τράπεζα τοῦ Δημοσίου πού νά καρπώνεται τήν διαφορά τὀκων.
Μέ τήν κατά τό δυνατόν ταχεία ἀποδέσμευση καί τῶν ποσὼν αὐτῶν (τοῦ 90%,  πλήν ὅσα θά εἶναι δεσμευμένα γιά κύριο φόρο σύν 50% ἐπί τοῦ κυρίου φόρου), ἀποδέσμευση ὅμως  γιά συγκεκριμένες πληρωμές ἐντός Ἑλλάδος, θά δοθῆ ἕνα ἰσχυρό σπρώξιμο στήν ἐπανεκκίνηση τῆς ὅλης οίκονομικῆς ζωῆς.
Γιά ὅποιον λοιπόν Ἕλληνα πολίτη ἤ κάτοικο τῆς Ἑλλάδος, δέν ἐπαναφέρει τά χρήματά του στήν Ἑλλάδα, κακούργημα. Καί γιά τούς πολτικούς καί γιά ὅλους.
ΦΥΣΙΚΑ δέν θα γίνῃ τίποτα ἀπό αὐτά, μέ τό παρόν πολιτικό καθεστώς, τό ὁποῖο δυστυχῶς μόνον ὁμοιάζει πρός δημοκρατία (μετρᾶτε χωρίς νά κουράζεσθε τίς πραγματικές στό ὅλο ἐκλογικό σῶμα ψήφους τῆς κοινοβουλευτικῆς πλειοψηφίας, συνυπολογίσθε τήν κατάργηση τῆς ἀρχῆς τῆς ἀλήθειας στόν δημόσια ζωή …). Γιατί δέν θά γίνῃ τίποτα ἀπό αὐτά;
Διότι αὐτά πού προτείνονται ἐδῶ συμπορεύονται 100% μέ τό δημόσιο συμφέρον. Καί, τό δημόσιο συμφέρον δέν ὑπηρετεῖτει πλέον, παρά μόνο ἐάν ἐξυπηρετεῖ κάποιον στόχο τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἤ πρόκειται γιά ἀσήμαντα θέματα.
ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ ΥΠΟΥΛΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΙΔΙΩΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑ, Ο ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΤΗΡΗΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΠΟΥ ΘΕΤΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ κατά τήν κρίση τοῦ μέσου καλόπιστου ἀνθρώπου τῆς κοινωνίας.
ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ – κατά τήν ἐρμηνεία καί κατά τόν ἔλεγχο τῆς συνταγματικότητας τῶν νόμων  –  ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ἤ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, σέ κάθε περίπτωση,  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.