Του Γεράσιμου Μακρή

Η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ), ιδρυτής χαλιφάτου στο Ιράκ και τη Συρία, αποτελεί ένα θανατηφόρο συνδυασμό θρησκείας και πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Αν και μπορεί να ενταχθεί στη λογική της ισλαμικής παράδοσης, που δεν διακρίνει ευκρινώς τη θρησκεία από την πολιτική, την ίδια στιγμή εναντιώνεται σε όλες τις κυρίαρχες ισλαμικές αντιλήψεις περί διακυβέρνησης και ισλαμικού νόμου. Αν στον ισλαμικό κόσμο υπήρχε κάποιας μορφής κεντρική θρησκευτική εξουσία, είναι μάλλον βέβαιο ότι το ΙΚ θα είχε καταδικαστεί ως αιρετική και μισαλλόδοξη διαστροφή της πραγματικής πίστης.
Η οργάνωση έχει τις ρίζες της σε ομάδες παρακλάδια/franchise της al-Qāʽida, που λειτουργούσαν ήδη από το 1999 στην Ιορδανία και στο Αφγανιστάν υπό τον Abū Muṣ‘ab al-Zarqāwī. Αναμφίβολα όμως, η οργάνωση αναπτύσσεται στο πλαίσιο του κοινωνικοπολιτικού χάους που επιφέρει η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, η ανατροπή του (σουνίτη) δικτάτορα Ṣaddām Ḥusayn (2003) και η συνακόλουθη εγκαθίδρυση της πλειοψηφικής σιιτικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Hasan al-Mālikī (2006-14)