” ΝATO calls for calm over downed Russian jet”

Σάββα,

Δεν εἶναι δυνατόν να εἴμαστε σύμμαχοι με τέτοιους
ἀνθρώπους ὅ,τι καί νά μᾶς κοστίσῃ. Πρόκειται για λογική ἐχθρῶν μας.  Θά εἴμαστε ἀνάξιοι τῆς ἱστορίας μας ἄν
μείνουμε μαζί τους, ἔτσι ὅπως εἴμαστε σήμερα.

Τό 1974 τό λάθος τό ἔκανε ὁ Καραμανλής, διότι
παρέτεινε την ἔξοδο ἀπό το ΝΑΤΟ (ἐνῶ εἶχε σκοπό νά μήν φύγῃ), μόνο και μόνο για
ψηφοθηρικούς του λόγους.

Ἀντίθετα, ὁ Γεώργιος Μαῦρος ἤδη στήν σύσκεψη ὑπό τόν
Γκιζίκη, ἀπευθυνόμενος στούς πρέσβεις τῶν μεγάλων δυνάμεων, οὐσιαστικῶς ἐχάραξε
τήν ἔξοδο ὡς ἄμεση καί ἀναγκαία κίνηση γιά νά παύσῃ ἡ στρατιωτική καί  λοιπή ὑποστήριξη τοῦ “ἀμερικανοῦ”  ΥπΕξ Κίσσινγκερ στήν Τουρκία καί γιά νά σωθῆ
ἡ Κύπρος. Τότε ἡ Ἑλλάδα ὑπό τήν προσωρινότατη ἡγεσία Παναγιώτη Κανελλόπουλου-
Γεωργίου Μαύρου, ἀποφάσισε οὐσιαστικῶς νά βγῆ ἀπό τό στρατιωτικό σκέλος τοῦ
ΝΑΤΟ, ὅσο χρειαζόταν για να ἀμυνθῆ στην Κύπρο καί γενικώτερα.

Τίς ἐξελίξεις αὐτές, ὡς γνωστόν, σταμάτησε ὁ Ἀβέρωφ
πού δέν ἔφυγε ὅπως οἱ ἄλλοι ἀπό τήν σύσκεψη , μέ πρόσχημα νά… πάῃ στήν
τουαλέττα, καί προκάλεσε τήν ἐπιστροφή Καραμανλή, πιθανότατα  ἐνημερώνοντας τόν Γκιζίκη γιά ἀμερικανικό
σχέδιο ἐπιστροφῆς τοῦ Καραμανλή. Διότι, ὁ Γκιζίκης ὡς ἔντιμος ἄνθρωπος, ὅσο κι
ἄν ἦταν “Καραμανλικός”,  νομίζω
ὅτι δεν θά δεχόταν χωρίς τέτοια παράμετρο, νά ἀλλάξῃ ἤ ὑπονομεύσῃ ἀνεντίμως ὅσα
εἶχαν μόλις συμφωνηθῆ γιά κυβέρνηση Κανελλοπούλου, παρουσίᾳ μάλιστα καί τοῦ μη
προτείναντος λύση Καραμανλῆ Εὐάγγελου Ἀβέρωφ. Συνεπῶς, το σχέδιο ἐπιστροφῆς
Καραμανλῆ, ἦταν κατασκευασμένο ἀπό τήν CIA και εἶχε τήν ἔγκριση Κίσσινγκερ.

Ὁ Γεώργιος Μαῦρος πλήρωσε πολύ ἀκριβά πολιτικῶς τήν
κίνησή του αὐτήν: Τόν ὑπονόμευσε ὁ Κίσσινγκερ με τίς ὑπηρεσίες του, διά τοῦ
Ἀνδρέα Παπανδρέου, καίμέςῳ αὐτοῦ διά Λαμπράκη, Τεγόπουλου  κλπ.  

Πράγματι, προσωρινά ἐπέτυχε ἡ κίνηση Μαύρου. Ἔπαυσε ἡ
προέλαση τῶν Τούρκων καί τό σχέδιο Κίσσινγκερ-Ἐτσεβίτ (ἴσως και Ἰωαννίδη) για
κατάληψη 40% τοῦ ἐδαφους τῆς Κύπρου διεκόπη στο 20% περίπου.

Στην συνέχεια, ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ Μαύρου για
συγκεκριμένες  πληροφορίες πού εἶχε ὁ
Ἀβέρωφ, σχετικῶς πρός τό πόσο πολύ οἱ Τοῦρκοι ἐνίσχυαν τις δυνάμεις τους
(Αὔγουστος 1974), καί ἐνῶ βρισκόταν στίς διαπραγματεύσεις ὡς Ὑπουργός
Ἐξωτερικῶν και διεμαρτύρετο ἐντόνως για την τακτική καθυστερήσεων τοῦ τούρκου
ΥπΕξ  πού ἔδιδε χρόνο “ἀνεφοδιασμοῦ”
ὅπως ἔλεγε στους Τούρκους (ἔτσι θυμᾶμαι ἐγράφετο , ἄρα δεν εἶχε ὑπ’ ὄψη του ὁ
Μαῦρος ὅτι δεν έπρόκειτο γιά ἁπλό ἀνεφοδιασμό), ἀλλά ματαίως διότι προφανῶς
μιλοῦσε χωρίς συγκεκριμένα  στοιχεῖα, καί
ἐνῶ ὁ Κάλαχαν ἐπείθετο ἀπό τήν CIA τοῦ Κίσσινγκερ νά μήν συνδράμῃ
ἡ Μ. Βρεταννία τήν Ἑλλάδα κατά τῆς Τουρκίας στην Κύπρο, τάχα για να μήν
ἐπικρατήσουν τά γεράκια στην Ἄγκυρα διότι δεν θα συμμαζευόταν μετά ἡ Νότια πτέρυγα
τοῦ ΝΑΤΟ,  ὁ Καραμανλής χάραζε την ἐθνικά
ἀπαράδεκτη γραμμή, ὅτι  “ἡ Κύπρος
εἶναι μακρυά”. …

Ἐκεῖ ἀποδίδω τό “μένος” τοῦ Μαύρου ἐναντίον
τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ Καραμανλή, ὅπως ἐκδηλώθηκε στην ἄμεση ὑπονόμευση ἀπό τόν
Μαῦρο τοῦ Συμβουλίου τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, στην πρώτη σύγκλισή του ,
ὅπου ὁ Μαῦρος κληθείς ὡς ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως (οἱ ἄλλοι
πολιτικοί ἀρχηγοί ἀπεκλείοντο,και συμμετεῖχαν μόνο πρώην Πρθυπουργοί….) κατέκρινε
σφόδρα τόν Καραμανλῆ για ἐγωϊσμό κλπ. Δηλαδή ὁ Γεώργιος Μαῦρος θεωροῦσε τον
Καραμανλῆ ἰδιοτελῆ ἐκχωρητή τῶν δικαιωμάτων και τῆς γεωπολιτικῆς παρουσίας τοῦ
Ἑλληνισμοῦ στην Ἀνατολική Μεσόγειο και ἐπικίνδυνο για τήν χώρα.

 Ἡ διαφορά
προοπτικῆς τους φάνηκε στήν ἐν συνεχεία (περί το 1984-1985) δημόσια
ἀντιπαράθεση θέσεων, μεταξύ Γεωργίου Μαύρου και Εὐαγγέλου  Ἀβέρωφ – τοῦ πρώτου ὡς Κατελλοριζιώτου καί
κοσμοπολίτου πατριώτου Ἕλληνος, ὑποστηρίζοντος ὅτι κάθε τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ
πρέπει να βοηθεῖται πλήρως ἀπό τά λοιπά ἐκεῖ ὅπου εἶναι καί γιά νά τά βγάζη
πέρα μέ βάση  τήν δική του προοπτική, ἐνῶ
ὁ Ἀβέρωφ ὡς (θετός;)  υἱός Μετσοβίτη, τά
ἔβλεπε ὅλα ἀπό τήν  Ἀθήνα καί τό κράτος
“της”,  στήν ἑνότητα μέ τό
ὁποῖο εἶχε προστρέξει καί ὁ ἴδιος, ὡς Ἕλληνας πατριώτης, ὅταν οϊ Γερμανοί
θέλησαν νά κόψουν τό κομμάτι τῆς Ἠπείρου ἀπό την Ἑλλάδα, και να κατασκευάσουν
τεχνητό κράτος και τεχνητό λαό, μέ πρωτεύουσα το Μέτσοβο καί λαό ὡς ἀπομεινάρι τάχα
ἀπό ρωμαϊκή στρατιά, συγγενῆ ἄρα μέ γερμανικά φύλα κλπ…) .

Σέ ἄσχετη περίσταση, ἄκουσα το 1984 τόν Μαῦρο νά λέῃ
ὅτι  ὁ Ζίβκωφ (ἡγέτης τῆς Βουλγαρίας
μέχρι την πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ), ἦταν φίλος του. Ἦταν πολιτικῶς πολύ ἀνοικτός
ἄνθρωπος ὁ Μαῦρος. Δεν εἶχε ταμπού οὔτε δεξιᾶς μακαρθιστικοῦ τύπου ἤ ἀριστερᾶς
σταλινικοῦ τύπου. Προεχόταν ἀπό μία ἐξευρωπαϊσμένη Ἑλληνική πραγματική ἐλίτ,
πού προϋπῆρχε τῶν διαιρέσεων τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου καί τοῦ λεγομένου
“Παραπετάσματος” καί ἄρα ἔβλεπε την διαίρεση δεξιᾶς καίί ἀριστερᾶς ὡς
ὑποδεέστερο μέγεθος, ἐνταγμένο στην σφαίρα τῆς ἐσωτερικῆς πολιτικῆς τῆς
Ἑλλάδος, και ὄχι ὡς μέρος μιᾶς διεθνιστικῆς παγκοσμιοποιήσεως (δεξιᾶς ἤ
ἀριστερᾶς).  Ὑποθέτω, λοιπόν, ὅτι ὅταν
ἀποφάσιζε να βγοῦμε ἀπό το ΝΑΤΟ, ὡς πολύ προσωρινή κίνηση,  ἐθνικῶς ἐπιβεβλημένη, ἦταν ἔτοιμος
(παρεμπιπτόντον θέμα γι’ αὐτόν: χωρίς νά κινδυνεύῃ πολιτικῶς ὁ ἴδιος),  ἄν το ἐπέβαλλε το ἐθνικό συμφέρον,  νά προωθήσει μιά πιό ἀνεξάρτητη ἐξωτερική και
ἀμυντική πολιτική, με συνεργασία τοῦ τότε Κέντρου με τήν ἀριστερά, χωρίς να
ἀποκλείεται  και ἡ δεξιά – ἄλλωστε, το
ἴδιο τότε εἶχε κάνει ὁ Ντε Γκώλ, και ἀπό το ἄλλο στρατόπεδο, τοῦ “Παραπετάσματος”,
ὁ Τίτο. Ἄλλο, το ὅτι στην μετεμφυλιακή Ἑλλάδα τέτοια προοπτική, ἐσωτερικῶς, θα
εἶχε πολλές ὄχι ὅμως ἀνυπέρβλητες δυσκολίες.

 Ἀντίθετα, ὁ
Καραμανλής ἦταν κυριολεκτικά  made in America, και δεν
διενοεῖτο τέτοια προοπτική, διότι σέ μιά Ἑλλάδα πολιτικῶς ἀνεξάρτητη ἔστω καί
κατ’ ἐλάχιστον ἀπό το ΝΑΤΟ, ὁ ἴδιος θά ἦταν πολιτικά μικρός ἤ και πολιτικῶς ἀνύπαρκτος.
 

Συνεπῶς, ἄν ἡ
Τουρκία εὐνοεῖται ἀπό το ΝΑΤΟ ὑπερβολικά σέ βάρος τῆς γεωπολιτκῆς παρουσίας τῆς
Ἐλλάδος, κατά την σκέψη τοῦ Γεωργίου Μαύρου ἡ Ἑλλάδα δεν εἶχε (καί ἐγώ νομίζω
δέν ἔχει), ἄλλο δρόμο, ἀπό την πολιτική πλήρους ἀνεξαρτησίας τῆς πολιτικῆς της
ἔναντι τοῦ ΝΑΤΟ (χωρίς αὐτό να σημαίνῃ ἀναγκαστικῶς πλήρη ἔξοδο), προκειμένου
να ἀντιμετωπίζῃ ἐπιτυχῶς τήν ἐπιθετικότητα τῆς Τουρκίας, ὅ,τι και ἄν αὐτό
συνεπάγεται.

Ἐμεῖς ὄχι μόνο ἐκ τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀλλά ἔχουμε και
ἐθνικό συμφέρον,νά ὑπάρχῃ καταλλαγή τῶν διεθνῶν διαφορῶν καί εἰρήνη. 
Ἀντίθετα, ἡ Τουρκία ἀγωνίζεται με κάθε μέσο, ἠθικό ἤ ἀνήθικο, γιά νά
εὑρίσκονται διαρκῶς σέ  σύγκρουση Η.Π.Α.
καί Ρωσία, ἀκόμη καί μέ κίνδυνο για παγκόσμιο πόλεμο ὅπως ἀποδεικνύεται, μόνο
και μόνο διότι ἔτσι ἡ Τουρκία ἔχει γεωπολιτική βαρύτητα γιά τήν
“Δύση”.

Και χρειάζεται την βαρύτητα αὐτήν, καί γιά νά μήν
ἀποκτήσουν δικαιώματα ἐθνικῆς ὑποστάσεως οἱ Κοῦρδοι, καί γιά νά  ἀνατρέπῃ τίς διεθνεῖς ἰσορροπίες ὑπερμέτρως
ὑπέρ της, σέ βάρος τῶν γειτόνων της.  Φαντάζεται κανείς την ἐπιθετικότητά τῆς Τουρκίας
ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα, ἄν γίνουν πραγματικότητα 
ὅσα διαφαίνονται ὅτι ἐπιδιώκει ὁ Γενικός Γραμματέας τοῦ ΝΑΤΟ, στις
ἀνωτέρω δηλώσεις του, καί μειωθῆ ἀποφασιστικά ἡ ἐπιρροή τῆς Ρωσίας στήν περιοχή
μας, μέ νομότυπα ἐμπόδια καί τρομοκρατικά χτυπήματα τῆς Τουρκίας κατά τῆς
Ρωσίας, μέ τίς εὐλογίες ἑνός ἔτσι ἐκτροχιασμένου ὡς προς το διεθνές δίκαιο καί
ὡς πρός τά ζωτικά ἐθνικά μας συμφέροντα ΝΑΤΟ;

                               Νέστορας
Νικηφορίδης

—–  —-

ΝATO calls for calm over downed Russian jet

https://www.youtube.com/watch?v=Bz6uyLOpT60

Δημοσιεύτηκε στις 30 Νοε 2015

NATO chief Jens Stoltenberg tells CNN’s Hala Gorani
that ….