L’Orient Le Jour (Λίβανος)

Για τους ειδικούς
αναλυτές, οι Δυτικοί θα πρέπει να έχουν κατά νου το πολιτικό μέλλον του Ιράκ
και της Συρίας, δύο χώρες που κινδυνεύουν από έκρηξη διασποράς.

Ο διεθνής
συνασπισμός υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών έκανε τους Κούρδους της  Συρίας και του Ιράκ τους βασικούς του συμμάχους
για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), αλλά μια υπερβολική εξάρτηση
από εκείνους παρουσιάζει κίνδυνους  προειδοποιούν
ορισμένοι ειδικοί αναλυτές.

Ενώ αεροπλάνα του συνασπισμού πολλαπλασιάζουν τις επιδρομές, είναι οι Πεσμαργκά
της αυτόνομης περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν και οι κουρδικές δυνάμεις των Μονάδων
Προστασίας του Λαού (YPG) στη Συρία που πολεμούν τους τζιχαντιστές στο έδαφος. Η παρουσία τους
είναι ακόμη πιο σημαντική δεδομένου ότι οι Δυτικοί, πρώτες από όλους οι
Ηνωμένες Πολιτείες, αποκλείουν να στείλουν χερσαίες δυνάμεις. 

Στο Ιράκ, οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν
και εξοπλίζουν τις κουρδικές δυνάμεις της αυτόνομης περιοχής που επιδιώκουν να
επεκτείνουν το έδαφός τους προς βορρά. Οι Ηνωμένες
Πολιτείες «στοιχηματίζουν στους Κούρδους του Ιράκ, επειδή είναι οι στρατηγικοί τους
εταίροι από την εποχή της εισβολής τους στο Ιράκ το 2003 και είναι, στα μάτια
τους, οι πιο αξιόπιστοι», λέει η Μαρία Φανταπί (Maria Fantappie), εμπειρογνώμονας για
το Ιράκ στο International Crisis Group (ICG). Η ανάγκη να υποστηριχθούν οι κουρδικές δυνάμεις επιβεβαιώθηκε επίσης από
τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Manuel Valls κατά τις ημέρες που ακολούθησαν τις επιθέσεις στο Παρίσι.

«Νόμισμα ανταλλαγής»

Αλλά για τους εμπειρογνώμονες, η Δύση θα πρέπει να προσέχει να μην επικεντρωθεί
αποκλειστικά στις στρατιωτικές δράσεις κατά του ΙΚ χωρίς να λάβει υπόψη το
πολιτικό μέλλον του Ιράκ και της Συρίας, δύο χώρες που κινδυνεύουν από διάσπαση. 

Η έλλειψη του να λάβουν υπόψη τις κουρδικές
αυτονομιστικές φιλοδοξίες ενθαρρύνει τους Πεσμαργκά και το YPG να εκτείνουν πάντα περισσότερο τα εδάφη που είναι υπό
τον έλεγχό τους, δίνοντάς τους έτσι ένα διαπραγματευτικό ατού για μελλοντικές
διαπραγματεύσεις. 

Η Μαρία Φανταπί βλέπει σε αυτό έναν από τους λόγους για τους οποίους το YPG προετοιμάζεται για να δράσει πέρα από τις κουρδικές
περιοχές και να λάβει μέρος σε μια ενδεχόμενη επίθεση για να ελευθερωθεί η
Ράκκα. 

«Έχουν αυτή την
ιδέα στο μυαλό, ειδικά οι του YPG που κάνουν ό, τι μπορούν για να κερδίσουν τη διεθνή αναγνώριση», δήλωσε. 

Στο Ιράκ, οι δυνάμεις πιστές στον Κούρδο πρόεδρο Μασούντ Μπαρζανί έχουν
ανακτήσει τον περασμένο μήνα την πόλη της Sinjar, προπύργιο της
μειονότητας Γιαζιντί, η οποία ήταν υπό την εξουσία της Βαγδάτης, πριν πέσει στα
χέρια του ΙΚ το 2014.

Ο κ. Μπαρζανί «ουσιαστικά
ανακοίνωσε την προσάρτηση της Sinjar στην αυτόνομη περιοχή του Κουρδιστάν», δήλωσε ο Patrick Martin, ερευνητής στο Institute for the Study of War, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον. «Τίποτα δεν δείχνει
ότι οι Κούρδοι μαχητές είναι πρόθυμοι να επιστρέψουν την περιοχή στην ομοσπονδιακή
κυβέρνηση του Ιράκ».

«Ανισορροπία»

Μετά τη Sinjar, ένας από τους επόμενους στόχους είναι η επανάκτηση της Μοσούλης από τα
χέρια των τζιχαντιστών. 

Αυτή η επίθεση αναμένεται
να ξεκινήσει από το Κουρδιστάν δηλώνει ο Michael Knights, ερευνητής στο Washington Institute. «Μέχρι το IΚ να εκδιωχτεί από τη Μοσούλη, οι Κούρδοι θα εξακολουθούν να αποτελούν ένα βασικό
σύμμαχο. Μετά από αυτό, το μέλλον φαίνεται πιο αβέβαιο», κατά τον ίδιον. 
Ο αναλυτής αυτός πιστεύει ότι η κουρδική επέκταση έχει κορυφωθεί και θα περιοριστεί
από τώρα και στο εξής από τις αρχές της Βαγδάτης, οι οποίες λαμβάνουν επίσης
υποστήριξη από το συνασπισμό για την καταπολέμηση του ΙΚ. 

Στη Συρία, η αυξανόμενη επιρροή των Κούρδων στο Βορρά δυσαρεστεί έντονα τη
γειτονική Τουρκία, η οποία θεωρεί το YPG ως παρακλάδι των Τούρκων ανταρτών του Κουρδικού
Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ). 
«Κάνοντας τους Κούρδους στρατηγικούς συμμάχους τους, εκείνοι (οι δυτικές
χώρες), έχουν δημιουργήσει μια ανισόρροπη σχέση μεταξύ των τελευταίων και των άλλων
κοινοτήτων» που ζουν στις ίδιες περιοχές, λέει η Μαρία Φανταπί.

Αναφέρει το γεγονός
ότι, εντός του αραβο-κουρδικού συνασπισμού των δημοκρατικών δυνάμεων της
Συρίας, μόνο οι Κούρδοι μαχητές έχουν άμεση πρόσβαση στα χρήματα και όπλα. 

«Είναι επικίνδυνο»,
γιατί «αυτή η στρατιωτική υποστήριξη (…) μπορεί να ανασχεδιάσει σκόπιμα τα
σύνορα των χωρών αυτών και να ανοίξει το δρόμο για μελλοντικές συγκρούσεις και
εντάσεις μεταξύ των Κούρδων και των γειτόνων τους», προειδοποιεί η Μαρία Φανταπί.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμων Πολιτικά.

Jean-Marc Mojón και WG DUNLOP / AFP

http://www.lorientlejour.com/article/958130/dependre-des-kurdes-contre-lei-une-strategie-payante-mais-risquee.html