Του Κώστα Ράπτη

Περισσότερο από ό,τι πρόκειται να κάνει ή να μην κάνει ο Vladimir Putin, σε απάντηση προς την κατάρριψη του ρωσικού Suhoi-24 από τουρκικά F-16 στην μεθόριο Συρίας-Τουρκίας, έχουν τη σημασία τους όσα επέλεξε να πεί. Διότι η φράση-κλειδί “δεχτήκαμε πισώπλατο χτύπημα από συνεργούς των τρομοκρατών” θέτει on the record κάτι που έως τώρα απλώς αποτελούσε κοινό μυστικό. Με το να διερωτάται ρητορικά αν η Τουρκία προτίθεται να σύρει το ΝΑΤΟ, θέτοντάς το στην υπηρεσία του Ισλαμικού Κράτους, ο Ρώσος πρόεδρος επιχειρεί να απονομιμοποιήσει μακροπρόθεσμα την Άγκυρα, εμφανίζοντάς την όχι απλώς ως έναν δύστροπο περιφερειακό παίκτη με επιθετική αντίληψη της υπεράσπισης των εθνικών του συμφερόντων, αλλά ως κράτος-χορηγό της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας. Η δε αναφορά του στις αγοραπωλησίες πετρελαίου παραγόμενου σε περιοχές ελεγχόμενες από το “Χαλιφάτο” αποτελεί προσωπική αιχμή για τον Τούρκο πρόεδρο Tayyip Erdogan, το περιβάλλον του οποίου εμπλέκεται άμεσα, κατά τις καταγγελίες της τουρκικής αντιπολίτευσης, σε αυτές τις προσοδοφόρες συναλλαγές.

Για τη συνέχεια Capital