Παντελής Σαββίδης

Στην τραγωδία τα πράγματα φθάνουν στα άκρα. Αλλά, ακόμη και μετά από αυτά, οι άνθρωποι διατηρούν την ελπίδα τους. Είναι μια τραγική ελπίδα. Στη νεοελληνική, αυτό εκφράστηκε με το λαϊκό ρητό, «και η ζωή συνεχίζεται».

Αυτή η εξοικείωση με τα άκρα, φαίνεται πως ήταν ιδιαίτερο ελληνικό γνώρισμα από την αρχαία εποχή. Γι αυτό και η τραγωδία είναι κατ΄εξοχήν ελληνικό είδος. Δεν υπάρχει άλλος λαός που θα αντιμετώπιζε με τέτοια απάθεια όσα συνέβησαν το τελευταίο διάστημα, επειδή κάποιοι ήθελαν να πειραματιστούν στο κεφάλι του. Σαν να έπαιζαν παιχνίδι, έστω και αν το παιχνίδι εντάχθηκε στον επιστημονικό κλάδο της «θεωρίας παιγνίων». Ανέκοψαν μια πορεία που άρχισε να διακρίνει, τουλάχιστον, το βάθος του τούνελ και έφθασαν στη βρύση της εξόδου από την ευρωζώνη. Στη βρύση της σωτηρίας για ορισμένους, της απόλυτης καταστροφής για άλλους. Αλλά, ο κ. Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, τότε, δεν ήπιε νερό.