ΚΑΝΟΝΕΣ
«Όσο η πλειοψηφία στην Ελλάδα
τρέφεται από τα υπολείμματα της εξουσίας, αρκούμενη σε αυτά, χωρίς
δυστυχώς να συνειδητοποιεί ότι αυτοκαταστρέφεται, δεν υπάρχει μέλλον».
Άποψη
Είναι λυπηρό να διαπιστώνει κανείς πως η απερχόμενη κυβέρνηση, αφού υπέγραψε και αυτή με τη σειρά της ένα μνημόνιο, σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, υιοθετεί την παγιωμένη, σαθρή και πεπαλαιωμένη «ρητορική» όλων των προηγουμένων – υποσχόμενη την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που δεν είναι μεγαλύτερη από αυτήν της υποκριτικής Γερμανίας (άρθρο), την πάταξη της διαφθοράς, την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης, καθώς επίσης όλα όσα ακούγονται μονότονα για πολλές δεκαετίες, χωρίς να έχουν ποτέ επιτευχθεί.
Εντυπωσιάζεται θλιβερά δε, όταν διαβάζει τη συνέντευξη του αντιπροέδρου της σε γερμανική εφημερίδα (πηγή), σύμφωνα με την οποία το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν ένα πρόγραμμα έτσι σχεδιασμένο, ώστε να κερδηθούν οι εκλογές – παρά το ότι στη συνέχεια προσπάθησε να στολίσει την πράγματι αφοπλιστική ειλικρίνεια του όσο καλύτερα μπόρεσε.
Περαιτέρω, δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στο κεντρικό πρόβλημα της Ελλάδας, από κανένα πολιτικό κόμμα – στο ότι δεν υπάρχουν εκείνοι οι κανόνες, το πλαίσιο καλύτερα, το οποίο να καθιστά τη λειτουργία της Οικονομίας δίκαιη, σωστή και αποτελεσματική.
Ο μεγάλος ένοχος βέβαια για την έλλειψη αυτού του πλαισίου δεν είναι άλλος από το κράτος – αφού ανήκει στη δική του αρμοδιότητα η θεσμοθέτηση «των κανόνων του παιχνιδιού» (στο οποίο δεν πρέπει βέβαια να συμμετέχει), καθώς επίσης ο συνεπής έλεγχος της τήρησης τους.
Ως εκ τούτου, είναι αδύνατον να διενεργηθούν στην Ελλάδα σωστές επενδύσεις, ακόμη και αν δεν βρισκόταν στη σημερινή οδυνηρή θέση – μέσω των οποίων θα αυξανόταν ορθολογικά το ΑΕΠ, θα περιοριζόταν η ανεργία, θα επιλυόταν το ασφαλιστικό πρόβλημα, δεν θα υπήρχε η ανάγκη υποταγής στα μνημόνια κοκ.
Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του συγκεκριμένου προβλήματος με ένα παράδειγμα, είναι σαν να διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας χωρίς να υπάρχουν κανόνες – ή να μην ελέγχεται η τήρηση αυτών που υπάρχουν από το διαιτητή. Ο κάθε παίκτης μπορεί σε αυτήν την περίπτωση να κάνει ότι θέλει – ενώ είναι στην ευχέρεια του διαιτητή να διώξει όποιον επιθυμεί και να τιμωρήσει όποια ομάδα αποφασίσει, χωρίς να φοβάται πως θα κριθεί για τις ενέργειες του.
Κατ” επακόλουθο, οι ομάδες που δεν έχουν τη δυνατότητα ή δεν θέλουν να διαπλέκονται με το διαιτητή απέχουν – αφού κανένας δεν αγωνίζεται, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως θα χάσει το παιχνίδι.
Η τιμωρία τώρα που επίμονα ισχυρίζονται πως υπάρχει τα πολιτικά κόμματα, η απώλεια της εξουσίας μέσω της ψήφου των Πολιτών, δεν βοηθάει σε τίποτα – αφού ουσιαστικά εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση της χώρας. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις που διαπιστώνονται συμβαίνουν μόνο σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, όπως αυτή που βιώνει η Ελλάδα από το 2010 – όπου ανοίγει η πόρτα της εξουσίας σε νέους σχηματισμούς που όμως πολύ γρήγορα υιοθετούν τις συνήθειες των παλαιοτέρων.
Όσον αφορά την αιτία, λόγω της οποίας συνεχίζουν να μην υπάρχουν ουσιαστικοί κανόνες στη χώρα μας ή/και να μην ελέγχεται αντικειμενικά η τήρηση τους, δεν είναι άλλη από το ότι, η έλλειψη τους είναι αυτή που δίνει τόσο μεγάλη δύναμη στα πολιτικά κόμματα και στα στελέχη τους – με αποτέλεσμα η οικονομική ζωή της Ελλάδας να περιστρέφεται γύρω από την πολιτική εξουσία, οδηγώντας την ξανά και ξανά σε διαδοχικές χρεοκοπίες, καθώς επίσης σε κάθε είδους περιπέτειες.
Εύλογα λοιπόν όλο και περισσότεροι απέχουν από τις εκλογές ή μεταναστεύουν, έχοντας χάσει την ελπίδα πως θα λυθεί κάποια στιγμή το καταστροφικό αυτό πρόβλημα – κάτι που είναι φυσικά εξαιρετικά λυπηρό για μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα όπως η πατρίδα μας.
Όλες οι υπόλοιπες δυσλειτουργίες τώρα που παρατηρούνται στην Ελλάδα, είναι απλά «αποκύημα» του συγκεκριμένου προβλήματος – ενώ φαίνεται καθαρά στη λειτουργία των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, στους οποίους επί χρόνια δεν δίνονται άδειες, για να μπορούν να ελέγχονται από την εκάστοτε εξουσία.
Στην ίδια στρατηγική εντάσσονται αναμφίβολα και οι απειλές της απερχόμενης κυβέρνησης να τους αφαιρέσει τις άδειες, απαιτώντας υπερβολικά ποσά – κάτι που φυσικά δεν δρομολογήθηκε ποτέ, αφού ο στόχος ήταν εντελώς διαφορετικός.
Ολοκληρώνοντας, το να απαιτήσει κανείς δίκαιους κανόνες, καθώς επίσης το σωστό έλεγχο τους από το κράτος, θα φαινόταν μάλλον ουτοπικό – αφού κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με τον περιορισμό της εξουσίας της πολιτικής και των πολιτικών, ο οποίος δεν θα γινόταν ποτέ αποδεκτός.
Θα μπορούσε φυσικά να συμβεί, υπό την προϋπόθεση να το ζητούσαν όλοι μαζί οι Έλληνες – κάτι που όμως δεν φαίνεται πιθανό, όσο η πλειοψηφία τρέφεται από τα «υπολείμματα της εξουσίας» αρκούμενη σε αυτά, χωρίς δυστυχώς να συνειδητοποιεί ότι αυτοκαταστρέφεται.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube