Τελικά είμαστε τόσο ανίκανοι και τόσο λίγοι. Μετά από τόσες
βαρουφακειάδες, τόσα πέρα δώθε στην Ευρώπη, τόσες ηρωικές
διαπραγματεύσεις καταλήξαμε με ένα τρίτο μνημόνιο στο κεφάλι,
δυσβάσταχτο για τον ελληνικό λαό που έχει ήδη καεί η γούνα του πολλάκις
και με την φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων πολιτών να έχει φτάσει στο
Ναδίρ. Τελικά υπάρχει και άλλος κατήφορος που δεν έχουμε δει ακόμα. Στον
αντίποδα παράδειγμα πρέπει να αποτελεί η εκδίωξη του ΔΝΤ από την
Ουγγαρία χάρη στον χαρισματικό, πατριώτη πρωθυπουργό Ορμπάν, ο οποίος με
επιδέξιους χειρισμούς δημιούργησε ένα πραγματικό “success story”.
Το χρονικό

Η Ουγγαρία αποπλήρωσε το σύνολο του δανείου που της είχε χορηγήσει το 2009 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να εξέλθει από την κρίση και εξόφλησε ως εκ τούτου το χρέος της, ανακοίνωσε η κεντρική τράπεζα της χώρας.
«Στις 6 Αυγούστου η κεντρική τράπεζα της Ουγγαρίας (MNB) κατέβαλε στο σύνολό του το υπόλοιπο ανεξόφλητο ποσό μετά την χορήγηση ενός δανείου από το ΔΝΤ τον Ιούνιο του 2009», ανέφερε η MNB στην ιστότοπό της στο Διαδίκτυο.

Η Βουδαπέστη έλαβε ένα δάνειο ύψους περίπου 1,45 δισεκατομμυρίου ευρώ το 2009, σε μια δεύτερη δόση που καταβλήθηκε στο πλαίσιο μιας βοήθειας 11,7 δισεκατομμυρίων ευρώ που χορηγήθηκε από το ΔΝΤ στην Ουγγαρία το 2008, εν μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης που αντιμετώπιζε, για να αποφευχθεί η χρεοκοπία στην χώρα. Οι σχέσεις ανάμεσα στην Βουδαπέστη και το ΔΝΤ αντιμετωπίζουν δυσκολίες μετά την άνοδο στην εξουσία του Ορμπάν το 2010. Οι διαπραγματεύσεις που άρχισαν το 2011 για την χορήγηση ενός νέου δανείου για την εξυγίανση των δημοσιονομικών της χώρας του τερματίστηκαν στις αρχές του 2013, λόγω των διαφωνιών σε πολλά σημεία, κυρίως όσον αφορά το είδος του δανείου και την οικονομική πολιτική της Βουδαπέστης. Πέρυσι η κυβέρνηση επέκρινε την «ανάμιξη» του ΔΝΤ στην ουγγρική πολιτική.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέκριναν την πρόωρη εξόφληση του δανείου, χαρακτηρίζοντάς την ένα «ακριβό εργαλείο προπαγάνδας» πριν από τις εκλογές που προβλέπεται να διεξαχθούν το 2014.

To success story του πρωθυπουργού Ορμπάν

Η επιτυχία αυτή της Ουγγαρίας, η δυναμική ανάκαμψη της βιομηχανικής παραγωγής της χώρας αποτελεί υπόδειγμα επιτυχίας. Με οδηγό ένα χαρισματικό πρωθυπουργό που με θάρρος δεν δειλιάζει να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα αλλά και με τη Γερμανία, όχι μόνο στα λόγια, αλλά εμπράκτως, αποδεχόμενος το χαρακτηρισμό «κακό παιδί» της Ευρώπης. Ακολουθεί εθνική πολιτική με έντονα πατριωτικά χαρακτηριστικά. Θεωρείται προβοκάτορας αφού εγείρει αντιδράσεις από το πολιτικό κατεστημένο στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Με την ευρεία αποδοχή όμως που τυγχάνει από το εκλογικό σώμα, οι προσπάθειες αποδόμησής του από εγχώριους και εξωγενείς εχθρούς, είναι ατελέσφορες.

Πράγματι, η Ουγγαρία, εξουθενωμένη από τη στραγγαλιστική λιτότητα που της επέβαλε το ΔΝΤ, και έχοντας ξεπουλήσει το μεγαλύτερο τμήμα του εθνικού της πλούτου στις πολυεθνικές, επέλεξε μια άλλου είδους τολμηρή πολιτική σώζοντας εν τέλει τη χώρα από τις δολοφονικές δαγκάνες των δανειστών. Τόλμησε να επιβάλλει έκτακτη φορολογία στις Τράπεζες και να ζητήσει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να τα μαζέψει και να φύγει. Παράλληλα, κρατάει τα έξοδα της κυβέρνησής του χαμηλά, με ολιγομελές σχήμα, ακολουθώντας τις επιταγές της lean administration, μεθόδου διοίκησης μεγάλης αποτελεσματικότητας και σφιχτής διαχείρισης.

Η βιομηχανία της Ουγγαρίας είναι αξιοθαύμαστη. Με σοφό τρόπο έχουν αναπτυχθεί βιομηχανικά κέντρα στην χώρα, τα οποία προσελκύουν επενδυτές. Βιομηχανικοί κολοσσοί της Γερμανίας όπως Mercedes, Audi, Siemens αλλά και η ιαπωνική Suzuki, η γερμανική Knorr Bremse, εταιρεία κατασκευής συστημάτων φρενών για αμαξοστοιχίες, με εργοστάσια στη Γερμανία και στην Κίνα, προσεχώς και στην Ινδία, είναι μερικές από τις περιπτώσεις που μπορούν να αναφερθούν ως αποδείξεις της βιομηχανικής άνθισης της χώρας. Επέβαλε ειδικό φόρο κρίσης στις μεγάλες εταιρίες, που σχεδόν όλες ήταν αλλοδαπές και, ταυτόχρονα εθνικοποίησε το συνταξιοδοτικό ταμείο, που είχε ιδιωτικοποιηθεί από την προηγούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την εκεί αποταμίευση για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.

Το έδαφος για όλα αυτά είναι προσοδοφόρο. Χαμηλή φορολογία, προσφορά βιομηχανικών οικοπέδων με χαμηλό τίμημα, χαμηλή τιμή βιομηχανικού ρεύματος, σταθερό πολιτικό και φορολογικό πλαίσιο, καλό σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο, άρτια εκπαιδευμένο τεχνικό προσωπικό σε …τιμές προσφοράς. Παράλληλα ως προμηθευτές των εταιριών αυτών λειτουργούν βιομηχανικές μονάδες Ούγγρων επιχειρηματιών, οι οποίοι αν και περήφανος λαός, κατανοούν το συμφέρον για την πατρίδα τους.
Όλα αυτά βέβαια προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση σε ΕΕ και ΔΝΤ το οποίο δέχθηκε ισχυρό χαστούκι. Τα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ έσπευσαν να δαιμονοποιήσουν την συγκεκριμένη κίνηση ώστε επίδοξοι μιμητές να αποθαρρυνθούν, κυρίως ο «αμαρτωλός» Νότος.

Και όλα αυτά με εθνικό νόμισμα μακριά από το ευρώ. Δεν είναι βέβαια όλα ειδυλλιακά καθώς φαινόμενα όπως φτώχεια, ανεργία, ακρίβεια, πενιχρές συντάξεις είναι πραγματικότητα αλλά υπάρχει εθνική ομοψυχία και εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση.

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;

Το είδαμε και αυτό!!!!
Ενώ η Ουγγαρία αλλά και η Πορτογαλία και η Ιρλανδία κατάφεραν να αποτινάξουν το ζυγό του ΔΝΤ, εμείς σφίγγουμε μόνοι μας τη θηλιά περισσότερο γύρω από το λαιμό μας, οικειοθελώς, πανηγυρίζοντας την υποδούλωσή μας και αυξάνοντας τα χρέη μας. Τα αποτελέσματα αυτά, επιμελώς, αποκρύπτονται στην Ελλάδα και όχι μόνο. Ε, εδώ αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα στους Έλληνες πολιτικούς μας που μας έκαναν για άλλη μια φορά υπερήφανους με την ευστροφία τους και την πολιτική τους οξύνοια… Και το χειρότερο ότι οι ίδιοι άνθρωποι ανερυθρίαστα ζητούν την ψήφο μας, διατεινόμενοι ότι έχουν τον τρόπο να μας σώσουν ενώ ήδη μας έχουν καταστρέψει επανειλημμένα… Τραγική ειρωνεία; Δυστυχώς, η ελληνική πραγματικότητα και η παράνοια που χαρακτηρίζει την χαμηλού επιπέδου και αναποτελεσματική εγχώρια πολιτική σκηνή. Μια πολιτική σκηνή που μας χρεώνει συνέχεια, που μας υποδουλώνει σε μνημόνια, υποθηκεύοντας μέλλον και ζωές γενεών, έχοντας εγκαθιδρύσει ένα καλά ριζωμένο πελατειακό κράτος, βουτηγμένο στη διαφθορά και στη δολοπλοκία, συνδεόμενη από ομερτά και στενούς δεσμούς μιζών με siemens και εξοπλιστικά. Καταντήσαμε να πανηγυρίζουμε την υπογραφή του τρίτου και σκληρότερου μνημονίου όλων των εποχών λες και κάναμε κανένα κατόρθωμα.. Το μόνο που πετύχαμε είναι η ολοκληρωτική και ευτελιστική υποδούλωση της χώρας μας και του λαού της..

Βέβαια η μακροοικονομική πολιτική του Ορμπάν δεν σημαίνει ότι θα λειτουργήσει το ίδιο και εδώ καθώς κάθε οικονομία έχει τα χαρακτηριστικά της. Προσαρμογή σε κάποιες βασικές ατραπούς είναι εφικτή με επιμέρους τροποποιήσεις.

Θέση της Γερμανίας στο αίτημα για διαγραφή χρέους

Η θέση της Γερμανίας είναι σαφής καθώς είναι κάθετα αντίθετη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και δεν δέχεται να συζητήσει παρά μόνο την ελάφρυνση ίσως του χρέους και την επιμήκυνση πληρωμής του. Ορθάνοιχτο παράθυρο για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους.
«Υπάρχει ακόμη κάποιο περιθώριο», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους και σημείωσε ότι τα 32,5 χρόνια που ορίζει το τρίτο πρόγραμμα δεν αποτελούν το ανώτατο όριο. Με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο ο κ. Σόιμπλε αφήνει ορθάνοιχτο παράθυρο για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους πέραν των 32,5 χρόνων που ισχύει σήμερα αν και επισημαίνει πως ούτε η επέκταση του χρόνου εξόφλησης του ελληνικού χρέους στα 100 χρόνια θα ακουγόταν πειστική.

«Είχαμε ήδη στο δεύτερο πρόγραμμα, το οποίο η Ελλάδα δεν μπόρεσε δυστυχώς να ολοκληρώσει, χρόνο αποπληρωμής τα 32,5 χρόνια. Τώρα έχουμε συμφωνήσει την ίδια διάρκεια. Αυτό είναι ήδη εξαιρετικά γενναιόδωρο.»

Θέση του ΔΝΤ για ελάφρυνση χρέους

Το ΔΝΤ από καιρό εξέφραζε την επιθυμία του αρχικά προς τη διαγραφή του χρέους και πρόσφατα το γύρισε στην ελάφρυνση ώστε να γίνει βιώσιμο και να συμμετέχει στο τρίτο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας.
«Θα πρέπει να υπάρξει σημαντική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους προκειμένου να συμμετάσχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) σε ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα», δήλωσε ο Γουίλιαμ Μάρεϊ, αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του οργανισμού σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου στην Ουάσιγκτον. Συμπλήρωσε, ωστόσο, ότι το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους παραμένει ευρωπαϊκό, αν και έχει συστημική σημασία, και δεν συμπεριλαμβάνεται στην επίσημη ατζέντα των υπουργών Οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών στο πλαίσιο της συνάντησης των G20 στην Αγκυρα αυτό το Σαββατοκύριακο. Αρχές της εβδομάδας, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, προσδιόρισε σε συνέντευξη στην ελβετική εφημερίδα Le Temps πως μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους αφορά σε επιμήκυνση των ωριμάνσεων, μείωση επιτοκίων και εξαιρέσεων για ορισμένη χρονική περίοδο. Όπως ανέφερε σε χθεσινή του δήλωση ο κ. Μάρεϊ δεν βλέπει για ποιο λόγο η Ελλάδα δεν θα πετύχει τελικά κάποια ελάφρυνση του χρέους της, προσθέτοντας με έμφαση ότι η Ελλάδα χρειάζεται σημαντική ελάφρυνση του δημοσίου χρέους.

Επισήμανε δε ότι το ΔΝΤ συνεργάζεται με την υπηρεσιακή κυβέρνηση σε τεχνικό επίπεδο, ενώ αναμένει για τα περαιτέρω τη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Νωρίτερα, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζάκ Λιού δήλωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο CNBC «ότι αισθάνεται αισιόδοξος για την επίτευξη μίας συμφωνίας αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της Ελλάδος, η οποία θα επιτρέψει στο ΔΝΤ να αναθεωρήσει επί τα βελτίω τις εκτιμήσεις του για τη βιωσιμότητά του».

Ελάφρυνση ή διαγραφή η λύση στο πρόβλημα και γιατί;

Ομολογουμένως υπάρχει μια σύγχυση σχετικά με αυτό το θέμα το οποίο δύσκολα ξεδιαλύνεται. Μπορεί να κατηγορούμε τον κ. Τσίπρα για χίλια δυο πράγματα, αλλά όπως και να το κάνουμε κοινώνησε το θέμα της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους αναγκάζοντας ΔΝΤ, Λιου και Ομπάμα να παραχωρήσουν δηλώσεις υπέρ της διαγραφής μέρους του χρέους της Ελλάδας ώστε να γίνει βιώσιμο και να μπορεί να αποπληρωθεί. Θέμα που ανέδειξε η απελθούσα κυβέρνηση και θα έχει και συνέχεια.
Τι είναι ελάφρυνση χρέους;

Ελάφρυνση χρέους είναι διάφορες ευνοϊκές ρυθμίσεις που γίνονται για το κράτος που χρωστάει ώστε να μπορεί να το αποπληρώνει πιο εύκολα. Πρόκειται για διάφορες μειώσεις ή βοήθειες που γίνονται στο χρεωμένο κράτος ώστε να μειωθεί άμεσα ή έμμεσα το δημόσιο χρέος προς τους δανειστές. Αντίστοιχα πρόκειται για κάποιες ενέργειες που γίνονται από τους δανειστές ώστε να το βοηθήσουν να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει στις χρηματικές του αυτές υποχρεώσεις (όπως πχ επιμήκυνση χρέους). Η ελάφρυνση χρέους γίνεται συνήθως σε κράτη που έχουν πρόβλημα (πχ οικονομική κρίση) όπως είναι η Ελλάδα.

Τι είναι διαγραφή χρέους;

Στη διαγραφή το λέει και η λέξη, υπάρχει συμφωνία με τους πιστωτές ώστε να διαγραφεί μέρος του χρέους προκειμένου να γίνει βιώσιμο και να επέλθει ανάπτυξη στην ασφυκτιούσα οικονομία των κρατών που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα δημοσιονομικής φύσης.
Υπάρχει όμως και η μονομερής διαγραφή του χρέους. Μονομερής διαγραφή χρέους είναι η διαγραφή χρέους που μπορεί να κάνει ένα κράτος που χρωστάει, χωρίς να συνεννοηθεί με τους δανειστές του. Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, κάποιο κράτος μπορεί να πνίγεται στα χρέη κι έτσι να μην μπορεί να πληρώνει τις δόσεις των δανείων προς τους δανειστές του. Έτσι σταματάει να πληρώνει τις δόσεις και αρνείται να ξαναπληρώσει κάποια δόση για το χρέος του: κάνει μονομερή διαγραφή του χρέους – δηλαδή το διαγράφει από μόνη της λέγοντας ότι σταματάει να πληρώνει και δεν χρωστάει σε κανέναν. Αυτό βέβαια έχει καταστροφικές συνέπειες για αυτό μιας και συντηρούνταν κυρίως από τα χρήματα των δανειστών οπότε παύει πλέον αυτό. Επίσης απομονώνεται (κανείς πλέον δεν το εμπιστεύεται) οπότε θα πρέπει να είναι ικανό να ορθοποδήσει από μόνο του, χωρίς χρήματα στην ουσία, πράγμα πολύ οδυνηρό και δύσκολο.

Τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη μας;

Το χρέος αναμφίβολα είναι μη βιώσιμο κάνοντας τον βίο των πολιτών βίο αβίωτο, μη αφήνοντας περιθώρια ανάπτυξης. Υπάρχει αδήριτη ανάγκη βελτίωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, επανεκκίνηση της οικονομίας με προσέλκυση επενδύσεων για αύξηση του ΑΕΠ και τέλος τι μπορεί να διατίθεται κάθε έτος για τοκοχρεωλύσια. Αυτό σημαίνει ότι αντί επιδίωξης «πλεονάσματος λιτότητας», πρέπει να επιδιώκουμε δημιουργία «παραγωγικού πλεονάσματος» (αύξηση απασχόλησης και εισοδήματος). Από αυτό το «πλεόνασμα», ένα μέρος πάει για βελτίωση της θέσης των αδύναμων, ένα άλλο για ανάπτυξη (επενδύσεις) και ένα τρίτο για εξυπηρέτηση χρέους. Ωστόσο υπάρχουν αντικειμενικοί περιορισμοί, δεδομένου ότι για ανακοπή της φτωχοποίησης και επανεκκίνησης της οικονομίας απαιτούνται πρόσθετα κονδύλια. Άρα οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους πρέπει να συμπιεστούν πολύ, σε σχέση με τις σημερινές δαπάνες εξυπηρέτησης του.

Η ελάφρυνση του χρέους απλώς επιμηκύνει την αποπληρωμή του μεταθέτοντας το βάρος της εξόφλησής τους στις επόμενες γενιές και σωρευτικά οι τόκοι θα φτάσουν σε δυσθεώρητα ύψη. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η ιδέα «παγώματος» μεγάλου μέρους του χρέους για εκτεταμένο χρονικό διάστημα (πχ. 100 χρόνια) με σταδιακή εξόφληση του αργότερα.

Η άρνηση πληρωμής των τοκοχρεωλυσίων, αποτελεί ίσως τον μόνο εναπομείναντα μοχλό άσκησης πίεσης στους πιστωτές προς την κατεύθυνση συμφωνίας διαγραφής μέρους του επονείδιστου χρέους. Διαγραφή χρέους λοιπόν και σταδιακή έξοδος από την κρίση αποτελεί μια λύση της νοσηρής αυτής κατάστασης με παράλληλη εξόφληση του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης.

«Μόνο μια τέτοια λύση ανακουφίζει πραγματικά την ελληνική κοινωνία, εξασφαλίζει βιωσιμότητα χρέους και δεν φορτώνει στις μελλοντικές γενιές με «αμαρτίες» των προηγούμενων. Η αμφισβήτηση πληρωμής δεν είναι ούτε «τσαμπουκάς», ούτε «μαγκιά», ούτε «πονηριά» ή οτιδήποτε άλλο, αλλά μόνο χρήση του δικαιώματος κάθε κυρίαρχου κράτους για αναδιάρθρωση χρέους, το οποίο μάλιστα ενισχύθηκε πρόσφατα με την απόφαση της ΓΣ του ΟΗΕ (124 κράτη υπέρ) με θλιβερή αποχή (!) της επίσημης Ελλάδας. Είναι όχι απλά λυπηρό αλλά εξόχως εξοργιστικό να συμπεριφέρεται έτσι η συγκυβέρνηση, η οποία δυστυχώς συνεχίζει την άθλια συμπεριφορά της προηγούμενης όπου με ρύθμιση του PSI το δημόσιο χρέος πέρασε από το εθνικό στο αγγλικό δίκαιο ενισχύοντας νομικά τη θέση των πιστωτών.» αναφέρει ο κ. Γιάννης Τόλιος, Διδάκτωρ Οικονομίας.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=05/10/2014&id=450595

Ασφαλώς κατά τη διαδικασία αυτή θα υπάρξουν εκβιασμοί και πιέσεις αλλά για μια κυβέρνηση που επιθυμεί να λέγεται φιλολαϊκή αποτελεί μονόδρομο καθώς προτεραιότητα πρέπει να έχει η σωτηρία του λαού και όχι της ευρωζώνης. Η επίκληση του διεθνούς δικαίου θεωρείται αναγκαία. Κατάργηση μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων, πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, αύξηση απασχόλησης για καταπολέμηση ανεργίας, δημόσιος και κοινωνικός έλεγχος τραπεζών είναι οι κατευθύνσεις στις οποίες πρέπει να κινηθεί μια φιλολαϊκή κυβέρνηση ώστε να επιτευχθεί σταδιακά ο επιθυμητός στόχος.

Η Ουγγαρία πρέπει να αποτελέσει οδηγό για την Ελλάδα…

Πηγές: anixneuseis.gr, Olympia.gr, koolnews, protagon.gr imerisia, naftemporiki, , toxrima.gr, tvxs, ΑΠΕ
 http://ithesis.gr/politikh/h-ouggaria-ediwxe-to-dnt-emeis/