To Freiburg im Briesgau, οι τουριστικοί οδηγοί το αποκαλούν «πύλη στο Μέλανα Δρυμό».  Είναι μια μεσαιωνική πολίχνη- η πιο ζεστή του γερμανικού νότου , κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία, δυό βήματα έξω από το «σκοτεινό δάσος»:  αμπέλια, ρυάκια, σπιτάκια με τριγωνικές στέγες, πλακόστρωτα και γοτθικές εκκλησιές, απλωμένα σε μια πράσινη κοιλάδα. Κέντρο μιας ζώνης ελεύθερου εμπορίου παλιότερα (εξ’ού και το Frei-burg, «ελεύθερη πόλη»), υπήρξε αργότερα σπουδαία πανεπιστημιούπολη.

Ο Heidegger, ο «μεγάλος σκοτεινός» φιλόσοφος δίδαξε εδώ, όπως και ο Max Weber, o «πατέρας» της κοινωνιολογίας  που συνέδεσε την προτεσταντική ηθική με το πνεύμα του δυτικού καπιταλισμού. Ένας από τους «κολοσσούς» των ελληνικών γραμμάτων, ο Νίκος Καζαντζάκης νοσηλεύτηκε και πέθανε εδώ, το 1957. Στο Freiburg, υπάρχει και Σύλλογος Κρητών, με το όνομά του. Tον τελευταίο καιρό, τα μέλη του, όποτε μαζεύονται, συζητάνε περισσότερο για έναν άλλο άντρα: ένα συμπολίτη τους, που δύσκολα θα πατούσε το πόδι του στην Κρήτη, ή σε άλλο ελληνικό νησί: τον Wolfgang Schäuble.

Ο «πιο μισητός Γερμανός στην Ελλάδα» – αυτός που έγινε προεκλογική αφίσα, ανέκδοτο, ταμπέλα σε γραφείο κηδειών– έχει πολλά παρατσούκλια. Για την Ευρώπη είναι ο «κακός μπάτσος» της Angela Merkel, αυτός που «κρατάει το πορτοφόλι» της Ε.Ε.. Το Der Spiegel, τον φωνάζει  περιπαικτικά «ο άλλος Καγκελάριος» ή «το αιώνια νούμερο 2».

Για την Guardian είναι ο «καλύτερος Καγκελάριος που η Γερμανία δεν θα έχει ποτέ», για τον δημοσιογράφο, φίλο και βιογράφο του Peter Schutz «ο πιο τίμιος άνθρωπος που γνωρίζω, έστω και αν δεν είναι πάντα ο πιο γοητευτικός». Πριν το πρώτο Eurogroup, ο Γιάνης Βαρουφάκης τον είχε αποκαλέσει «η πνευματική δύναμη πίσω από το οικοδόμημα της Ε.Ε. και της Νομισματικής Ένωσης» – τα πρώτα λόγια μιας –παρ’ολίγον – φιλίας που δεν έμελλε να ανθίσει. Για την ίδια την Merkel, είναι απλώς ο «herr Schäuble».

 Για τη συνέχεια NEWS247