Γενικά θέματα
7 Ιουνίου 2015
“Τελείωσε ο πόλεμος;”
ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΩΣ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Η έκθεση «American War and Military Operations Casualties: Lists and Statistics» που αναρτάται μαζί με το παρόν σύντομο σχόλιο είναι πολλαπλά σημαντική. Προσφέρεται για εκτιμήσεις όσον αφορά τον ηγεμονισμό και τον ρόλο της τεχνολογίας. Οδηγεί σε βάσιμες συναρτήσεις για το είδος των σύγχρονων πολέμων και τις μεταμοντέρνες στρατηγικές μαλακής ισχύος (soft power) που αλλάζουν σημαντικά την σχέση κόστους/οφέλους των δρώντων της διεθνούς πολιτικής.
Η έκθεση «American War and Military Operations Casualties: Lists and Statistics» που αναρτάται μαζί με το παρόν σύντομο σχόλιο είναι πολλαπλά σημαντική. Προσφέρεται για εκτιμήσεις όσον αφορά τον ηγεμονισμό και τον ρόλο της τεχνολογίας. Οδηγεί σε βάσιμες συναρτήσεις για το είδος των σύγχρονων πολέμων και τις μεταμοντέρνες στρατηγικές μαλακής ισχύος (soft power) που αλλάζουν σημαντικά την σχέση κόστους/οφέλους των δρώντων της διεθνούς πολιτικής.
Υπογραμμίζουν επίσης τον ρόλο του κράτους, την σημασία της πατρίδας και τον έσχατο χαρακτήρα της Εθνικής Ανεξαρτησίας η διασφάλιση της οποίας αποτελεί την μόνη εγγύηση ευημερίας και ασφάλειας ενός έθνους. Περνώντας στην τρίτη ιστορική εποχή θα επιβιώσουν με ευημερία και σχετική ασφάλεια όσοι κατανοήσουν τον ρόλο της οικείας πολιτείας για την συλλογική τους ελευθερία.
Ιστορικές φάσεις:
α) από την βαρβαρότητα στον πολιτικό πολιτισμό, την κλασική εποχή μέχρι και την πτώση της Βασιλεύουσας Πόλης το 1453.
β) από την αφετηρία του κρατοκεντρικού συστήματος, την αποικιοκρατία, το εφεύρημα της έμμεσης αντιπροσώπευσης, την πολιτική εξαπάτηση του Ψυχρού Πολέμου στην αλλαγή δομής το 1990.
γ) Μεταψυχροπολεμική εποχή η οποία συνοδεύεται από τον μεταμοντερνισμό που έφερε η μαζικοπαραγωγή, μαζικοκατανάλωση, αστικοποίηση και ανθρωπολογική συρρίκνωση, το πέταγμα των ιδεολογικών προσωπείων των αξιώσεων ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων και την ανάδειξη της οικείας πολιτείας κάθε κοινωνίας ως του φορέα της συλλογικής ελευθερίας και της πολιτικής ελευθερίας.
Ανεξάρτητα του πότε και πως θα έχουμε μελλοντικά ένα μετακρατοκεντρικό κοσμοσύστημα περιφερειακά ή παγκόσμια, η επιβίωση, η ευημερία, η ασφάλεια και η ελευθερία κάθε κοινωνίας συναρτώνται με την δύναμη και την βιωσιμότητα της οικείας πολιτείας.
Οι δύο πρώτες δεκαετίες μετά τον Ψυχρό Πόλεμο θα καταγραφούν ως η πιο κωμικοτραγική φάση της σύγχρονης ιστορίας. Σε πολιτικά ασθενή και υποψήφια για σφαγή κράτη, «ΤΕΛΕΙΩΣΕ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ», έγραφαν ή δήλωναν πολλοί γελοτωποιοί και πολλά «παπαγαλάκια» της λεγόμενης δημόσιας και της λεγόμενης πνευματικής σφαίρας.
Και τέτοια ακατανίκητα συνθήματα τα κήρυτταν ως αντίδραση σε κλασικού και διαχρονικά αναλλοίωτου χαρακτήρα αναλύσεις για τον ρόλο του κράτους, την σημασία της αποτρεπτικής ισχύος των κρατών που αμύνονται, για την σημασία των πνευματικών παραδοχών που δυναμώνουν τις εθνικές κοσμοθεωρίες και για την έσχατη αξία της φιλοπατρίας ως προϋπόθεση βιωσιμότητας, ευημερίας και ασφάλειας.
Τέτοια έγραφαν ή κήρυτταν φορείς επιστημονικών τίτλων γνωστών ιδρυμάτων ή κάποιοι άλλοι που συναγελάζονταν μαζί τους και που προσποιούνταν πως είναι βαθυστόχαστοι και έγκυροι σχολιαστές των «δελτίων των 8» όπου αντί επιχειρημάτων κυριαρχούσαν μορφασμοί, ειρωνείες και δολοφονίες χαρακτήρων.
Αστεία πράγματα αλλά αυτά που αποτελούν και σημαντικά αίτια όσων σήμερα καταμαρτυρούνται. Ο ανορθολογισμός των δύο τελευταίων δεκαετιών δεν μπορούσε να μην έχει συνέπειες. Το τραγικό είναι ότι τα κύρια θύματα δεν είναι οι κλεπταποδόχοι των ξένων ολιγαρχών και των ντόπιων μεταπρατών τους αλλά οι απλοί πολίτες που σε τίποτα δεν έφταιξαν.
«Σε τίποτα δεν έφταιξαν» γιατί ποτέ δεν ενοχοποιούνται τα μέλη μιας κοινωνίας. Το αντίθετο αποτελεί ύβρη. Το πολιτικό σύστημα είναι αυτό που ρίχνει τους πολίτες μέσα σε ποτάμια πολιτικού ανορθολογισμού. Το μόνο που θα μπορούσε να τεθεί είναι το ρητορικό ερώτημα «γιατί δεν κάνουν επανάσταση;». Ας απαντήσει αυτό το ερώτημα ο καθείς ξεχωριστά και οι λογικά και ορθολογιστικά σκεπτόμενοι θα καταλήξουν στο ίδιο συμπέρασμα.
Η ύβρις περί συλλογικής ευθύνης που ενοχοποιεί τους πολίτες είναι το πιο σύνηθες «επιχείρημα» του φασισμού που στις μέρες μας γίνεται ολοένα και πιο εκλεπτυσμένο και εξεζητημένο. Γιατί οι εκδοχές του φασισμού ως του αντίποδα της δημοκρατίας είναι πολλές, πολλών αποχρώσεων και αναρίθμητων μεταμφιέσεων.
Το ζήτημα που πάντα βρισκόταν στο προσκήνιο της διεθνούς πολιτικής είναι διττό: Πρώτον, ανάλογα με την εποχή και την συγκυρία τα προσωπεία και οι σκοποί του ηγεμονισμού/ιμπεριαλισμού και δεύτερον, η σχέση ισχυρού και λιγότερο ισχυρού.
Κατά πρώτον, προσπερνώντας τις συνήθεις ιδεολογικές ασυναρτησίες περί «ιμπεριαλισμού» οι οποίες αναζητούν τα αίτια στον μεταφυσικό χώρο της διεθνιστικής ιδεολογίας ορίζουμε διαχρονικά τον ηγεμονισμό ως την καταχρηστική απόκτηση ή προσπάθεια απόκτησης από τα ισχυρότερα κράτη συντελεστών ισχύος εκτός της Επικράτειάς τους.
Κατά δεύτερον, όπως ορίζουν τα διαχρονικής σημασίας Θουκυδίδεια αξιώματα, για κάποιο περίεργο οι ισχυρός πάντα επιδιώκει να επιβάλει την θέλησή του επικαλούμενος ποικίλες εκλογικεύσεις πλην «δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη και όταν αυτό δεν ισχύει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται».
Στην σύγχρονη εποχή η θεωρία «patron client relations» (τομέας της στρατηγικής θεωρίας που εξετάζει τις ασύμμετρες πλην δυνητικά εφικτό να είναι ισόρροπες σχέσεις ισχυρού και λιγότερο ισχυρού) εξειδικεύει και εμβαθύνει αυτό το αξίωμα διδάσκοντας ότι τα μέσα των λιγότερο ισχυρών είναι πολύ περισσότερα απ’ ότι μερικοί νομίζουν [«Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο… http://wp.me/p3OlPy-wB].
Οι δυνατότητες των λιγότερο ισχυρών κοινωνιών να αμυνθούν και να επιτύχουν ισόρροπες σχέσεις αφενός σχετίζονται με την ισχύ του οικείου κράτους και αφετέρου με την σωστή κατανόηση της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και των ορθολογιστικών αποφάσεων στην πλάστιγγα κόστους-οφέλους εναλλακτικών ενεργειών.
Πως θα μπορούσαμε όμως σε αναφορά με μια μελέτη στατιστικών της έκθεσης του Κογκρέσου των ΗΠΑ «American War and Military Operations Casualties: Lists and Statistics» να συνάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τα σύγχρονα προβλήματα της διεθνούς πολιτικής;
Πρώτον, η έκθεση καταμαρτυρεί ότι η τεχνολογική πρόοδος συνοδεύτηκε με μείωση του κόστους των ηγεμονικών επιθέσεων κατά λιγότερο ισχυρών οι οποίες κύριο σκοπό έχουν συνήθως τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων και την στρατηγική εποπτεία γεωπολιτικά κρίσιμων περιφερειών.
Δεύτερον, κανείς παρατηρεί για παράδειγμα ότι ο αριθμός των νεκρών πολέμων που θεωρούνται ως μεγάλες συρράξεις είναι πολύ μικρότερος από τον αριθμό των θυμάτων (κυρίως λόγω αυτοκτονιών) των μεταμοντέρνων επιθέσεων κατά λιγότερο ισχυρών κοινωνιών που έχουν ως κύριο εργαλείο χρηματοοικονομικά μέσα και επικοινωνιακές μεθοδεύσεις.
Το ίδιο ισχύει εάν θεωρήσουμε ότι οι τραυματισμένοι των πολέμων αυτών είναι όσοι έπαθαν καρδιακά επεισόδια, άλλες ασθένειες αλλά και την πιο μεγάλη «ασθένεια» όταν γίνεται καταναγκαστικά, την μετανάστευση, κυρίως των νέων και των ταλαντούχων.
Τρίτον, η σχέση του πρώτου με το δεύτερο είναι δυναμική και διαρκώς εξελισσόμενη προσδιορίζοντας το μεγάλο πεδίο της διαμάχης μελλοντικά, την βιωσιμότητα των εθνοκρατών, την ευημερία τους, την ασφάλειά τους και την ελευθερία τους.
Πιο συγκεκριμένα, η τεχνολογία έχει εισέλθει δυναμικά στα πεδία του soft power εξοικονομώντας πόρους με το να πλήττονται και να κατακτούνται ή και να διαλύονται απρόσεκτα ή εσωτερικά διαφοροποιημένα και πολιτικά ασθενή κράτη.
Πλήττεται πλέον ο εγκέφαλος με μεθοδευμένο συστηματικό ροκάνισμα της φιλοπατρίας, των εθνικών κοσμοθεωριών, των εθνικών πολιτικών παραδόσεων, την υπονόμευση της ανθρωπολογικής υπόστασης με μεθοδεύσεις που μπορεί κανείς να αναζητήσει ακόμη και σε νηπιαγωγεία, με εθνομηδενιστικά επιστημονικά σκουπίδια, με ημιμάθειες ασυνάρτητων ημιμαθών και με συνειδητή ή ανεπίγνωστη επιστράτευση όποιων θέσεων και απόψεων αποδυναμώνουν την ανθρωπολογική και πολιτειακή υπόσταση μιας χώρας. Η παραπληροφόρηση γύρω από αυτά και πολλά άλλα μεσουρανεί. Οι παραμυθιασμένοι και ροκανισμένοι όταν το συνειδητοποιήσουν είναι αργά. Εξ ου και η μεγάλη σημασία της σωστής πολιτικής θεωρίας με οντολογική αναφορά και εμπειρική επαλήθευση [«Η ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων- Θ.»]
Μια κοινωνία αποδυναμώνεται με πλήθος μεταμοντέρνων μεθοδεύσεων και βασικά χωρίς κόστος γίνεται έρμαιο των ισχυρότερων της ηγεμονικής διαπάλης πίσω από τους οποίους πλέον κρύβεται και ένα τεράστιο θηριώδες διεθνικό σύστημα τοκογλύφων, κερδοσκόπων και άλλων παρόμοιων και αντίστοιχων δρώντων που στερούνται κοινωνικοπολιτικών ελέγχων.
Δεν πρόκειται για κάποια συνομωσία, υπογραμμίζουμε, για να προλάβουμε δολοφονία αυτών των θέσεων ή λανθασμένη κατανόησή τους. Είναι η μεταμοντέρνα δομή για όσους έτυχε να την γνωρίζουν επειδή την μελέτησαν ή για όσους οξυδερκείς την αντιλήφθηκαν εμπειρικά καθότι καθημερινά πλήττει, μεταξύ άλλων, τα ήθη, τους πατροπαράδοτους τρόπους ζωής, τις πολιτικές παραδόσεις, τις εθνικές κοσμοθεωρίες, την οικογένεια, την μουσική, την αισθητική και τον ερωτισμό. Είναι οτιδήποτε συρρικνώνει ανθρωπολογικά τους πολίτες [όσον με αφορά το ζήτημα αυτό το έχω εξετάσει σε πολλά κείμενα και μονογραφικά στο «Κοσμοθεωρία των Εθνών» κεφ. 4 και 5].
Συνοπτικά και ενδεικτικά προσθέτω τα πιο κάτω τα οποία επαναλαμβάνεται δεν αφορούν κάποια συνομωσία αλλά εξελικτικά εξεζητημένες μεθοδεύσεις των δρώντων της διεθνούς πολιτικής. Είναι ένα πράγμα η συνωμοσιολογία και άλλο η στρατηγική των κρατών που εμπεριέχει μυστικό σχεδιασμό και μυστικές δράσεις.
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, τώρα, πάντα ήταν εργαλείο των λιγότερο ισχυρών για να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους. Το ζήτημα με τους τελευταίους είναι πως λόγω τεχνολογίας τυγχάνουν μαζικής και ακαριαίας «χρήσης».
Μερικά λοιπόν κριτήρια και παράγοντες για να ολοκληρώσουμε αυτή την σύντομη παρέμβαση.
- Οι τεχνολογικά προηγμένες τεχνολογίες και ιδιαίτερα σήμερα το διαδίκτυο, οι τηλεοπτικές εκπομπές και άλλα μέσα που πλέον είναι πλανητικά, στοχεύουν τις πεποιθήσεις, τα πιστεύω, την φιλοπατρία, την σωστή γνώση της διεθνούς πολιτικής, την σωστή γνώση των προσανατολισμών της ιστορίας, την σωστή γνώση του κράτους και την σωστή κατανόηση του εθνικού συμφέροντος. Ενσπείρουν επίσης φόβο, ηττοπάθεια και το ιδεολόγημα πως είναι μοιραίο ο λιγότερο ισχυρός να υποτάσσεται στον πιο ισχυρό.
- Ο κυβερνοχώρος έχει πλέον γίνει κύριο πεδίο μιας άνευ προηγουμένου θηριώδους και κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτης κατάστασης στην οποία πέραν των κρατικών υπηρεσιών εμπλέκονται παντελώς ανεξάρτητες ιδιωτικές εταιρείες πληροφορικής και διαδικτυακής δικτύωσης, ατομικοί φορείς ιδιωτείας κάθε είδους και μυστικές υπηρεσίες.
-
Στεκόμαστε στο ζήτημα αυτό προσθέτοντας ότι όλοι αυτοί καταγράφουν την ιδιωτική ζωή από τις συνομιλίες μέχρι τις συναλλαγές των καρτών και από τα ηλεκτρονικά μηνύματα μέχρι την κοινωνική δικτύωση όπου εκατομμύρια ανυποψίαστοι δεν γνωρίζουν ότι τα πάντα παρακολουθούνται και καταγράφονται με ελάχιστο κόστος. Ο Julian Assange ιδρυτής των Wikileaks στο
εκπληκτικό βιβλίο συνεντεύξεών του από την απομόνωση «CYPHERPUNKS, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ» –http://www.piotita.gr/Julian_Assange.htm.- Ο Assange εξηγεί με αξιοπιστία ότι επειδή η μαζική παρακολούθηση γίνεται ολοένα φθηνότερη, ο κίνδυνος απρόκλητης ολικής-μαζικής παρακολούθησης είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι υποψιαζόμαστε. Παρακολούθηση και αποθήκευση όλων των τηλεπικοινωνιών, όλων των φωνητικών κλήσεων, όλων των δεδομένων, των SMS και των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που καθημερινά αποστέλλουμε. Για όλες τις τηλεφωνικές κλήσεις της Γερμανίας ενός έτους, για παράδειγμα, η αποθήκευση κοστίζει μόνο οκτώ εκατομμύρια ευρώ.
- Οι εκβιασμοί, οι εκφοβισμοί, οι αιωρούμενες απειλές και κάθε άλλο παρόμοιο και αντίστοιχο εισρέουν διαμορφωτικά μέσα στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο. Μπορεί για παράδειγμα ο ένας ή άλλος ηγέτης να λειτουργεί περίεργα και να «ευθύνεται» κάποια κάμερα που «αποθανάτισε» αδυναμίες του ή που βιντεοσκόπησε δωροδοκία του πριν λίγα ή και πολλά χρόνια.
-
Ο ιδιωτικός πυρήνας συναρτάται ποικιλοτρόπως με τα πιο πάνω και με πολλούς άλλους τρόπους που προκαλούν προγραμματικά, αποδυνάμωση ήττα ή και θάνατο του λιγότερο ισχυρού. Για παράδειγμα, η τεχνολογία, η οργάνωση των κρατικών υπηρεσιών και η ιδιωτεία τοκογλύφων, κερδοσκόπων και διεθνικών τραπεζών μπορεί πλέον να στοχεύει τον προσωπικό πυρήνα όλων των πολιτών.
- Αφού αποδυναμωθεί η εθνική οικονομία ενός κράτους τίθεται υπό τον στενό ασφυκτικό έλεγχο του θηριώδους συνονθυλεύματος τεχνοκρατών, κρατικών υπηρεσιών και διεθνικής ιδιωτείας η προσωπική ζωή. Πλήττεται πλέον αόρατα και αδιαφανώς η ατομική δραστηριότητα, οι ατομικές συναλλαγές, η δυνατότητα επιβίωσης, η δυνατότητα στήριξης της οικογένειας, η δυνατότητα διαφύλαξης των οικιστικών αποκτημάτων και κάθε είδους ατομικός πλούτος που μη κλέφτης και μη εμπλεκόμενος σε ξενοκρατούμενες ή εγχώριες ολιγαρχικές απάτες πολίτης απόκτησε με κόπο και μόχθο.
- Αφού ο πολίτης νοιώσει πλέον έρμαιο διεθνικών ή ηγεμονικών δυνάμεων χάνει την πίστη στον θεσμό ελευθερίας που είναι το εθνοκράτος του και αισθάνεται μόνος και εγκαταλειμμένος θεωρώντας μάλιστα τους δικούς του θεσμούς όχι εθνικούς αλλά φορείς πραιτοριανών ξένων συμφερόντων.
- Έτσι, η κοινωνικοπολιτική συνοχή αποδυναμώνεται ή και κατεδαφίζεται καθότι κανένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα δεν είναι σταθερό και βιώσιμο εάν δεν στηρίζεται πάνω σε στέρεα θεμέλια νομιμοποιημένης διανεμητικής δικαιοσύνης κοινωνικοπολιτικά σμιλευμένης.
-
Αυτό το τελε
υταίο είναι μεγάλο πρόβλημα όσον αφορά τις τεχνοκρατικές αναλύσεις δυστυχώς πάρα πολλών οικονομολόγων ακόμη και των πιο καλόπιστων και των από άποψη τεχνικής κατάρτισης άρτιων επιστημόνων. Εθισμένοι μέχρι αποβλάκωσης σε τεχνικά/ποσοτικά και γραμμικού χαρακτήρα θεωρήματα που παραβλέπουν τον «άνθρωπο» και την θέση του στο σύστημα παραγωγής, κατανομής και αποτελεσματικότητας, διολισθαίνουν σε μια Δαρβινιστική αντίληψη της οικονομίας. Έτσι, δεν γνωρίζουν ή δεν αντιλαμβάνονται ότι η πολιτικοοικονομική δραστηριότητα είναι ο πυρήνας της κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης, ο άξονας της εθνοκρατικής ζωής, η ουσία της κοινωνικής συνοχής και ο ιστός της βιωσιμότητας ενός κράτους. Για να το πούμε διαφορετικά, χωρίς νομιμοποιητική διανεμητική δικαιοσύνη κοινωνικοπολιτικά σμιλευμένη δεν υπάρχει βιώσιμη πολιτική οργάνωση, κράτος και όλα τασυμπαρομαρτούντα. Έτσι, συχνά δεν εκτιμούν σωστά το γεγονός ότι- Χωρίς νομιμοποιητική διανεμητική δικαιοσύνη δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή και βιωσιμότητα της οικείας πολιτείας η οποία μπορεί να συναρτάται με εξωγενείς δρώντες αλλά για τους πολίτες αυτό που μετράει είναι η εθνική ανταγωνιστικότητα.
- Χωρίς κοινωνική συνοχή και νομιμοποιημένη διανεμητική δικαιοσύνη δεν υπάρχουν νομιμοποιημένες παραγωγικές δομές και νομιμοποιημένες κοινωνικές ιεραρχίες
- Χωρίς τα τελευταία δεν υπάρχει βιώσιμο κράτος και οι πολίτες είτε γίνονται έρμαια και είλωτες-υποχείρια τρίτων ή διολισθαίνουν σε εμφύλιους και κατεδάφιση των κρατών τους. Μετρήστε πόσα τέτοια φαινόμενα υπάρχουν σήμερα στην περιφέρεια της Ελλάδας.
-
Τέλος αλλά όχι το τελευταία που θα μπορούσαν να αναφερθούν, ο πολίτης πλήττεται και με άλλους τρόπους. Σε ασθενή κράτη κυριαρχημένα πλήρως από πραιτοριανούς ξένων ολιγαρχών ροκανίζεται και αποδυναμώνεται η πίστη και η αυτοπεποίθηση των πολιτών. Το παρατηρούμε όταν όπως συχνά συμβαίνει [έστω και εάν τα εκάστοτε ιδεολογήματα, θεωρήματα και άλλες ασυναρτησίες διεθνισμών, κοσμοπολιτισμών, παγκοσμιοποιήσεων αποβλακώνουν αναρίθμητους πολλοί εκ των οποίων είναι άριστοι και καλών προθέσεων] οι πολίτες καλούνται να επιδείξουν πίστη, νομιμοφροσύνη και αυτοθυσία στην πατρίδα τους. Για παράδειγμα.
- Όταν όπως συχνά συμβαίνει (ή μήπως όχι;) η πατρίδα τους γίνεται θύμα στρατιωτικής επίθεσης, ξαφνικά γίνεται φανερό ότι απουσιάζει το φρόνημα, η αναγκαία φιλοπατρία, η πίστη στους εθνικρατικούς σκοπούς και η ετοιμότητα για αυτοθυσία για να τύχουν υπεράσπισης τα ιερά και τα όσια της συλλογικής και προσωπικής ζωής.
- Όταν η πατρίδα τους είναι στόχος μεταμοντέρνων επιθέσεων όπως πχ μερικά κράτη της ΕΕ συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, αποδυναμώνεται η ετοιμότητα για θυσίες στήριξης του κράτους ακόμη και όταν για λόγους συμπτωματικούς ή άλλους κάποιοι αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση, διαπραγματεύονται και αξιώνουν διαφύλαξη των στοιχειωδών και ουσιωδών της συλλογικής ζωής.
- Για παράδειγμα, αυτά βασικά και ουσιαστικά ισχύουν για την Ελλάδα αυτή την στιγμή. Καθότι λόγω αυτοκτονικών αποφάσεων της μεταπολίτευσης και των πέντε τελευταίων χρόνων το νεοελληνικό κράτος έφτασε στο χείλος της αβύσσου. Έτσι όταν τους πέντε τελευταίους μήνες οι αξιώσεις μας περνάνε μέσα από Συμπληγάδες οι δυνατότητες αντίστασης είναι αποδυναμωμένες. Σημειώνεται, παρενθετικά, ότι ορθολογιστικά μιλώντας οι νεοέλληνες θα περάσουμε τις Συμπληγάδες μόνο αν στηριχθεί το κρατικό καράβι που κάποιοι τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια συνειδητά ή ανεπίγνωστα μετέτρεψαν σε ερείπιο. Το γεγονός ότι κάποιοι κατά σύμπτωση ή παράδοξα εγείρουν αξιώσεις επιβίωσης είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία του έθνους των αντιφάσεων και των αντιθέσεων [ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΑΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ. ΤΟ ΑΒΑΣΤΑΚΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΟΣ http://me/p3OlPy-OE]Για τα πιο πάνω που γράφτηκαν σε αναφορά με μια έκθεση για τα θύματα των σύγχρονων στρατιωτικών επιχειρήσεων, επισημαίνω καταληκτικά και μονολεκτικά ότι η στρατηγική θεωρία δεν θεωρεί τον πόλεμο ως αμιγώς στρατιωτική υπόθεση.
Ο πόλεμος, όπως συνήθως γνωρίζουν όσοι εντρυφήσουν στα αξιώματα της στρατηγικής θεωρίας (Θουκυδίδης, Σουν Τζου και Κλάουζεβιτσς), είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους.
Η απειλή πολέμου, ο αόρατος έμμεσος πόλεμος μέσων και θελήσεων, ο εξουθενωτικός πόλεμος, κάθε έμμεση προσέγγιση, και τα λοιπά συναφή και σχετικά που αναλύθηκαν σε άλλες περιπτώσεις, είναι κρίκοι οι οποίοι είτε οδηγούν είτε όχι σε στρατιωτική σύρραξη, έχουν τα ίδια ή παρόμοια αποτελέσματα.
Οι νεοέλληνες βιώνουν μια τέτοια κατάσταση και κινδυνεύουν να χάσουν πολλά ή και όλα.
Υστερόγραφο. Για το ζήτημα της ολιγαρχίας ο ενδιαφερόμενος μπορεί να αναζητήσει στο διαδίκτυο τις σχετικές αναλύσεις του Γιώργου Κοντογιώργη καθώς επίσης και πρόσφατες
συνεντεύξειςτου για το πώς εξελίσσεται το σύστημα της ΕΕ όπου κυριάρχησαν απόψεις που παρακάμπτουν την εθνική διανεμητική δικαιοσύνη και που επιζητούν ένα νέο διακρατικό καταμερισμό εργασίας, οφελών και ιεραρχιών.
Για τον μεταμοντερνισμό κορυφαία περιγραφικά κείμενα είναι του Παναγιώτη Κονδύλη «Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού» και του Θόδωρου Ζιάκα το «Ολοκληρωμένος μηδενισμός»
- Η έκθεση του Κογκρέσου «American War and Military Operations Casualties: Lists and Statistics» στην οποία αναφέρεται η παρούσα παρέμβαση είναι αναρτημένη. Κλικ στο American War and Military Operations Casualties_Lists and Statistics
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνοhttps://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτηςhttps://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook
Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter
Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube