του Αναγνώστη Λασκαράτου
Μπορεί κάποιο διαδικτυακό «Κουτί», ένα ειδησεογραφικό φόρουμ, του οποίου το μυθολογικό όνομα, άθελά του, προαναγγέλλει τα ενδεχομένως κακά μελλούμενα, να μέτρησε (21 Ιουνίου-21:33), κάτω από μια θολή γαλάζια φωτογραφία, τους συγκεντρωμένους την Κυριακή στην πλατεία σε πάνω από 20.000, αλλά αυτοί ήταν τέσσερεις φορές λιγότεροι.
Ούτε οι αναγνώστες του δεν το πίστεψαν, αν κρίνουμε από τα πολυάριθμα σχόλια κάτω από την είδηση. Αυτό είναι το λαϊκό κίνημα που έχουν εμπνεύσει οι οπαδοί της παρά φύσιν κυβερνητικής συμμαχίας στους αντιευρωπαϊκούς τους προσανατολισμούς, ένα κίνημα που στα Πανεπιστήμια πήρε 5%. Αυτή είναι η πρωτοπόρα φοιτητική νεολαία της παρδαλής Αριστεράς, που θα τεθεί στην κεφαλή των κινητοποιήσεων για τα νέα οράματα; Όχι πως οι 20.000 της δημοσιογραφικής απάτης θα νομιμοποιούσαν οποιαδήποτε στρατηγική στροφή 180  (ή 360 σύμφωνα με κάποιο «απόφοιτο» του Μετσοβίου) μοιρών. Για αυτές τις τεράστιες αλλαγές χρειάζονται κινήματα πολιτών, πλειοψηφικά, συγκροτημένα, αποφασισμένα και συνειδητοποιημένα. Τέτοια λαϊκά ρεύματα υπάρχουν μόνο στους ευσεβείς πόθους των φονταμενταλιστών της «Ιskra».
Η Ευρώπη και η Δύση δεν είναι Παράδεισος, είναι όμως ότι καλύτερο πολιτικά και πολιτισμικά έχει η Υδρόγειος, είναι αυτή που μας έφερε την κατάργηση της θανατικής ποινής και ένα ρεύμα ατομικών δικαιωμάτων τα οποία εκούσα-άκουσα τα υιοθέτησε η πολιτική μας ηγεσία, είναι αυτή που με το ΕΔΑΔ της διορθώνει αρκετές, προκλητικά άδικες, αποφάσεις της τριτοκοσμικών ταχυτήτων (και όχι μόνο) Δικαιοσύνης μας. Οφείλει την ευημερία της κατά ένα μέρος σε ληστεία πόρων από τον τρίτο κόσμο, αλλά από την παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική της φύση, ήλθε η ώρα κάποιας μοιρασιάς του πλούτου της με αυτούς που έκλεβε. Ακούγεται παράδοξο ή και προκλητικό, αλλά θα πω πως ευτυχώς που υπάρχουν τα στελέχη του ΔΝΤ για να διαβάσουμε και λίγη ανθρωπιστική επιστημονική αριστερόστροφη σκέψη. Αντιγράφω από άρθρο του Αμερικανού οικονομολόγου Κένεθ Ρόγκοφ, καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, επικεφαλής οικονομολόγου του Δ.Ν.Τ. μεταξύ 2001-2003. «…Δυστυχώς όμως η συζήτηση για την ανισότητα επικεντρώνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό στην εθνική ανισότητα ώστε συσκοτίζεται το πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα της παγκόσμιας ανισότητας…….Οι ίδιες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης που συνέβαλαν στην καθήλωση των μισθών της μεσαίας τάξης στις πλούσιες χώρες, αλλού απάλλαξαν από τη φτώχεια εκατομμύρια ανθρώπους. Η παγκόσμια ανισότητα μειώθηκε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, πράγμα που σημαίνει ότι ο καπιταλισμός είχε εξαιρετική επιτυχία. Μπορεί να μείωσε το εισοδηματικό επίπεδο που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στις αναπτυγμένες χώρες χάρη στο γεγονός ότι γεννήθηκαν εκεί, αλλά έκανε περισσότερα για να βοηθήσει τους εργαζόμενους με μέσο εισόδημα που συγκεντρώνονται στην Ασία και στις αναδυόμενες αγορές. Το να επιτρέψουμε μια πιο ελεύθερη κυκλοφορία των ανθρώπων πέρα από τα σύνορα θα εξισορροπούσε τις ευκαιρίες με τρόπο πιο γρήγορο από όσο το εμπόριο, αλλά μια παρόμοια υπόθεση προσκρούει σε αντιστάσεις….».

Η αρτηριοσκληρωτική ελληνική Αριστερά, που δεκάρα δεν δίνει για τα παιδάκια της Νιγηρίας, κατάντησε να σκέπτεται και να φωνασκεί εθνικά και όχι διεθνιστικά, σαν την αποκαλυφθείσα πρόσφατα ως δίδυμη αδελφή της την Ανατολική Εκκλησία, που αντί να κηρύττει την  ευαγγελική οικουμενικότητα, ασχημονεί ως άθροισμα κρατικών εθνικισμών. Έχει αυτή η εγωκεντρική και επαρχιώτικη Αριστερά των καλοπληρωμένων βουλευτών και των κακομαθημένων πελατών, την απαίτηση αυτή η άδικη, ληστρική των πόρων του τρίτου κόσμου και ανορθολογική ευημερία να συνεχιστεί, όχι με παραγωγική και επιστημονική δουλειά, όχι με συλλογική συστράτευση, όχι με γονιμοποίηση ιδεών, όχι με δίκαιη φορολογική πολιτική και χτύπημα της διαφθοράς, όχι με εσωτερική κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά με  την αυταπάτη πως αυτό θα γίνει στην πλάτη των Κουτόφραγκων, που θα συνεχίσουν να πληρώνουν το πελατειακό μας Κράτος, το μεσαιωνικό παπαδαριό, τους πολεμικούς μας εξοπλισμούς και κάθε διεφθαρμένη παραφυάδα όλου αυτού του συρφετού.

Ο στυγνός φεουδαρχικός καπιταλισμός, οι ανεξέλεγκτες προσωποπαγείς εξουσίες και ο μιλιταριστικός χαρακτήρας της Ευρασίας, που προτείνουν, με δημιουργική ασάφεια, οι εμμένοντες συνήγοροι των φονιάδων της Σρεμπρένιτσα, οι θαυμαστές του Χότζα, του Στάλιν και του Μάο, συστρατευμένοι κυβερνητικά με κάθε λογής ακραίους, ανόητους και παρανοϊκούς, δεν είναι η εναλλακτική λύση της Ελλάδας, είναι η αυτοκτονική της έξοδος στο χαοτικό και αρχαϊκών δομών άγνωστο. Το εφεύρημα του αθώου, σοφού και προδομένου περιούσιου λαού, που τον επιβουλεύτηκαν οι κακοί ξένοι και όχι η επανάπαυση, η ανοχή ή οι ανομίες οι δικές του και αυτών που διάλεγε να τον κυβερνήσουν, είναι το ίδιο ανόητο όσο και επικίνδυνα αυτοκαταστροφικό. Η πολιτική των κουτοπόνηρων ρωμέικων εκβιασμών των μέχρι χτες φίλων και συμμάχων και της επινόησης μιας πραγματικότητας που ταυτίζεται με ανόητους ευσεβείς πόθους, είναι σχιζοφρενική παράνοια. Η Ελλάδα είναι προσαρτημένη στη Δύση με τόση δύναμη, βάθος και πολυπλοκότητα, μέσω ανθρώπων, θεσμών, νοοτροπιών, συμφερόντων, σπουδών, εργασίας, μετανάστευσης, πολιτισμού, ιστορίας και καταστάσεων, που η βίαιη αποκόλλησή της θα επιφέρει θανάσιμους ακρωτηριασμούς. Αυτό που χρωστούσε η Αριστερά μας και που ποτέ της δεν έκανε, είναι η συμβολή της στην προοδευτική εξέλιξη της Ευρώπης, στην αρπαγή της από τα χέρια των αντιδραστικών, στην απελευθέρωσή της από κάθε λογής οπισθοδρομικά δεσμά δουλειών, που επιβιώνουν ή αναβιώνουν.

Αν δεχθούμε πως οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν προς στιγμήν την έξοδο, αυτοί μαζί με το σύνολο των ΑΝΕΞΕΛ, δεν φτιάχνουν πάνω από ένα 23%, αυτό είναι το εκλογικά συγκροτημένο πολιτικό ρεύμα της συγκεκριμένης εξόδου. Από την άλλη μεριά υπάρχει το εκλογικό άθροισμα 39% του εκλογικά εκφρασμένου  ρεύματος των αταλάντευτα, κατά δήλωσίν τους, «φιλοευρωπαϊκών» κομμάτων, χωρίς να προσθέσουμε σε αυτό και τους μισούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αρκετοί από τους οποίους είναι πιο συνειδητοί ευρωπαϊστές από το μέσο ψηφοφόρο της ΝΔ. Το ξερίζωμα της χώρας μας από την ιστορική της βάση, το λεγόμενο Grexit δεν έχει απολύτως καμία υποψία δημοκρατικής νομιμοποίησης, εκτός αν αυτή αναζητηθεί στα απατηλά, φουσκωμένα με ευσεβείς πόθους, ρεπορτάζ μιας «αριστερής» (;) δημοσιογραφίας που αδικεί κατάφωρα τον εαυτό της. Άλλωστε, ποιος άλλος από την πολιτικάντικη και αρπακτική του διάθεση να είναι αρεστός στο πόπολο, υποχρέωσε τον κ.Τσίπρα να μην περιλάβει και την «έξοδο» ως προεκλογική προγραμματική του συγκροτημένη και συγκεκριμένη πρόταση-δέσμευση, αν οι Αγορές δεν χόρευαν τελικά πεντοζάλη και αν η κυρία Μέρκελ δεν υπέκυπτε στην ακαταμάχητη γοητεία του επαναστάτη βουτυρομπεμπέ, όπως αυτός διακήρυττε ή πίστευε;

Κυβερνάει πάνω από τέσσερις μήνες η Αριστερά με τους επικίνδυνους συμμάχους της και απαξίωσε να κάνει στοιχειώδεις αλλαγές στον εκλογικό νόμο, στις σχέσεις Κράτους Εκκλησίας, στον τρόπο απονομής Δικαιοσύνης, στη επιστροφή κραυγαλέα ληστρικών ποσών, στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην κάθαρση του βαθέως κρατικού μηχανισμού, αναλισκόμενη σε βρισιές κατά των φίλων της Δύσης, στη συγκάλυψη αθλίων καταστάσεων, στη χυδαία «πατριωτική» ρητορεία και πρακτική, στην αναπαραγωγή κάθε συντηρητικής τάξης πραγμάτων. Αυτή τη στιγμή, η απόλυτη ηθική, πολιτική και πνευματική ένδεια έφερε τη χώρα στο σημείο να κρέμεται από τις αποφάσεις ενός ευκαιριακού ανθρώπου, που αν διατηρεί επαφή με τη λογική πρέπει να είναι, μετανοημένος για τη μωροφιλόδοξη βιασύνη του, δυστυχής και πανικόβλητος. Η Ελλάδα δεν διαθέτει τη σοφή γερουσία ή τα διανοητικά και ηθικά αναστήματα προσωπικοτήτων ή θεσμών, που θα την ανακαλέσουν στη Λογική. Οι Καραμανλής-Παυλόπουλος, οι πρώην πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί των κομμάτων, οι «διανοούμενοι» δεν πληρούν τέτοιες προϋποθέσεις, αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κανένας θεός της Ελλάδας και καμίας αγία Βαρβάρας, των Κουρουμπλή-Καμμένου, τα ψευδώνυμα κόκκαλα για να παρέμβουν. Υπάρχει όμως το πλήθος αυτών που διαθέτουν αυτό που ονομάζουμε κοινό νου. Ο καθένας από αυτούς, ειδικά όσοι βρίσκονται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, όπου μπορεί ας κάνει το πατριωτικό, δημοκρατικό και ανθρωπιστικό του καθήκον, αλλιώς κατακτήσεις, δημοκρατικά δικαιώματα, βάσεις και δομές συλλογικής ευημερίας και δρομολογημένες πορείες πολιτισμικής μας ανόδου θα πέσουν μέσα σε δευτερόλεπτα σαν χάρτινοι πύργοι. Η χώρα, καθώς το αντιπαραγωγικό οικονομικό της οικοδόμημα θα καταρρέει,  θα παραδοθεί στις πιο σκοτεινές δυνάμεις της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής καθυστέρησης.

Αν η διαφαινόμενη συμφωνία υπογραφεί, καλό θα είναι οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν γρήγορα πόσο θα πληρώσουν το 4μηνο θέατρο της εθνικής αξιοπρέπειας και να χρεώσουν τους ενόχους, που πούλησαν αυταπάτες για ίδιον όφελος, οι υποσχέσεις τους στερούνταν σοβαρού ηθικού και ρεαλιστικού περιεχόμενου.

roides