Με τη διεξαγωγή της άσκησης “Ηνίοχος 2015” στην οποία συμμετείχε η Αμερικανική και η Ισραηλινή Αεροπορία, εντάθηκαν τα δημοσιεύματα του διεθνή Τύπου που παρουσιάζουν την εκπαιδευτική δραστηριότητα, μεταξύ άλλων, ως πρόβα προσβολής των αντιαεροπορικών συστημάτων S-300 του Ιράν, με την Ελλάδα να δίνει και πληροφορίες για τα αδύναμα στοιχεία του ρωσικού συστήματος.

Η στάση αυτή δημιουργεί ερωτηματικά, καθώς ανακυκλώνεται στα διεθνή ΜΜΕ. Από τη μία πλευρά έχουμε το θετικό στοιχείο που είναι ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική ενεργοποιείται τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Αλλά το γεγονός ότι ενεργοποιείται από το ότι η χώρα λαμβάνει σαφή θέση (έστω με έμμεσο τρόπο) σε μια διαμάχη, απέχει πολύ.

Παρατηρούμε ότι οι ΗΠΑ και οι υπόλοιπες χώρες της Δύσης έχουν συμφέρον να βρουν μια πολιτική λύση στο ζήτημα της πυρηνικοποίησης του Ιράν κι αυτός είναι ο λόγος που λαμβάνουν πολιτικές πρωτοβουλίες. Αντιθέτως, η ισραηλινή εξωτερική πολιτική, επενδύει στην συγκρουσιακή στάση και στην στρατιωτική ισχύ, ελλείψει οποιουδήποτε άλλου τρόπου επικοινωνίας αλλά κι ελλείψει οποιουδήποτε άλλου τρόπου λειτουργίας από την πλευρά της κυβέρνησης Μπ. Νετανιάχου. Πρόκειται για σαφή περιχαράκωση. Αυτή η στάση παρουσιάζεται μάλιστα, την στιγμή που η Αμερικανική Κυβέρνηση έχει αδειάσει ουκ ολίγες φορές την ισραηλινή πλευρά στα ζητήματα ασφαλείας με τις αραβικές χώρες, το Παλαιστινιακό και το Ιράν.

Το Ισραήλ έχει τα δικά του συμφέροντα κι αυτό σε επίπεδο διεθνών σχέσεων είναι κατανοητό. Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν το Ισραήλ ή… τα δημοσιεύματα που προαναφέραμε, εκθέτουν την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, μέσω των συγκεκριμένων δημοσιευμάτων η Ελλάδα φέρεται ότι στηρίζει και προωθεί έμμεσα τη λύση των στρατιωτικών πληγμάτων εις βάρος του Ιράν, την στιγμή που η Δύση και οι ΗΠΑ στηρίζουν ξεκάθαρα την περίπτωση της πολιτικής λύσης.

Για περισσότερα Defence3