Τού Μιχαήλ
Στυλιανού

Σε  μεταμεσονύχτια
εκπομπή ( 14-15/5/15) του τηλεοπτικού δικτύου Κόντρα Τσάνελ και σε συζήτηση για
το άγνωστο αύριο της οικονομίας και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης των 3,5 μηνών,
 ο κ. Φαήλος Κρανιδιώτης της Ν.Δ.,
περιέλαβε στο αντικυβερνητικό κατηγορητήριo του και το βίντεο που προβάλλεται στο
Μετρό, για  το εθνικό ζήτημα των
γερμανικών πολεμικών επαναρθώσεων, με την απεικόνιση των εγκλημάτων, δηώσεων
και καταστροφών από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Οι λόγοι της ενόχλησής του δεν ήσαν αισθητικοί.

 Κανείς των συμμετεχόντων
στη συζήτηση, ούτε οι εκπρόσωποι ή προσκείμενοι στον Σύριζα, ούτε ο διευθύνων δημοσιογράφος
φάνηκε να διαφωνεί με την αποδοκιμασία αυτής ιδέας του βίντεο στο Μετρό, για το
μείζον αυτό  εθνικό ζήτημα.

Και όλοι είχαν οικτρό λάθος…

Επειδή  κάποιες
ώρες προ της συζητήσεως ,το αμερικανικό εξω-συστημικό οικονομικό πρακτορείο
Ζήρο Χετζ, το οποίο διαβάζεται σε όλο τον κόσμο, από εκατοντάδες χιλάδες
ανθρώπους που αναζητούν αχειραγώγητη και αφτειασίδωτη οικονομική ενημέρωση,
είχε αφιερώσει άρθρο σ’ αυτόν τον πρωτότυπο ελληνικό  τρόπο προβολής εθνικής διεκδίκησης και
επιπλέον παρέπεμπε τους αναγνώστες  του
άρθρου στο βίντεο, με τα παραστατικά μετάδοσής του από…το  αμερικανικό/διεθνές τηλεοπτικό δίκτυο C.N.N.

Μάλιστα.Το βίντεο του Μετρό μεταδόθηκε απο το C.N.N.!

Ο αναγνώστης του άρθρου στο Ζήρο Χέτζ, με ένα κλικ  στις τρείς σχετικές λέξεις , μπορούσε να δεί
το βίντεο, να ακούσει  ή να διαβάσει  την αφήγηση σε υποτίτλους, μέσα σε 90
δευτερόλεπτα.

Εξαίρετο επίτευγμα συνοπτικής δραματικής εξεικόνισης και
αποστομωτικής προβολής  μιας  βαρύτατης και ασυγχώρητης νομικής και ηθικής
εκκρεμότητας, το βίντεο και η ιδέα στο Μετρό και η διεθνής προβολή του, αποτελεί
ελληνικό άθλημα διεθνών δημοσίων σχέσεων, ανονείρευτο μέχρι το 2015.

Αυτο το διαβεβαιώνει ο γράφων μετά λόγου γνώσεως,(
έχοντας αγωνισθεί –αβοήθητος- για την διεθνή ενημέρωση επί πολλά χρόνια, σε
μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα) και που παρακολούθησε την μεταμεσονύχτια συζήτηση
στο Κόντρα, σκεπτόμενος ότι η τύχη τό θέλησε, αυτή τη φορά, η εισαγγελική φόρα
του να «φέρει στα βράχια» τον κ.Φαήλο Κρανιδιώτη.

Στοιχειώδης πράξη δικαιοσύνης υπαγορεύει λοιπόν να
αναγνωρισθεί ότι από την παρούσα κυβέρνηση τουλάχιστον δεν λείπει η δημιουργική
φαντασία και μάλιστα σε ένα πεδίο όπου (για 
υπαρξιακά εθνικά θέματα) απουσίαζε στο παρελθόν.

΄Ενα άλλο, πολύ εντυπωσιακό, «δείγμα γραφής» – το οποίο
μπορεί, με λίγη φροντίδα, να τύχη περαιτέρω, ευρύτερης και πολλαπλά καρποφόρου
εκμεταλλεύσεως- είναι η συγκλονιστική 12λεπτη ομιλία της Κας Ζωής  Κωνσταντοπούλου, από του βήματος της Ιταλικής
Βουλής, προς τους προέδρους των Κοινοβουλίων των χωρών-μελών της Ε.Ε., στις 24
Απριλίου.

Διαβάζοντας ένα λαμπρό κείμενο και συμπληρώνοντας από
στήθους σε εξαιρετικά αγγλικά και με 
ασυνήθη – για εκτός χωρικών υδάτων- Έλληνα πολιτικό ευφράδεια, άνεση και
ανάστημα, επεσήμανε τις κραυγαλέες αντιφάσεις ανάμεσα στις υψηλές καταστατικές
αρχές της Εύρώπης, τις οποίες και εμνημόνευσε, και τις σημερινές ταπεινές πρακτικές,
των οποίων τις δραματικές συνέπειες στην Ελλάδα παρουσίασε, με παράθεση των
εφιαλτικών στατιστικών στοιχείων της εθνικής καταστροφής -μέσα σε νεκρική σιγή
και σε αίσθηση συγκλονισμού.

 Η κ.Κωνσταντοπούλου
αναφέρθηκε  και στην ελεγχόμενη
νομιμότητα του συντριπτικού για την χώρα χρέους 
και την έναρξη σχετικής ερεύνης από διεθνή επιτροπή (σημ: η οποία
απέδωσε τα μέγιστα στην περίπτωση του Ισημερινού)  και καταλήγοντας κάλεσε τους προέδρους των
ευρωπαϊκών βουλών σε κοινό αγώνα για τήν αναμόρφωση της Ευρώπης και σε συμπαράσταση
στον αγώνα της Ελλάδας για δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και δημοκρατία.

Η δύναμη επιρροής αυτής της ομιλίας και της υποβολής του
πλαισίου στο οποία εκφωνήθηκε  – που
μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης αναζητώντας την στο: https://www.youtube.com/watch?v=Fi7e7kfa3BU- μπορεί να
αξιοποιηθεί σε διεθνή κλίμακα, προωθούμενη σε φιλόξενα μέσα παράλληλης,
ελεύθερης ενημέρωσης -και υπάρχουν πολλά και πέραν του αγγλόγλωσου κόσμου – με
κάποια δαπάνη για το αντίστοιχο ντουμπλάρισμα ή τον γαλλικό, Ισπανικό ή και
γερμανικό ακόμη υποτιτλισμό. Το πολύτιμο πατριωτικό έργο
κινηματογράφου-ντοκυμανταίρ του δημοσιογράφου κ. ΄Αρη Χατζηστεφάνου προσφέρεται
ως πρότυπο μιας τέτοιας συστηματικής προσπάθειας.

Τα ανωτέρω οδηγούν λογικά στο συμπέρασμα ότι,
ανεξαρτήτως των πολιτικών προσηλώσεων, στοιχειώδης έγνοια, πέραν του κομματικού
πατριωτισμού, υπαγορεύει για την εθνική σωτηρία και ανόρθωση  να αναγνωρίζεται και να ενθαρρύνεται η
επιτυχής  πρωτοβουλία και να προωθείται η
αξιοκρατία. Αν όχι, βέβαια, με όσο ζήλο επιδεικνύεται στην κατεδάφιση του
αντιπαθούς κομματικού αντιπάλου, τουλάχιστον μέσα στα όρια που επιβάλλει η
εντιμότητα και το πατριωτικό χρέος.