Είμαι από εκείνους που εύχονται η κυβέρνηση να πετύχει στις διαπραγματεύσεις της με τους εταίρους, στο πλαίσιο που η ίδια επιθυμεί. Και επειδή, κάνω κριτική σε ορισμένες –άλλες- πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, κάτι αδιανόητο για την πολιτική κουλτούρα του μέσου Έλληνα, μπορεί και να μην γίνομαι πιστευτός. Γι αυτό, θα καταφύγω στην ωφελιμιστική σχολή της φιλοσοφίας  για να επισημάνω πως αν η κυβέρνηση δεν πετύχει, οι αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις θα είναι άμεσες επάνω μου. Με λίγα λόγια, με συμφέρει, οικονομικά, η επιτυχία της κυβέρνησης. Περιμένω κάθε μήνα στην τράπεζα το ποσό που μου αναλογεί.

Φοβάμαι, όμως, πως αν την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση δεν ελιχθεί ώστε να αποφευχθεί μια δυσμενέστερη εξέλιξη (πτώχευση εντός ευρώ, ή έξοδος από την Ευρωζώνη),  το βιοτικό επίπεδο μισθωτών και συνταξιούχων θα υποβαθμιστεί περισσότερο. Το γιατί, είναι προφανές. Άρα, η επιλογή είναι το μικρότερο κακό. Γιατί, το κακό δεν θα το αποφύγουμε.

Υπάρχει, βεβαίως, και η λύση της ρήξης και μιας ολότελα διαφορετικής πορείας, με καθημερινές μείζονες διακυβεύσεις, αλλά, η κυβέρνηση- όχι ο Συριζα- δεν δίνει την εντύπωση πως θέλει να επιλέξει κάτι τέτοιο.

Τα γράφω αυτά για να θέσω το ερώτημα κοινής λογικής: γιατί πιστεύει η κυβέρνηση πως οι συνομιλητές της θα δεχθούν να της δώσουν χρήματα για να εφαρμόσει την πολιτική της με την οποία διαφωνούν;

Διαβάζω αυτές τις ημέρες ένα ενδιαφέρον βιβλίο της Loretta Napoleoni , με τίτλο «Ο Ισλαμικός Φοίνικας», το οποίο θα παρουσιάσω μαζί με έναν Κροάτη δημοσιογράφο, ανταποκριτή στη Συρία, στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου. (Σάββατο 2μμ-3μμ, αίθουσα Μ. Αναγνωστάκης).

Και ο Αραφάτ με την PLO και το «Ισλαμικό Κράτος» του αλ Μπαγκντάντι, μπόρεσαν να εφαρμόσουν τη δική τους ανεξάρτητη πολιτική, όταν αποδεσμεύτηκαν οικονομικά από τους χορηγούς τους που ήθελαν να κάνουν στην περιοχή αυτό που στη διεθνή ορολογία λέγεται proxy war και στην ελληνική «πόλεμος δι αντιπροσώπων».

Δεν σας λέω άλλα για το βιβλίο για να έρθετε στην παρουσίαση αλλά- για να καταλήξω- όταν μια ένοπλη οργάνωση, για να εφαρμόσει τις δικές της επιλογές σε έναν πόλεμο δι αντιπροσώπων,  πρέπει να αποκτήσει οικονομική ανεξαρτησία, δεν ισχύει πολύ περισσότερο αυτό για τα κράτη που βρίσκονται στα πρόθυρα της πτώχευσης, όπως η Ελλάδα;