Δεν υπάρχει αμφιβολία πως «εάν η Ελλάδα βγει από το ευρώ θα βγει και από την Ευρώπη» υποστηρίζει ο Philip Stephens στο άρθρο του «Η ελληνική ‘τραγωδία’ δεν είναι η μόνη που αντιμετωπίζει η Ευρώπη». Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι «η αποτυχία του ευρώ θα σηματοδοτεί και την αποτυχία της Ευρώπης». Αυτές οι δύο δηλώσεις όμως δεν συνδέονται. Δεν υπάρχει δηλαδή λόγος να πιστεύει κανείς ότι έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται κι αποτυχία της ευρωζώνης.

Θα ήταν έτσι εάν τα αίτια ήταν οικονομικοί παράγοντες όπως το υψηλό κόστος, οι ασαφείς μεταρρυθμίσεις, ή ο πολύ μεγάλος κίνδυνος. Σε αυτή την περίπτωση, η ευρωζώνη δεν θα θεωρούνταν πλέον νομισματική ένωση, αλλά περισσότερο περιοχή με σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Οι αγορές θα ξεκινούσαν αμέσως την επίθεση στις πιο αδύναμες χώρες, τα spreads θα αυξάνονταν και αργά ή γρήγορα θα υπήρχε μία δεύτερη Ελλάδα.

Τα γεγονότα, όμως, λένε μία διαφορετική ιστορία. Η Ελλάδα έκανε ό,τι μπορούσε για να θεωρείται πολιτικά διαφορετική από τους Ευρωπαίους εταίρους της: Αρνείται να προβεί σε σοβαρές δεσμεύσεις, προσπαθεί να «παίξει» το Νότο ενάντια στο Βορρά, τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ενάντια στον Γερούν Ντάισελμπλουμ, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ενάντια στην Άγκελα Μέρκελ, απειλεί ότι θα ανοίξει την πόρτα στους τρομοκράτες του Isis, διεκδικεί πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία που αντιστοιχούν στο 10% του ΑΕΠ και τώρα προσπαθεί να δείξει τη συμμαχία της με τη Μόσχα ως εναλλακτική λύση στην Ευρώπη. Εν τω μεταξύ, στις Βρυξέλλες, οι Ευρωπαίοι εταίροι της επίσης εναποθέτουν τις ελπίδες στους σε πολιτικά μέτρα: στην απομάκρυνση του Γιάνη Βαρουφάκη, σε νέες εκλογές, στην αντικατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ με το μετριοπαθές Ποτάμι.

Για περισσότερα Euro2Day