Το άρθρο του πανεπιστημιακού και αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, φούντωσε την ένταση και μεγάλωσε τη σύγχυση. Τελικά τι αστυνομία θέλει η κυβέρνηση; Και όταν αποφασίσει τι αστυνομία θέλει, ποιος θα μας εξηγήσει γιατί τη θέλει; Να είναι άοπλοι οι αστυνομικοί, να είναι ένοπλοι, να εμφανίζονται στις διαδηλώσεις, να κρύβονται στα ντου των αντιεξουσιαστών, να συνοδεύουν διακριτικά όσους καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια; Η κυβέρνηση διευκρίνισε ότι η κριτική που ασκούσε ο κ. Πανούσης δεν στρεφόταν εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, ούτε εναντίον υπουργών ούτε των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Αλλά τότε ποιον φωτογράφιζε ο κ. Πανούσης ως «Αριστερά του τίποτα» και ποιον είχε στο μυαλό του γράφοντας ότι «αριστερή διακυβέρνηση δεν σημαίνει ανοχύρωτη χώρα»;
Αυτό που μάθαμε τις τελευταίες ημέρες είναι ότι υπάρχει η συμπάθεια πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις ομάδες των αντιεξουσιαστών, που πριν από την έλευση της «αριστερής διακυβέρνησης» έσπαγαν την Αθήνα, ενώ τώρα πιο συστημικά διαμαρτύρονται, καταλαμβάνοντας δημόσια κτίρια ή μπουκάροντας στο προαύλιο της Βουλής. Και μάλιστα είναι η ίδια η πρόεδρος της Βουλής, Ζ. Κωνσταντοπούλου, η οποία δημόσια και θαρραλέα στήριξε τη θέση της αυτή. Και ο κ. Βούτσης, όπως ακούγεται, δεν έχει ιδιαίτερη συμπάθεια στην «αστυνομικοποίηση» της δημόσιας τάξης. Αλλά συγχρόνως μαθαίνουμε ότι ο πρωθυπουργός συντάσσεται μεν με τον κ. Πανούση, αλλά, αντί να πειστεί ο κ. Βούτσης να τα βρει μαζί του, μεταφέρεται το υπουργείο του κ. Πανούση στον υπουργό Δικαιοσύνης, Ν. Παρασκευόπουλο… Ο οποίος, όταν ρωτήθηκε για την εισβολή των αντιεξουσιαστών στο προαύλιο της Βουλής, απάντησε πειστικά: «Δεν έχω γνώμη, γιατί δεν είδα το περιστατικό…» και προφανώς μερικές ημέρες τώρα δεν βρήκε χρόνο ούτε τηλεόραση να δει.

Τελικά, ήταν ο κ. Βούτσης και η κ. Κωνσταντοπούλου που εμπόδιζαν τον κ. Πανούση να αντιμετωπίσει το θέμα της ασφάλειας και των καταλήψεων ή όχι; Και ποια θα είναι πλέον η πολιτική της κυβέρνησης; Μέχρι να βρούμε απαντήσεις και εξηγήσουμε τους χρησμούς του άρθρου Πανούση, η σκέψη μας είναι με τους αντιεξουσιαστές που μέσα στην αφιλόξενη Πρυτανεία ετοιμάζουν τη σούβλα για το αρνί… Εκτός εάν αποφασίσουν να τη στήσουν στον Αγνωστο Στρατιώτη.

[email protected]
Έθνος