Γερμανία
, Ελλάδα
, Ευρωπαϊκή Ένωση
6 Φεβρουαρίου 2015
Stratfor: Γιατί η Ελλάδα θα πάρει τον χρόνο που ζητά
Ο μεγάλος πονοκέφαλος της Γερμανίας και τι κρύβει η σκληρή στάση που υιοθετεί τώρα προς την Ελλάδα. Ο στρατηγικός σχεδιασμός του Βερολίνου και πώς οδηγεί σε βραχυπρόθεσμη συμφωνία. Τι μπορεί να πάρει η Αθήνα στη διαπραγμάτευση.
Δύο νέες εξελίξεις διαδραματίστηκαν τις δύο τελευταίες ημέρες στην συνεχιζόμενη αντιπαράθεση της Ελλάδας με τους εταίρους της στην ευρωζώνη: Πρώτα η ΕΚΤ κλιμάκωσε τις πιέσεις προς την Αθήνα και τους πιστωτές ώστε να καταλήξουν σε μια απόφαση. Ακολούθησε η διαφωνία ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών της Ελλάδας και της Γερμανίας για το πώς θα αντιμετωπιστεί το βαρύ χρέος των Αθηνών.
Η ΕΚΤ με την απόφασή της να μην δέχεται πλέον τα κρατικά ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις για τραπεζική ρευστότητα, άσκησε πιέσεις και προς τις δύο πλευρές. Προς την Αθήνα, που αντιμετωπίζει κίνδυνο διακοπής της βοήθειας μέσω ELA ή, σε μια καλύτερη περίπτωση, κίνδυνο πανικού και τραπεζικών καταρρεύσεων. Αλλά και προς την Γερμανία, που πλέον θα κάθεται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων γνωρίζοντας ότι είναι πραγματικός ο κίνδυνος να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη.
Το δίλημμα του Βερολίνου γίνεται έτσι προφανές: Η Γερμανία θέλει να κρατήσει την ευρωζώνη ζωντανή γιατί εξαρτάται από αυτήν για τις περισσότερες εξαγωγές της, αλλά από την άλλη φοβάται τις πολιτικές επιπτώσεις αν αποδεχτεί την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Με άλλα λόγια, η Γερμανία έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά: Να ανοίξει την πόρτα για έξοδο κρατών από την ευρωζώνη ή να ανοίξει τη πόρτα για αναδιαπραγμάτευση των χρεών των κρατών.
Για περισσότερα Euro2Day