Ἀγαπητε Σάββα,
Μοῦ κάνει ἐντύπωση πόσο λάθος ἀναγιγνώσκουμε τούς κώδικες συμπεριφορᾶς καί ἀπόψεων, μέ ἀποτέλεσμα νά κινούμεθα ὡς τυφλοί. Καί ἐμεῖς μεταξύ μας καί στήν Εὐρώπη. Γράφω τά παρακάτω, ὅπως καλά γνωρίζεις, χωρίς καμία κομματική ἔμπάθεια ἤ κομματική ἔνταξη ἤ ἔστω ψυχολογική κομματική προτίμηση.
1ον) Δέν νομίζω ὅτι κατέλαβαν τήν ἐξουσία στήν Ἑλλάδα ἐξουσιομανεῖς. Κίνητρο εἶχαν καί ἔχουν τή σωτηρία μας ἀπό τό μνημόνιο καί τίς ὀλέθριες γιά τόν λαό μας πολιτικές λιτότητας. Πολλοί ἀπό αὐτούς ἔχουν βαθειά πίστη στήν δημοκρατική συμπεριφορά ὡς ἦθος καί στήν δημοκρατία, μέ κάποιες ἀβαρίες ὁρισμένοι (Δέν ἀναφέρομαι ἐδῶ μόνον σέ μερικές “συνιστῶσες” γιά τίς ὁποῖες ἐσύ, προφανῶς καλλίτερα πληροφορημένος, ἔχεις πεῖ ὅτι μετεῖχαν στά ἐπεισόδια τοῦ 2008).
2ον ) Εἶναι ἄπειροι ἄνθρωποι, ἀλλά ἔξυπνοι, μαθαίνουνε συνέχεια καί γρήγορα, καί πιθανόν νά ἀποδειχθοῦν ἱκανότατοι. Προσπαθοῦν καλόπιστα, καί δέν μποροῦν μέχρι τώρα. Γιατί; Πῶς γίνεται αὐτό;
α) Ἡ ἀποδοχή τοῦ μαρξισμοῦ κάνει τούς ἀνθρωπους νά φαίνονται πολιτικά πολύ πιό ὤριμοι ἀπό τό ὅσο πράγματι εἶναι. Ἐπιτρέπει ἡ ἐν λόγῳ θεωρία μία κριτική τοῦ λεγομένου συστήματος σχετικά ἐπιτυχῆ, ἀλλά μέ προϋποθέσεις ἐξαπλουστευτικές (19ου αἰῶνος) καί  ψυχολογικά ἀποτρέπει ἀπό τήν ἐμβάθυνση σέ πολύ συγκεκριμένους τρόπους ὀργανώσεως καί ἀσκήσεως ἐξουσίας.
β)  Ὅλα λοιπόν τά κοινωνικά καί οἰκονομικά φαινόμενα, ἐξηγοῦνται ἀπό ὅσους προέρχονται ἀπό τόν χῶρο τοῦ μαρξισμοῦ, ὡς “μηχανισμοί ἐξουσίας”. Γι’ αὐτό: αα) ὅλοι τους εἶναι εὐάλωτοι σέ τρόπους ψυχολογικοῦ χειρισμοῦ τους. ββ)  Ὡς τρόπο ψυχολογικῆς τους ἄμυνας, ὁρισμένοι ἐξ αὐτῶν υἱοθετοῦν τήν γνωστή ἰδεολογική ἀκαμψία τῆς ἀριστερᾶς ὡσάν θρησκείας. Καί γγ) Δέν καταλαβαίνουν τήν σημασία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιά τήν κοινωνία, τήν οίκονομία καί τήν ἐνδυνάμωσή τους πνευματικῶς. Παρά τό ὅτι, σχεδόν πᾶν ὅ,τι χρήσιμο καί θελκτικό στόν λαό καί στούς ἴδιους ἔχει ἡ ἀριστερά, εἶναι μέρος τῆς διδασκαλίας ὄχι τοῦ χριστιανισμοῦ ἐν γένει, ἀλλά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
γ) Ἀποτέλεσμα τῆς ἀνωτέρω ἀπειρίας τους καί μερικῆς ἀγνοίας τους (δοκησισοφίας θά μποροῦσε κανείς νά πῆ), ἦταν τό νά ὑπερβάλλουν τήν ἀξία τῆς κοινωνίας καί τῆς λαϊκῆς ἐντολῆς ἔναντι καταφανῶς ἀδίκων καί πιθανότατα ἀβάσιμων νομικῶν δεσμεύσεων τῆς Ἑλλάδας, πού συνομολογήθηκαν ἀπό τίς προηγούμενες κυβερνήσεις. Ἡ ὑπερβολή αὐτή σάν ἀντίληψη εἶναι δημοκρατική καί βάσιμη, ἀλλά σάν στρατηγική ἤ τακτική μπορεῖ νά ἀποδειχθῆ ἀδύναμη. Ἐξηγοῦμαι: Κακῶς δέν ἐρευνήθηκε ἄν χρεωστᾶμε πράγματι. Κακῶς δέν ἀναζητήθηκαν ποιοί τά φάγανε πραγματικά. Κακῶς συνομολογήθηκαν δεσμεύσεις πέραν τῆς ἀναμενόμενης τετραετίας στήν ἐξουσία κάθε κυβερνήσεως. Κακῶς οἱ δεσμεύσεις αὐτές δέν πῆραν τήν μορφή διεθνοῦς συμφωνίας ὥστε νά μπορεῖ νά καταγγελθῆ ἀλλά ἐντάχθηκαν μέσα στήν οίκοδόμηση καί προστασία τοῦ εὐρώ καί δή μέ πρωτοφανεῖς ὑποσχέσεις δεσμεύσεως τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας – πράγματι ἀντισυνταγματικές (βλ. ἄρ. 28 τοῦ Συντάγματος).  Ἀλλά οἱ “δανειστές” στηρίχθηκαν σέ αὐτές τίς συμφωνίες καί εἶναι ἰσχυρότεροι. Μποροῦν νά ἐκβιάζουν. Δέν ἠττῶνται μἐ ἐπιχειρήματα, ὁσοδήποτε δημοκρατικά. Καί τοῦτο, παρά τό ὅτι δέν στέκει τό ἐπιχείρημα ἀρθρογράφων καί ἰδίως τοῦ ἰδίου τοῦ κ. Σώημπλε, ὅτι καί αὐτός ἔχει λαϊκή ἐντολή ἀπό τόν Γερμανικό λαό. Καί δέν στέκει, διότι δέν ἔχει ἐξουσία ὁ γερμανικός λαός νά τοῦ δώσει τό δικαίωμα νά κυβερνᾶται ἡ Ἑλλάδα μέ τά δικά του προγράμματα. Οὔτε τοῦ ἔδωσε τό δικαίωμα νά δεσμεύσῃ τά χρήματα τῶν γερμανῶν φορολογουμἐνων γιά νά χρηματοδοτηθοῦν οἱ γερμανικές τράπεζες καί νά χρεωθῆ μέ τά σχετικά ποσά ὁ Ἑλληνικός λαός. Πέραν τούτου, τό δημοκρατικό ἐπιχείρημα περί ἐντολῆς παύσεως τῆς λιτότητας στήν Ἑλλάδα πρῶτα καί στήν Εὐρώπη κατ’ ἐπέκταση, ἁπλό καί σαφές, θά μποροῦσε νά εἶναι ἀποτελεσματικό, ἀλλά  μόνο ἄν οἱ σχέσεις δυνάμεων ἦσαν διαφορετικές καί πιό πολύ ὑπέρ μας. Δέν εἶναι ὅμως. Καί τά σχετικά ἐπιχειρήματά μας ἀπορρίπτονται μέ “ρεαλισμό” ὡς “ἀφελῆ”.
3ον) Τό κατ’ ἐμέ χειρότερο εἶναι, ὅτι οἱ θέσεις τῆς Ἑλλάδας, πού θά ἔπρεπε ὅλοι νά ὑποστηρίζουμε σταθερά καί διαχρονικά, διότι εἶναι δίκαιες – ἄν καί ἀδύναμες σέ πολιτική καί οἰκονομική ἰσχύ σήμερα- ἀντιμετωπίζονται μέ ἀπίστευτη ἐμπάθεια καί ἰδιοτέλεια, ἀπό ἀντιπολιτευόμενους καί στά γνωστά ΜΜΕ, ὡς θέσεις ἑνός κόμματος ἤ κάποιων άνθρώπων καί μόνον.  Δέν εἶναι ἀναγκαῖο νά πρόκειται γιά συνομωσία, ὅπως ἤδη καταγγέλλεται. Οἱ κομματικές ἐμπάθειες καί οἱ προσωπικές ἰδιοτέλειες ἀρκοῦν, γιά τήν συμπαράταξη στήν οὐσία μέ τίς ἐπιδιώξεις ἑνός σαφῶς  ἐχθρικοῦ πρός τούς Ἕλληνες Σώημπλε. Ἡ δέ νεοεποχήτικη προπαγάνδα στά ΜΜΕ ἔχει ξεχάσει τελείως τήν ὕπαρξη λαοῦ καί κοινωνίας, καί κάνει λόγο γιά ἄτομα μόνον πού διαιροῦνται καί σφάλλουν καί ἀλληλοκατηγοροῦνται.  Καί ἔτσι, οἱ ἐθνικές μας θέσεις ὑπονομεύονται συνειδητά καί ἀσύστολα, παρά τό ὅτι μέ τίς κατά 99% δίκαιες θέσεις αὐτές συμφωνεῖ ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ (ἄν καί μέ χίλια δυό μειονεκτήματα στήν τελική στοχοθεσία, ἀφοῦ ὁρισμένοι ψηφοφόροι ὀνειρεύονται ἐπαναφορά καταστάσεων ὅπου ὅλοι μαζί τά τρώγανε…).
4ον ) Φυσικά σφάλλουν οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες. Ὅχι ὅμως οἱ παρόντες ὡς πρός τήν ἀρχική στοχοθεσία τους, πού εἶναι καί παραμένει ἡ στοχοθεσία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τό πρόβλημα εἶναι ὁ ψυχολογικός χειρισμός τους. Πρῶτον ἀπό τά Ἑλληνικά ΜΜΕ. Ὕστερα ἀπό τά ξένα ΜΜΕ μέ στοχευμένα δημοσιεύματα. Εἶναι εἴπαμε εὐάλωτοι στόν ψυχολογικό χειρισμό λόγῳ ἀγνοίας. Τούς ἐνημέρωσαν σχετικῶς οἱ ἁρμόδιοι;  Ὅτι, π.χ. ἕνα φιλικό ἄγγιγμα  αὐξάνει κατά 50% τίς πιθανότητες νά ποῦνε ναί;  Ὅτι  ὅταν ἀκούσουν καί πεισθοῦν ὅτι εἶπαν ἤδη ναί, χωρίς νά τό ἔχουν πολυκαταλάβει, αὐξάνονται σοβαρά οἱ πιθανότητες νά ποῦνε “ναί” συνειδητά γιά πρώτη φορά;  Μόνο ὁ Βαρουφάκης γνωρίζει καλά τέτοια πράγματα καί ἔχει γίνει στόχος τῶν ΜΜΕ γιά να ἀποδυναμωθῆ (ἀγνοεῖ βέβαια ἄλλα, σχετικά μέ τήν ἰεροεξεταστική ψυχολογία τῶν Εὐρωπαίων ἰθυνόντων καί σίγουρα μαθαίνει γρήγορα). Ὅλο τό παιχνίδι τῶν διαπραγματεύσεων ἤ μή, θά καταλήξῃ κατά τόν περισσότερο θετικό τρόπο, γιά τόν Ἑλληνικό λαό, μόνο  ἄν συνειδητοποιηθῆ ποιός εἶναι ὁ ἐχθρός μας καί ποιό τό ὅπλο του.
5ον) Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας εἶναι  ὁ ἐαυτός μας μέ τίς ἐμπαθεῖς ἐπιθυμίες του, τούς ἐγωϊσμούς του καί τήν ἄρνησή του γιά “προτιμησιακή” σχέση του μέ τόν Θεό ἤ ἀκόμη καί γιά τήν ἀποδοχή τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.  Καί τό φοβερό ὅπλο τοῦ ἐχθροῦ μας αὐτοῦ, εἶναι ἡ ἰδιοτέλειά μας πού ἐκφράζεται μέ τήν τάση νά κάνουμε τά θελήματά μας. Ἐδῶ ἔρχεται τό εὐρώ ὡς ψυχολογικό καί οἰκονομικό πρόβλημα. Ὅσο καί ἄν  ἡ αἰτία τῶν σημερινῶν δεινῶν μας εἶναι τό εὐρώ καί ἡ στρεβλή οἰκονομική λειτουργία του – πού ταυτίζεται ἐν πολλοῖς μέ τήν λιτότητα, δηλαδή τήν τεχνητή στενότητα σέ εὐρώ – πῶς νά τεθῆ σέ δημοψήφισμα τό νά μείνουμε στό εὐρώ ἤ νά φύγουμε ἀπό αὐτό; Εἶναι τόση ἡ λάμψη καί γοητεία τοῦ εὐρώ γιά πολλούς, πού θά ἦταν σάν νά θέταμε σέ δημοψήφισμα ἄν θέλουμε ἤ δέν θέλουμε νά εἴμαστε ἰδιοτελεῖς. Φυσικά θά βγαίναμε διῃρημένοι. _ Οἱ γόρδιοι δεσμοί δέν λύνονται ἀλλά κόβονται. Μόνο νά ὑπάρχῃ ἐπαρκής ἰσχύς καί ὁ κατάλληλος χρόνος.
6ον) Τό κλειδί γιά τήν ἀπόκτηση αὐτῆς τῆς ἰσχύος, τό κλειδί γιά νά μήν ὑφιστάμεθα ψυχολογικούς χειρισμούςσέ βάθος χρόνου ἔτσι, ὥστε σιγά-σιγά νά πειθόμαστε καί νά ἀποδεχόμαστε τά παρά φύσιν, πού μᾶς προτείνονται ὡς ἡ μόνη λογική διέξοδος σέ ψευδῆ διλήματα, μᾶς δόθηκε διά τῶν λόγων τοῦ εὐσεβεστάτου ἱεράρχου Ἰερεμία, πρός τήν εὐσεβῆ μέν, ἀλλά ἀκόμη φαίνεται ὑπερήφανη, κα Πρόεδρο τῆς Βουλῆς: “Ἀλειτούργητοι, πῶς θά κυβερνήσετε;”