του Νέστορα Νικηφορίδη

Ουκρανόφωνοι από διάφορες άς πούμε, τρόπον
τινά, αντιορθόδοξες ή αντιρωσικές μειονότητες αριθμούν το πολύ 2 εκατομμύρια.
Αυτοί πολεμάνε ως εκπρόσωποι της “πλειοψηφίας” κατά των 11,2  εκατομμυρίων Ρώσων της Ουκρανίας;

Άν αληθεύει η εθνολογική και θρησκευτική
σύνθεση που αναφέρεται στήν ιστοσελίδα http://litopys.org.ua/ukrxx/e18.htm
, στην οποία αναφέρεται ότι στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ, 
11,2 εκατομμύρια είναι οι Ρώσοι (ορθόδοξοι) καί μόλις 2,4 εκατομμύρια οι
μή Ρώσσοι, και ότι ἀπό τους μη Ρώσσους, πάλι είναι ορθόδοξοι 325.000 Μολδαβοί,
135. 000 Ρουμάνοι και 98.000 Έλληνες (σύν 60.000 αρμένιοι
“καθολικοί”), ήτοι συνολικά 540.000 με 600.000 φίλα προσκείμενοι πρός
τους Ρώσους ἤ έστω άς πούμε σχετικώς ουδέτεροι, – τότε:

 Ποιοί
στο καλό είναι όλοι αυτοί οι “Ουκρανοί” ἤ Ουκρανόφωνοι που πολεμάνε
στην Ανατολική Ουκρανία τούς “Ρωσσόφωνους”;

Τα δύο εκατομμύρια μη Ρώσων και μη ορθοδόξων πολεμάνε
τα 11,2 εκατομμύρια Ρώσων και ορθοδόξων; Εν ονόματι ποιάς εθνικής ή
θρησκευτικής ή πολιτικής πλειοψηφίας; 

Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρα εθνοκάθαρση, από τις
χειρότερες, και δεν υπάρχει πρόθεση να σταματήσει το κακό εκεί. Διότι, αν ήταν
να σταματήσει, αυτοί που εγκληματούν στό όνομα 
της δύσεως αλλά και ορισμένοι δυτικοί, θα έπρεπε να λογοδοτήσουν
ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ.  Άν νομίζουν, όπως φαίνεται
ότι νομίζουν, ότι δεν θα γίνει αυτό, και συνεχίσουν την σφαγή και την
εθνοκάθαρση, μπορεί μεν να μην γίνει γενικότερο ολοκαύτωμα για να σωθεί η
Ουκρανία από τον ναζισμό, αλλά

α) θα αφεθεί η “Ουκρανία” να γίνει
οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της δυτικής Ευρώπης, ολοένα διογκούμενο από
την πολιτική φύση του (δικτατορία μιᾶς φιλοναζιστικής μειοψηφίας), και

β) υπάρχει κίνδυνος να γίνει ο “χαμός”
γενικότερα (π.χ. στενά, Μέση Ανατολή, ή όπου αλλού) κυρίως από τήν παρερμηνεία
που θα κάνει η Δύση της αυτοσυγκράτησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, που θα
ερμηνευθεί ως ήττα, ενώ είναι απλώς αναγκαστική προετοιμασία για μόνιμη
πολυπολικότητα. Στήν πραγματικότητα, η δύναμη της Ρωσίας μάλλον κρύβεται, δεν
επιδεικνύεται, και δεν είναι μόνο στρατιωτική. Ήδη είναι ιδεολογική και
κερδίζει έδαφος λόγω των συνεχών “λαθών”, βλ. εγκλημάτων, της δύσεως
στην Ουκρανία.

Η πολιτική του “go, get ’em kid” και δη με ναζιστές, φανατικούς ισλαμιστές και μισθοφόρους, δεν
θα ευδοκιμήσει εν τέλει στο γεωπολιτικό κλίμα της Ηπειρωτικής Ευρώπης, όπου α) η
παιδεία παρακάμπτει συν τω χρόνω την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ που σιωπούν (έτσι
κάμφθηκε η παραπληροφόρηση σιγά-σιγά και στο θέμα της Σερβίας) και β) οι
ανατροπές γίνονται πιό αθόρυβα και χωρίς να θίγεται η υπάρχουσα δομή εξουσίας,
όχι άγαρμπα με πορτοκαλί επαναστάσεις και δημοκρατικές ανοίξεις λές και είμαστε
σε λατινοαμερικανικές μπανανίες του 1950 και 1960.

 Ίσως
μιλᾶμε σε λίγο καιρό γιά έναν νέο αντιναζιστικό ΟΗΕ στον οποίο όλοι – εκτός από
τους ακραίους ναζιστές και το Ισίλ –  θα
έχουν μία αρμόζουσα θέση και ο οποίος δεν θα εδρεύει στις ΗΠΑ, αλλά θα επιλύει
τα προβλήματα με ήπια πειθώ, όχι αμερικανικού τύπου. Τότε ο Ποροσένκο ή θα έχει
ήδη αλλάξει στάση προ πολλού ή θα βρεθεί  κατηγορούμενος σε διεθνές δικαστήριο. Η
ηθελημένη πρόκληση εθνοκαθάρσεως με πόλεμο κατά μεγάλου μέρους του πλειοψηφικού
Ρωσικού πληθυσμού της Ουκρανίας και με εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων αρκεί.