Υπάρχει
κάποιος πραγματικά κερδισμένος από την νέα κρίση στη Γάζα; Μα φυσικά, o
«ιερός πόλεμος»! Ο Παλαιστίνιος θεωρητικός της τζιχάντ, του ιερού
πολέμου και συγγραφέας του βιβλίου «Η άμυνα των μουσουλμανικών εδαφών»,
Αμπτάλα Αζάμ, υποστηρίζει ότι «η τζιχάντ κατά των εχθρών του Ισλάμ,
αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση πριν την τελική μάχη για την
καταστροφή του Ισραήλ».

ΠΗΓΗ: http://www.al-monitor.com/ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας

Ο Αζάμ υπήρξε συνεργάτης του Οσάμα μπιν Λάντεν και από τους Ισραηλινούς θεωρείται ο νονός της τζιχάντ. Για τον Αζάμ το Ισραήλ πρέπει να είναι το επίκεντρο του ιερού πολέμου. Από τη στιγμή που ο μπιν Λάντεν ίδρυσε την αλ Κάιντα, ο μηχανισμός προπαγάνδας και κατ’ επέκταση στρατολόγησης της οργάνωσης στηρίχθηκε στην σύγκρουση Ισραήλ – Παλαιστινίων. Αυτή η σύγκρουση αποτελούσε το αρχέτυπου του πολέμου κατά του Ισλάμ.

Σε όλα τα βίντεο της αλ Κάιντα εμφανίζονταν πάντα Ισραηλινοί, με αμερικανικά όπλα, να πλήττουν Παλαιστίνιους. Για
τους τζιχαντιστές η «απελευθέρωση» της Παλαιστίνης και ειδικά της
Ιερουσαλήμ, είναι στο επίκεντρο του ιδεολογικού τους μηνύματος. Η «απελευθέρωση» των ιερών τεμενών της Ιερουσαλήμ αποτελεί για αυτούς πρωταρχικό τους σκοπό.

Αντίπαλοι όμως των τζιχαντιστών είναι και οι Άραβες ηγέτες
που δεν πολεμούν το Ισραήλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η
Αίγυπτος, αλλά και η Ιορδανία και η Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία
συνομιλεί με το Ισραήλ. Μέχρι τώρα η αλ Κάιντα είχε εξαπολύσει
λίγες επιθέσεις εναντίον εβραϊκών στόχων. Τώρα όμως η αλ Κάιντα
βρίσκεται στη γειτονιά του Ισραήλ. Επηρεάζει τρομοκρατικές
ομάδες στο Σινά και την υπόλοιπή Αίγυπτο, έχει γερά στηρίγματα στον
Λίβανο –ταξιαρχίες Αζάμ– αλλά και στην Ιορδανία, που η σημαία της τζιχάντ κυματίζει σήμερα σε δύο πόλεις.

Ο επικεφαλής της Μοσάντ, Ταμίρ Πάρντο, δήλωσε ότι η Χαμάς
είναι αμελητέα ποσότητα, σε σχέση με την απειλή των τζιχαντιστών που ήδη
κρούει τη θύρα του Ισραήλ. Η νέα σύγκρουση στη Γάζα, πιθανότατα θα τελειώσει όπως και οι προηγούμενες, με τη Χαμάς να υφίσταται απώλειες, αλλά να εξακολουθεί να κρατά τη Γάζα. Έτσι η αλ Κάιντα και το φανατικό Ισλάμ θα τροφοδοτηθεί ξανά με νέο αίμα.

Πηγή

Global jihad benefits from Gaza crisis

Smoke and flames are seen following an Israeli airstrike in Rafah, July 11, 2014. (photo by REUTERS/Abed Sha’at)

Bruce Riedel *
There is one big winner from the latest Gaza war — the global jihad. The
televised imagery of war, violence and casualties fuels recruitment for
al-Qaeda, the Islamic State (IS, formerly the Islamic State of Iraq and al-Sham, or ISIS) and other jihadist movements.

The Palestinian ideologue of the modern global jihad, Abdallah Azzam,
author of “The Defense Of Muslim Lands,” argued that all jihads against
Islam’s enemies, like the 1980s war against Russia in Afghanistan he
fought in, were the necessary preliminary for the ultimate battle to
destroy Israel. Azzam was Osama bin Laden’s first partner in jihad and
has aptly been labeled by a former head of the Mossad as “the godfather
of jihadism.” Azzam put Israel at the center of the jihad’s narrative
and ideology, where it remains today.

Since bin Laden and Ayman al-Zawahri
founded al-Qaeda in the 1990s, their propaganda and recruitment drives
have featured the Israeli-Palestinian conflict as the premier example of
the West’s “war against Islam.” Images of American-built jets and
attack helicopters dropping American-built bombs on refugee camps from
Gaza to Beirut feature in the video messages of the al-Qaeda propaganda
machine. Bin Laden spoke of how watching Israel’s 1982 siege of Beirut
radicalized him to target America.

The jihadists put the liberation of Palestine and especially
Jerusalem at the center of their messaging. Bin Laden even put
“liberating” the holy mosques of Jerusalem ahead of “liberating” Mecca
from the Saudi royals. Abu Musab Zarqawi,
the founder of what is today IS, always said his goal was Jerusalem
(“Al-Quds” in Arabic). Their goal of course is Israel’s destruction, not
a “peace process.”

The martyrdom messages of jihadist suicide bombers often relate that
they saw their final mission as a step toward the larger goal of
fighting Israel. Fighting in Afghanistan or the Maghreb is a stepping
stone to Al-Quds.

The passivity and impotence of the Arab states in doing little or nothing to help the Gazans adds to al-Qaeda’s message. The jihadists mock how the Arab armies do nothing to fight Israel. Egypt’s military rulers are especially vulnerable.
Al-Qaeda inspired jihadists in the Sinai Peninsula to regularly aim
attacks at Israeli targets like gas pipelines or tourists while they
accuse the Egyptian generals of being Israel’s policemen. The Palestinian Authority (PA) and Jordan are also favorite targets for the al-Qaeda spin masters for “colluding” with Israel.

For years, al-Qaeda attacks were primarily rhetorical, attacks on
Israeli targets were few in number, like the 2003 attack on Israeli
tourists in Kenya. But global jihad is getting closer and closer to
Israel now. Al-Qaeda and its spin-off IS are now major players in Syria
and Lebanon, al-Qaeda-inspired groups are in the Sinai Peninsula and
Cairo, the al-Qaeda franchise in Lebanon calls itself the Abdullah Azzam
Brigades and the black flags of jihad are flying in Jordanian cities like Maan and Zarqa.

Some Israeli security officials have seen the dangerous trends. Tamir
Pardo, the current Mossad head, has been quoted as saying Hamas is a
“lightweight organization” compared to the jihadists in the
neighborhoods around Israel that pose an increasing danger to Jordan,
Israel’s critical partner. But Israel’s Prime Minister Benjamin Netanyahu has a long-established track record of turning a deaf ear to intelligence he doesn’t like.

This Gaza war will probably end like its two predecessors, with Gaza
bloodied but still controlled by Hamas. The cycle of violence will just
spin again.

Al-Qaedaism will multiply and grow with more angry young men and women radicalized and eager to strike America.

*Bruce Riedel is the Director of the Intelligence Project at the
Brookings Institution. His new book, “What We Won: America’s Secret War
in Afghanistan, 1979-1989” will be published in July.